Not Me

{Chapter 31} Ik ga je missen Linky..

Ik open dan toch mijn ogen. "Waarom heb je me meer dan ooit nodig?" vraag ik schoor aan hem. Ik had geen zin meer om te vechten.

"Omdat het zo is Jer.." Ik zie de tranen en angst in zijn ogen. Angst dat ik zo weer naar achter klap en mijn ogen sluit. De tranen hoef ik volgens mij niet eens uit te leggen. "Ik..Ik heb dit niet zonder reden gedaan Linky.." zeg ik terwijl ik naar de sneeën wijs. "Dat is geen reden Jer.." Ik wijs naar mijn hart. "Dit heb ik nooit tegen iemand verteld Link, dus onthoud dit goed. Ik wil dat je er verandering in gaat brengen oké? Maar..Linky, de meeste sneeën zitten in mijn hart. Er zitten er wel duizenden. Binnenin en buiten. Iedere snee staat voor het beetje hoop dat ik verloor in de mensheid, en dat zijn er nu te veel. Link..Breng er verandering in. Voor mij. Iedereen moet gewoon normaal over straat kunnen lopen en kunnen zijn wie diegene is. Mensen moeten niet dood gaan om de reden die ik heb. En Link.." Ik pak zijn hand vast. "Vergeet dit echt niet. Het is niet jouw fout. Het is mijn eigen keuze waar ik nog steeds 100% achter sta. Ik..Ik ga je missen Linky.." Link staat op en geeft mij nog een kus op mijn voorhoofd. Als Link weer gaat zitten gooi ik het zuurstofmasker naast me neer. Ik geef Link nog een liefdevolle blik en doe dan mijn ogen dicht. Ik voel mijn ademhaling weer minderen. Ik hoor Link zachtjes snikken maar doe er niks mee. Een grote steek gaat door mijn hoofd.

"PIEP..PIEP..PIEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEPP........"