Not Me

{Chapter 17} Is het waar?

Ik krijg amper lucht meer en ik voel me licht worden. Ik pak Link stevig vast en langzaam aan wordt het wat donkerder. Een deur wordt opengegooid en ik zie mijn vader woedend bij de deur staan. Alles wordt zwart dan.

Ik hoor mijn moeder de kamer binnenlopen. "Laat hem nou met rust!" Hoor ik haar gillen. Al schreeuwend tegen elkaar hoor ik mijn ouders de kamer verlaten. Ik voel een traan over mijn wang rollen. Link pakt me vast, dat voel ik gewoon. "Jer..Houd vol. Ik bel mijn moeder.." En inderdaad, Link legt mij zachtjes neer en begint met bellen. "Mam, het gaat niet goed met Jer..Kom zo snel mogelijk alsjeblieft.." Hij praat zacht, dat doet hij alleen als hij bang is. Ik hoorde de angst in zijn stem. Wetend dat die angst door mij komt rollen er nog wat tranen over mijn wangen.

Ik wil hem niet angstig zien en al helemaal niet door mij. Hij verdient veel meer dan wat ik kan geven en ooit komt hij daar ook achter, maar nu moet ik ervan genieten. Even genieten van de momenten die we samen hebben. Ik voel het bed naast me inzakken. Link gaat met zijn hand door mijn haar heen. Ik hoor de deur nogmaals open gaan en Link waarschijnlijk met zijn moeder praten.

"Wat is er gebeurt?" Hoor ik zijn moeder vragen. Als Link alles aan het uit leggen is voel ik mijn arm even omhoog gaan en voel ik de ogen van Link zijn moeder gewoon door me heen branden. De bezorgdheid voel ik in mijn huid prikken als ze naar me kijkt. Ik hoor zachtjes gesnik naast me. Ik weet gewoon dat het Link is en de schuldigheid komt op. Ik weet dat hij aan het huilen is, door mij. En dat is wel het laatste wat ik wil. Dan hoor ik de deur opengaan en hoor ik 2 paar voeten mijn kamer inlopen. "Enz, wat is er? Jer kan je nu niet spreken want..Ja. Je ziet het zelf wel.." Hoor ik Link zeggen. Een mengsel van angst en verdriet hoor ik in zijn stem.

Ik probeer mijn eigen lichaam onder controle te krijgen wat niet lukt. "Is het waar?" vraagt hij dan. Enzo en mijn vader waren vroeger altijd 2 handen op 1 buik en nog steeds hebben ze een hele goede band. Ergens had ik hoop dat hij het niet erg vond dat ik homo ben, maar dat is waarschijnlijk niet zo. Zie je, ik ben gewoon een mislukking! Ik voel dat tranen zich ontwikkelen in mijn oog en langzaam over mijn gezicht heen gaan.

Dan voel ik langzaam mijn ogen opengaan. Alles om me heen draait. Ik zie Enzo en zijn vriendin in mijn kamer staan. Ik zie Link en zijn moeder opgelucht zuchten. "Is het waar?" Vraagt Enzo nog een keer. Zijn vriendin staart aarzelend naar zijn voeten. "Enzo, laat je broer even. Hij is net wakker.." Zegt de moeder van Link. "Is het waar?" Vraagt hij nog een keer. "Enzo, zoals ik al zei. Laat je broer even. Hij is net wakker." "Is het nou waar of niet?!" "Nu is het genoeg, meekomen." Enzo, zijn vriendin en de moeder van Link lopen mijn kamer uit. Ik probeer rechtovereind te gaan zitten en zit met mijn rug tegen de muur aan. Eigenlijk hang ik er meer tegen aan. Link gaat op mijn bed zitten en staart een beetje naar zijn voeten.

Ik kijk hem vragend aan. Ik denk dat er iets met hem is maar wat, geen idee. "Linky, is er iets aan de hand met je?" vraag ik aan hem. Hij kijkt geschrokken op en schudt met zijn hoofd. "Nee hoor en met jou?" Ik zucht, wetend dat hij niet de waarheid spreekt, maar wat kan ik er tegen doen? Ik ga hem echt niet slaan of iets dergelijks.

Hij schudt vastbesloten met zijn hoofd. "Deze keer niet Jer," zegt hij dan. Ik zucht geïrriteerd. "Prima," zeg ik ook weer geïrriteerd en stap uit bed. Als ik een stap uit bed doe zak ik gelijk door mijn benen heen. Ik vloek binnensmonds. Ik wil zou veel meer doen maar het kan gewoon niet op dit moment...

Link helpt me terug mijn bed in. "Je kan beter even blijven zitten. Je moet je rust behouden.." "Weet ik.. Maar zou je even mijn laptop willen pakken uit mijn tas?" Link knikt. Hij staat zuchtend op en pakt mijn laptop. Als ik mijn laptop open maak en de code intoets, gaat Link geïnteresseerd naast me zitten. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en kijkt mee op mijn scherm. Ik start YouTube op en klik een video van PewDiePie aan.

Ik geef hem een kusje tegen zijn voorhoofd aan. Tijdens het filmpje kijk ik meer naar Link dan echt naar het scherm van mijn computer. Link grinnikt even zachtjes. "Kan je het zien?" vraagt hij plagend waarop ik blozend wegkijk.

Als de video is afgelopen gaat Link rechtovereind zitten. "Wil je wat water?" Ik knik. Link loopt mijn kamer uit. Even ontspan ik, maar dat duurt niet lang als ik een glas hoor breken. "AUW GODVER!" Hoor ik Link roepen. Ik hoor mijn vader nog iets onverstaanbaars schreeuwen. Angst gaat er door mij heen. Ik hoor iemand de trap op lopen. Ik pak mijn deken vast. Please, laat het niet pap of Joost zijn..