Not Me

{Chapter 7} "Ga je fucking gang."

Ik besef nu pas dat ik nog niks heb gegeten en ook niks mee heb. Ik kan wel iets halen, maar daar heb ik geen zin in. Dan moet ik door de kantine heen waar iedereen doodleuk uitzicht op je heeft. De laatste tijd eet ik sowieso slecht, maar dat komt dan vooral door dat ik Enzo vermijd. Ik kijk op mijn telefoon en ik die dat ik ruim de tijd nog heb en besluit om naar de AH te gaan, anders ben ik toch veel te vroeg.

Als ik aan kom zie ik dat iedereen naar mij zit te kijken. Ik negeer die blikken van afschuw. In de verte zie ik Pascal staan. "PASCAL!" roep ik luid. Pascal zwaait glimlachend terug. Voor het eerst in mijn leven weet ik hoe echte vriendschap voelt.

In plaats van naar hem toe te lopen loop ik alvast naar het lokaal. Maar voor ik überhaupt de deur kan bereiken, en Pascal al naar binnen is gelopen, struikel ik. Hell no. "Laat me is met rust.." "Nooit Frieser. Nooit." Joost en Harm staan grijnzend voor me. Ver achter staat Link met een gemene blik te kijken. Gisteren nog aardig doen..Ik wist het. Harm gaat achter me staan en pakt mijn schouders vast. "Heeeeiiii Lieve Jerrie, Je had nog iets te goed van me!" Fluistert hij niet al te zacht in mijn oren. Als ik hem van me af wil duwen voel ik een knietje in mijn rug. Ik val bijna voorover als ik een vuist tegen mijn wang voel, waardoor ik naar rechts val. Op mijn zij lig ik naast de deur. Iedereen loopt ook gewoon door..Niemand doet wat. Harm en Joost staan lachend te wachten totdat ik opsta, wat ik niet doe. Er lig een klein plasje bloed naast mijn mond. Ik tril helemaal. Ik voel trappen tegen mijn kuiten. Blijkbaar als ik niet opsta moeten ze me nog even natrappen. Als ik niks meer tegen mijn kuiten voel weet ik dat ze door zijn gelopen. Ik probeer op te staan maar zak weer in omdat mijn kuiten teveel pijn doen. Mijn hoofd voelt zwaar aan. Ik ben ook duizelig. Een steek gaat door mijn hele hoofd heen. En even later lig ik weer op de grond.

Ik val dan weg en het wordt volledig zwart voor mijn ogen.

Ik word wakker in op een te witte plek. Ik merk dat ik aangesloten zit aan allemaal draadjes. Naast me zit Enzo. Ik probeer te praten, maar tevergeefs. Er komen geen woorden ober mijn keel. Als ik probeer te praten voelt het alsof mijn keel fijn wordt geknepen en er zo geen lucht uit mijn mond kan komen dus komen er geen trillingen in de lucht die in de volksmond ook wel onder geluid ingedeeld kunnen worden.

Ik schiet wakker uit een nachtmerrie. Ik lig op dezelfde plek naast de deur. Mijn been doet nog steeds pijn. Als de bel gaat zie ik mijn klas de deur uit komen. Sommige trappen me nog na, anderen lopen stilletjes door. Ik pak mijn telefoon en zie dat het 16:00 is...Heb ik hier zo lang gelegen?! Ik probeer op te staan, wat redelijk lukt. Als ik mijn tas van de grond pak voel ik een getik op mijn schouder. Als ik achter me kijk zie ik de conciërge staan. "Jeremy toch?" Ik knik. Het is een redelijk jonge conciërge. Van rond de 30 i guess. "Gaat het eigenlijk wel goed met je? Ik zie je altijd alleen lopen en-" "Dat ben ik gewend. En het gaat wel goed.." "Maar waarom lag je daar dan op de grond? En heb je vandaag überhaupt wel school gehad? Ik zag je vanmorgen daar liggen, en nu lag je er nog steeds." Ik schud mijn hoofd. "Ik heb geen school gehad..Mijn hoofd voelde zwaar en toen ben ik op de grond in slaap gevallen...Weet je..Kan je me misschien ziek melden bij de receptie? Gewoon zeggen dat ik me vanmorgen al niet lekker voelde?" "T..Tuurlijk...Dan ga ik dat nu doen..Dag Jeremy!" En de conciërge loopt weg. Rare dude. Maar nu heb ik in ieder geval geen problemen met school over dat ik er niet ben geweest. Ik zucht opgelucht. Als ik naar de fietsenstalling wil lopen om mijn, nog altijd roze, fiets te pakken hoor ik iemand me roepen. "Hé Frieser! Zo snel ben je niet van ons af!" Ik aarzel geen moment en loop de andere kant op. Dan maar lopen naar huis.

Mijn hoofd draait nog steeds. Wankelend loop ik naar huis maar ik word achterna gezeten door Joost en Harm. In de verte zie ik Enzo lopen. Ik probeer te rennen maar dat is niet zo gemakkelijk. "ENZO!" roep ik zo hard mogelijk.

Enzo kijkt op en loopt naar me toe. Als hij dichtbij is worden zijn ogen groot. "Jemig Jer wat heb je gedaan?!" Ik rol met mijn ogen. "Ik ben gevallen met mijn fiets," zeg ik nog steeds snel lopend aangezien de jongens nog steeds achter me aan zit.

"Waar is je fiets dan?" "Uuuhhh...Kapot. Ik heb hem even bij de conciërge gezet. Die zou hem voor me maken.." "Oh oké.." Even is het helemaal stil. Ik hoor de voetstappen van de jongens nog achter me. "Oh shit!" Zeg ik. Ik voel zogenaamd in mijn zakken. "Ik ben mijn telefoon op school vergeten, ga jij maar vast naar huis Enz. Dan loop ik even terug.." "Oké, is goed. Maar kom wel zo snel mogelijk naar huis.." Ik knik. Dan draai ik me om, haal diep adem en loop ik terug. Joost en Harm zien dat ik terug kom lopen en lopen naar het hek. Het hek die ver van Enzo af ligt. Ik stop even en kijk achter me. Ik zie Enzo naar de grond staren en doorlopen. Ver van mij vandaan. Gelukkig.. Als ik aangekomen ben op het schoolplein staan Joost en Harm al grijnzend te wachten. Ik zucht. "Ga je fucking gang."