Not Me

{Chapter 25} Let's go for cats

Maar wat er ook gebeurt ik moet pakken wat ik pakken kan en maar het beste ervan maken. Ik heb Link nu voor mezelf en dat kan hopelijk zo een tijdje blijven. Ben ik egoïstisch om te zeggen dat ik stop. Stop met het regelmatige ademhalen. Stop met het pompen van bloed door mijn lichaam heen. Gewoon om dat dit alles me te veel wordt. Ik vraag me überhaupt af of ik op school gewoon normaal met Link kan lopen. "Linky, kan ik morgen gewoon met jou zijn op school?" vraag ik verlegen aan hem.

"Dat weet ik ook niet Jer.. Ik weet het echt niet.." "Ik geloof je Linky..Het is gewoon..Het is gewoon.." Voordat ik mijn zin kan afmaken vallen de tranen al. Link slaat een arm om me heen. "Als je het wilt zeggen, vertel het me maar Jer.." Ik knik. Ik veeg de tranen weg en probeer normaal te praten. "Ik wil gewoon als een normaal mens van 17 thuis kunnen zijn..Normaal over straat kunnen lopen en willen zijn wie ik ben. Ik wil gewoon rustig thuis op de bank kunnen zitten..Tv kijken met mijn familie. Maar mijn eigen fucking familie zorgt ervoor dat dat niet kan...Ik bedoel. Het leven zou gewoon een stuk gemakkelijker zijn als iedereen me liet zijn zoals ik ben, zoals jij dat doet.." Ik zucht als ik klaar ben met praten. Link is stil van wat ik gezegd heb. Ik laat mijn hoofd weer op zijn schouder vallen. Geen idee hoe lang we hier nu al zitten..Maar het maakt me ook niet zo veel uit.

Ik zucht luid en sluit mijn ogen even. "Kom Jer, we gaan." Ik til mijn hoofd op en zowel Link als ik staan op. We lopen naar Link zijn huis toe en waarschijnlijk slaapt iedereen al aangezien het helemaal donker is. We lopen samen naar zijn kamer toe. Ik begin me om te kleden als ik mijn shirt uit doe zie ik dat mijn sixpack aan het vervagen is. Met mijn vingers ga ik over de blokjes heen. "Ik moet weer eens sporten," mompel ik zachtjes als ik zie dat mijn spieren minder worden, wat dus resulteert in dat mijn sixpack gewoon helemaal verdwijnt. Ik zucht luid en ga in bed liggen. "Slaap lekker Linky," zeg ik zacht. "Jij ook Jer." Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en sluit mijn ogen.

Als ik wakker wordt slaapt Link nog. Ik kijk op mijn telefoon. 5:30. Lekker vroeg weer Jer. Ik besluit om uit bed te stappen en me aan te kleden. Ik zoek een trui uit Link zijn kast en ergens op de grond ligt mijn spijkerbroek. Als ik me aangekleed heb zoek ik de spullen die Yasmine nog mee had weten te krijgen. Waaronder mijn laptop, schoolspullen, wat van mijn LoL beeldjes, rugzak waar alles inzat en wat spijkerbroeken. Meer kon ze niet meekrijgen zei ze. Ze had als smoes gebruikt dat ze naar een vriendin wat afgeven was. Ik kijk op ons rooster en pak dan alle boeken die ik nodig heb en stop ze in mijn tas. Ik zet mijn tas tegen Link zijn kast aan. Over Link gesproken..Hij slaapt nog steeds. Ik besluit ook om Link zijn tas in te pakken. En als ik dat heb gedaan loop ik weer naar zijn kast toe. Ik pak een spijkerbroek uit zijn kast en leg die op zijn bureau. Daarna zoek ik een trui. Moeilijke keuze.. Óf zijn katten trui, óf die met streepjes..Let's go for cats. Ik pak de trui en leg hem bij de broek. Daarna doe ik zijn kast dicht. Niet veel later kijk ik weer op mijn telefoon. 6:30. En niet heel veel later dáárna krijg ik het briljante idee om Link wakker te maken.

Ik grinnik en loop naar de badkamer toe. Ik pak een emmer en vul dat met water ik loop naar Link zijn kamer toe en giet de emmer over hem heen. Gelijk wordt hij wakker. "Jeremy je gaat zo dood he!" Hij springt uit bed en loopt dreigend op me af. "Je weet dat je vanavond nu wel in een nat bed slaapt?" vraagt hij sluw aan me. Met een snelle beweging pakt hij me vast en hangt hij boven me. Ik druk een kus op zijn mond en grinnik. "Je moet gewoon even opschieten, Linky! Alles staat al klaar, alleen jij nog niet." Hij schudt even met zijn hoofd en grinnikt zacht. Hij kleedt zich om en samen lopen we naar beneden toe. "Linky, hoe kom ik eigenlijk naar school toe, aangezien ik geen fiets heb en lopen nogal ver is," zeg ik ernstig.

"Je gaat gewoon bij mij achterop!" Zegt Link vastbesloten. Ik schud met mijn hoofd. "Jij bent ook nog niet helemaal wakker hé? Het is school you know.." Zeg ik met een mengsel van lachen en serieusheid. Als Joost naar beneden komt lopen werpt hij mij een gemene blik toe. Hij playbackt weer iets. 'Ik krijg je nog wel Frieser!' Is wat ik ervan kan maken. Direct daarna loopt hij naar de woonkamer. Link en ik staan in de keuken. Liever had ik gehad dat Joost nog even boven was gebleven. "Maar ik denk dat je de fiets van mijn moeder ook niet wilt pakken?" vraagt Link. Ik schud mijn hoofd. De fiets van zijn moeder is namelijk nogal..Hoe kan ik dit niet-beledigend zeggen.. Vrouwelijk? Je weet wat ik bedoel. Niet dat mijn eigen fiets minder erg is met de roze kleur, maar iedereen weet hoe die aan zijn kleur komt. Dus dat is nog steeds minder erg. "Wat als ik gewoon bij jou achterop ga, maar de laatste 5 minuten loop? Dan moet niemand het doorhebben.." Fluister ik. Link knikt. "Je hebt goede ideeën deze ochtend! Al heb je ook mindere. Kijk je er al naar uit om in een nat bed te slapen?" Zegt Link grijnzend. "Zolang jij er ook slaapt, dan ja," ik hoor kokhalsgeluiden vanuit de woonkamer. Typisch Joost.