Not Me

{Chapter 13} Alsjeblieft, doe me niks. Ik lig hier al..

Er wordt op de deur geklopt en mijn ouders komen binnen. "He Jeremy wat was er gebeurt? We hoorden dat je in het ziekenhuis ligt." Ik schenk ze een fake glimlach. Deze hele glimlach is niet gemeend, maar dat weet hij niet. Wat me eigenlijk wel pijn doet is dat Enzo er niet is, maar ergens had ik het ook wel kunnen verwachten. Waarom zou Enzo maar me toe komen als hij een vriendin heeft en vrienden waar hij om geeft?

Op dat moment komt de moeder van Joost weer binnenlopen. Ze schrikt als ze mij ziet. Snap ik ergens ook wel.."Jeremy, je dokter zei dat je rust moest houden en zo veel mogelijk moest blijven liggen. Dus niet rechtop zitten" Ik laat me weer vallen op bed. Ik staar naar het plafond. Als ik naast me kijk op een kastje zie ik mijn telefoon liggen. En mijn tas staat er bij. Ik herinner me ergens dat er oortjes in liggen. Als de moeder van Joost druk in gesprek is met mijn ouders, pak ik mijn tas en telefoon. Ik pak snel de oortjes uit mijn tas en leg mijn tas weer bij het kastje. Ik open YouTube op mijn telefoon en kijk bij mijn afspeellijsten. 'Nightcore' 'Nighcore 2.0' 'Nightcore 3.0'..En zo nog een stuk of 10. Ik klik er random eentje aan en hoor een van de liedjes die ik bijna uit mijn hoofd ken. Nightcore - everybody lies. Ik luister eigenlijk veel te veel Nightcore. Ach fuck it. Het omschrijft mijn leven soms te goed. En hoe ik me voel. En hoe mensen over mij denken. Eigenlijk omschrijft het gewoon; Jeremy Frieser. Klaar. Ik neurie zachtjes mee met de muziek. Zo zachtjes dat niemand het hoort. Zonder dat ik het merk gaat de deur weer open. Ik weet dat het maar een persoon is. Zonder kwade bedoelingen i guess. Al zou het ook nog Harm kunnen zijn..

-----------------------------------------------------------------------

Ik sluit mijn ogen zodat ze niet tegen me gaan praten of iets dergelijks. Ik word ruw door elkaar geschud en een zachte kreun verlaat mijn mond en ik open mijn ogen. "Wat is er," mompel ik zwak. Ik zie dat alleen Harm en Joost daar staan ze hebben beide een gemene grijns op hun gezicht. Angstig ik ze aan. "Alsjeblieft doe me niks. Ik lig hier al," zeg ik met moeite.

"Het is alleen maar goed dat jij hier ligt, Jerrie." Zegt Joost met een gemene grijns. Ik zie dat Harm zijn vuist op mij gericht houdt. "Jongens...Hoe de fuck heeft dit zo ver kunnen komen?"

"Dat hebben we al eens gezegd, dat komt omdat je Jeremy Frieser heet." Ik zucht luid en ik voel een vuist tegen mijn neus aan die begint te bloeden ze beginnen me beide toe te takelen en snel druk ik op de rode knop zonder dat ze het door hebben.

Als ik mijn ogen open doen zijn ze weg. Gewoon verdwenen. Ik ga rechtovereind zitten. Meteen voel ik weer steken in mijn hoofd. Als ik met mijn ogen knipper en rond kijk in de kamer, zie ik Link zitten. "Wat doe jij hier?" "Kan ik beter aan jou vragen.." "Dat is volgens mij wel duidelijk." Voor het eerst irriteer ik me aan de draden die aan me verbonden zitten. Ik wil gewoon op kunnen staan en weg kunnen lopen. Maar dat gaat moeilijk met die draden. Als ik die draden losmaak...Ben ik dan dood? Gaat het leven dan direct uit me? Vast niet. Elektriciteit kan je niet in leven houden. Enzo is in die 2 dagen nog niet langsgekomen. Pascal ook niet. Morris en Merlijn ook niet..Yasmine ook niet. Niemand komt eigenlijk langs. Ja, mijn ouders. Die hebben alleen met de dokter gepraat. Meer niet. Niemand is verder met goede bedoelingen langs geweest. Link misschien. Maar die is nu ook zo stil als wat. Dan gaat de deur weer met een klap open. En tot mijn verbazing staat Joost daar. Alleen. Harm is nergens te bekennen. "Link? Wat doe je hier?" "Joost..Ga weg..." Fluistert Link. Alsof hij bang voor hem is. "Nee. Wat doe je bij deze loser? Kom, we gaan naar huis." Wacht..Wacht even. 'Naar huis'. Link en Joost wonen niet bij elkaar. Ik ben nog nooit bij Link thuis geweest maar..Ik weet ook Link zijn achternaam niet, die wilt hij liever niet vertellen. Link werpt mij nog een angstige blik toe en loopt dan samen met Joost de kamer uit.

Wonen Joost en Link nou samen? De moeder vaan Joost komt binnen gelopen. "Ik heb een vraag, wonen Link en Joost bij elkaar?" Ze knikt. "Wist je dat nog niet? Link zijn ouders willen niet meer voor hem zorgen." Ik bijt op mijn lip en knik dan.

Waarom de fuck verteld hij mij niks? Ik moet hem wel alles vertellen maar hij verteld niks. Ja dan mag ie oprotten met z'n hoofd. Aan de andere kant..Het is wel zielig. Maar aan de andere kant weer..Ik kan er weinig aan doen.

Ik pak mijn telefoon erbij en besluit Link te appen.

Link:

U: Sinds wanneer woon je bij Joost en waarom?

Ik pak mijn telefoon stevig vast en zucht luid. Ik voel me echt alleen. Niemand heeft echt interesse in me getoond, nooit eigenlijk. Opeens gaat de deur open en ik kijk op.