Not Me

{Chapter 5} Eén ding; Ik geloof je niet.

Ik loop de les in. Aardrijkskunde, het vak wat ik zo erg haat. De docent zelf is nog erger dan het vak. De docent die pest mee met Joost, Harm en Link, dat is 1 van de redenen waarom ik dat vak ook zo haat.

Ik ga zitten bij het raam. Ik zet mijn tas zoals gewoonlijk op de stoel naast me. Voor het eerst let ik is een keer op. "Waarom is het warmer bij de evenaar dan in Europa?" Vraagt de docent. Ik steek mijn hand op, Harm ook. De docent geeft mij de beurt. "Omdat de zonnestralen een minder lange afstand hoeft af te leggen en een kleiner gebied hoeft te verwarmen." "Sorry, Frieser. Dat is fout. Harm? Weet jij het?" Harm zegt precies hetzelfde als mij. "Dat is helemaal goed jongen! Jeremy zou nog iets van je kunnen leren!" God-Ver-Domme..

Ik bijt op mijn lip en sla mijn handen plat op de tafel. "Frieser nog één keer zo doen en je kan een mooi geel briefje halen." Ik zucht en schud en schud met mijn hoofd. Waarom moet ze me sowieso altijd bij mijn achternaam noemen? Ik heb er zo'n hekel aan. Joost en Harm beginnen hard te lachen en beschamend zak ik meer weg zodat ik niet opval.

Na de les zijn we uit..Gelukkig. Als ik de klas uitloop en de trap af ben weet ik dat ze op me staan te wachten. Als ik voor de uitgang sta haal ik diep adem. Ik loop naar buiten en voel gelijk een trap tegen mijn rug..

"Waarom wilde je zo snel weg? We misten je Jerrie," zegt Joost lachend terwijl hij op me gaat zitten. Hij pakt mijn wang vast en knijpt er hard in. "Laat. Me. Los.." Tot mijn verbazing gaat Joost van me af. Maar niets is minder waar. Ik voel een vuist tegen mijn wang.."Jij zegt ons niet wat we moeten doen..Begrepen?" Zegt Harm dreigend. "Jullie zijn mijn bazen niet, dus laat me gewoon met rust!" "Kleine Jerrie heeft vandaag wel veel praatjes zeg." Zegt Joost terwijl hij voor me gaat staan. Joost is bijna 2x zo groot als ik. "Vergeet dit niet Frieser. Jij bent de grootste loser van deze fucking school." Zegt Joost terwijl hij op mijn borstkas tikt. "IK HEB AL GEZEGD DAT IK DAT NIET BEN!" Schreeuw ik. "BEN JE WEL FRIESER!" Schreeuwt Joost terug. Joost geeft me nog een klap tegen mijn wang waardoor ik bloed proef. Daarna loop ik weg, terug naar mijn, nog altijd roze, fiets.

Ik fiets naar huis maar net voor ik mijn straat in rijd bedenk ik me nog iets. Als ik nu naar binnen ga zal Enzo mij zien zitten. Ik rijd mijn huis voorbij en het 1e waar aan ik denk is het park. Paar minuten later ben ik aangekomen. In de verte zie ik iemand huilen. Ik ga dichter en zie.. Link?!

Mijn ogen worden groot en snel fiets ik naar huis toe. Ik loop meteen naar de woonkamer en daar weer naar de grote spiegel die in de woonkamer staat. Ik zie in de spiegel Enzo zitten en ik bijt nogal hard op mijn lip.

Als ik Enzo zie loop ik meteen naar boven. Voordat hij mij überhaupt tegen kan houden. Als ik aangekomen ben bij mijn kamer haal ik het mes uit de muur en leg onder in een lade. Dan bekijk ik mijn lip in de spiegel die in de kamer hangt. Joost heeft me zó hard geslagen dat ik iets te hard op mijn lip heb gebeten. Het blijft maar bloeden. Idfc. Ik plof neer op mijn bed en leg mijn hoofd in mijn, witte, kussen.

Dan hoor ik hard geklop op mijn deur. "JEREMY DOE OPEN OF IK TRAP HET IN WE MOETEN PRATEN." schreeuwt Enzo. Wow, zo heb ik hem nog nooit gezien. Ik besluit dan snel om mijn deur open te doen en mijn gezicht te verbergen. Ik loop stilletjes naar mijn deur en doe hem rustig open. Ik zie in mijn ooghoeken Enzo me vragend aankijken.

"Kom maar binnen," zeg ik, proberend mijn gebroken stem te verbergen. Enzo kijkt me nog steeds woedend aan. Zou Enzo medelijden met me hebben? Dat is namelijk iets wat ik niet wil. Misschien haat hij me hier om! Volgens mij kent hij via via Harm, maar daar ben ik ook niet echt zeker van.

"Jer..Ik zei dat je het me kon vertellen. Ik wil je alleen maar helpen you know.." Zegt Enzo terwijl hij op mijn bureaustoel gaat zitten. "Weet ik.." Mompel ik. "Haal je handen is voor je gezicht weg, zo kan ik je niet zien." No way. Ik ga dat echt niet doen. "Kan ik niet..Sorry..." Zeg ik en ik loop met mijn handen voor mijn gezicht de kamer uit. Ik loop de deur uit, naar buiten. Ik weet maar een plek waar ik heen kan..Ik pak mijn fiets en fiets naar het huis van Pascal. De enige uit mijn klas waar ik een beetje 'bevriend' mee ben.

Ik zet mijn fiets op slot in de tuin en klop op de deur aan. Pascall doet open. Hij knikt naar me. "Kom maar binnen." Ik loop naar binnen toe en doe mijn schoenen uit. Mijn jas had ik niet eens meegenomen. "Jer je ziet er verschrikkelijk uit," zegt hij tegen me als hij me aankijkt.

"Bedankt voor het compliment." Zeg ik sarcastisch. "Nee Jer ik meen het." Pascal en ik lopen naar boven, naar zijn kamer. Als ik Pascal's kamer binnenloop ga ik meteen naar Kevin. "Hey Kevin!" Zeg ik als ik voor de kooi sta. Pascal gaat op zijn bureaustoel zitten. Ik pak er een stoel bij die aan de andere kant van de kamer staat. "Jer, nu even serieus. Je ziet er echt verschrikkelijk uit.." "Hoezo?" "Je lip, hij is hartstikke blauw. En bij je linkeroog is het nogal rood.." "Oh..Dat wist ik niet eens." "Jer..Zeg eerlijk. Zijn ze nog bezig?" Ik schud mijn hoofd. "Ik..Ik ben gewoon gevallen met de fiets toen ik naar huis ging." "Op je gezicht zeker? Nou Jer. Eén ding: Ik geloof je niet." "Het is echt waar Pascal, ze zijn niet meer bezig.." Pascal zucht. "Laten we dan maar gamen?"