Not Me

{Chapter 27} "Alles?"

"Moet ik het je echt nog een keer duidelijk maken Frieser? Hebben Joost en ik het nog niet vaak genoeg gezegd?" Zegt Harm terwijl hij zijn vuist op mij gericht houdt. "Please.." Fluister ik. Harm schudt grijnzend zijn hoofd. Niet lang daarna voel ik een klap tegen mijn wang en val ik met mijn hoofd tegen de sink. Mijn ogen vallen dicht. Ik hoor een paar voeten weglopen en een deur dichtslaan.

Ik voel dat ik even later opgetild wordt en op een bank wordt gelegd. "Dankjewel Sara," zegt de man die ook wel bekend staat als de man van de EHBO. "Ik blijf wel even bij hem. Wat is er eigenlijk met hem gebeurt?" vraagt ze nieuwsgierig. "Ik heb ook geen idee."

Dan hoor ik een deur opengaan. Ik voel een warme hand tegen mijn koude wang aankomen. De hand is trillerig, hij is dus bang of aan het huilen. Ik denk beide. "Weet jij misschien wat er gebeurt is?" Vraagt het meisje die blijkbaar Sara heet. "Ik denk dat ik wel een idee heb van wat er gebeurt kan zijn.." Hoor ik Link fluisteren. Zijn stem klinkt zo gebroken.. Een traan wilt zich bevrijden uit mijn gesloten oog, maar het mislukt. De traan blijft vastzitten bij mijn ooglid. Link is aan het huilen, en ik ben daar de reden voor. Hoe kan iemand zo veel om een mislukkeling als ik geven? Dat is een vraag die nooit beantwoord gaat worden. Ik hoor de stemmen van Link en Sara vaagjes, maar ik versta niet wat ze zeggen.

Het lukt om mijn ogen open te krijgen. "Linky?" mompel ik schoor op een vragende toon. Hij kijkt op en geeft me een knuffel. "Jer je liet me schrikken," zegt hij dan nog zacht snikkend. "Rustig maar Linky, alles is goed," zeg ik om hem gerust te stellen.

Sara kijkt ons raar aan, maar gaat er verder niet op in. De traan die in mijn ooglid vast zat ontsnapt. Ik ga rechtovereind zitten en Link gaat naast me zitten. Wazige vlekken zie ik nog overal, maar ik let er al niet meer op. "Jeremy toch?" Vraagt Sara. Ik knik. "Kan je misschien vertellen wat er gebeurt is?" Ik kijk Link aan, die aan het knikken is. Ik zucht. "Alles?" Fluister ik tegen Link. "Alles". Ik zucht nog een keer en begin met praten.

"Harm duwde me dus naar achter tegen de wastafel aan." Beëindig ik mijn verhaal enigszins beschaamt. Ik kijk naar beneden, naar mijn benen toe terwijl ik op mijn lip bijt. Ik werp een blik op de klok en ik zie dat we al een tijdje uit zijn. "Maar ik ga naar huis toe," zeg ik dan terwijl ik opsta van de bank af.

"Ben je niet duizelig? Anders kan je misschien beter hier blijven?" Ik schud mijn hoofd. Ik pak mijn tas en wenk Link dat we gaan. Link knikt en pakt zijn tas. Ik zwaai nog even naar Sara en loop dan weg, samen met Link.

Eerlijk gezegd vind ik dit best wel spannend. Nog nooit heeft iemand ons samen zien lopen op school en nu opeens wel. Ik grijp voorzichtig zijn hand vast. "Linky, moet ik de eerste paar minuten weer lopen of zal ik gelijk achterop gaan?" vraag ik aan hem.

"Iedereen is al weg, Joost is samen met Harm naar het huis van Harm..Je kan achterop if you want?" Ik knik. Ik wil gewoon de rust terughebben. Ik leg mijn hoofd op Link zijn schouder. Link drukt een kus op mijn voorhoofd en rustig lopen we naar buiten.

Hij pakt zijn fiets en ik spring achterop. Hij fietst gelijk naar zijn huis toe. Samen lopen we maar Link zijn kamer toe. "Linky," mompel ik. "Ik wil naar huis toe. Ik mis iedereen gewoon," zeg ik zacht. Ik weet van mezelf dat ik het echt niet langer trek voordat ik helemaal breek.

Ik ga op zijn bed zitten, die deels nog nat is. Link gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen. "Weet ik Jer, ik had het ook anders gewild. Maar het is nou eenmaal zo.." Ik weet dat hij gelijk heeft. Link heeft zoals gewoonlijk de deur op slot gedaan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. De moeder van Link heeft mij gisteren een reservesleutel van het huis gegeven, dus het is alsof ik hier definitief woon. Maar dat is niet zo. Of wel? Ik weet het echt niet meer. Ik zucht. "Maar laten we niet zo sad doen en lol maken voor zo lang dat kan.." Fluistert Link. Link staat op en helpt mij overeind. "Baby, I love you.." Fluistert Link terwijl hij een haar uit mijn gezicht haalt. "I love you too.." Fluister ik. "Hé Jer, alles komt goed. Beloofd.." Fluistert Link. "Maak geen beloftes die niet zeker zijn.." Fluister ik zachtjes. "Don't be sad baby, let's make fun.." Niet lang daarna voel ik Link zijn lippen op de mijne. Ik ga er mee in en sla mijn armen om zijn nek. Onze tongen maken rondjes om elkaar heen, en het voelt heerlijk. Het is een soort dansje waarvan ik niet wil dat ie stopt.