Amnesia✔️

❔18❔

1 χρόνο μετά

Κατέβηκα από το αεροπλάνο και πήγα να πάρω την βαλίτσα μου.
"Καλά να περάσετε" αυτό θα το δούμε. Πήρα την μικρή από τα χέρια της και μπήκα στο βανακι.

Πήρα την βαλίτσα μου και έβαλα την τσάντα πάνω της. Βγήκα από το αεροδρόμιο και πλησίασα ένα ταξί. Μπήκα μέσα και του έδωσα την διεύθυνση του σπιτιού μου.

Φτάσαμε και κατέβηκα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και πλησίασα την πόρτα. Άνοιξα με τα κλειδιά μου και πήγα την βαλίτσα μου με την τσάντα στο δωμάτιο. Έβαλα την μικρή στο κρεβάτι και την κύκλωσα με μαξιλάρια.
Βγήκα από το δωμάτιο μου και είδα την πόρτα να ανοίγει. Έτρεξα γρήγορα κατεβαίνοντας της σκάλες και έπεσα πάνω του.
"Μου έλειψες" είπα και με κοίταξε. Χαμογέλασε και με έβαλε στην αγκαλιά του.
"Πότε ήρθες; "
"Πριν 5 λεπτά" είπα και με κοίταξε.
"Λοιπόν; Ηρεμησες; Πώς πέρασες; Θέλω να μου τα πεις όλα" Είπε και κάθησα στον καναπέ μαζί του. Δεν τους είχα πει τίποτα. Ούτε για την διαθήκη, ούτε για την μικρή.
"Καλά αν και έχω να σας πω κάποια πράγματα αλλά θέλω να είστε όλοι μαζί"
"Και εγώ θέλω να σου μιλήσω" είπε και τον κοίταξα παράξενα.
"Τι συμβαίνει;"
"Ο... Θείος.. ξέρεις ο αδερφός του μπαμπά..  πέθανε πριν 1 χρόνο"
"Το ξέρω και θα σου εξηγήσω τα πάντα αλλά πρώτα πρέπει να τους φέρεις όλους εδώ... Εκτός.."
"Ξερω από τον...."
"Ναι." Τον έκοψα.
"Θα τους πάρω τηλέφωνο εντάξει;"
"Ναι εγώ πάω στο δωμάτιο έχω μια... μικρή δουλίτσα" μπήκα στο δωμάτιο μου και κλείδωσα την πόρτα. Ήταν ο ίδιος χώρος.  Πήρα το άλμπουμ και κοίταξα εκείνο το υπερηχογράφημα. Κοίταξα το κρεβάτι μου και την πλησίασα. Ελίνα....
Άκουσα την πόρτα και πήρα μια βαθιά ανάσα. Κατέβηκα κάτω, άνοιξα την πόρτα και κοίταξα την φιγούρα του.
"Φτάσατε. Ήταν όλα καλά;" Είπε και με αγκάλιασε.
"Μια χαρά... Είναι στο δωμάτιο" είπα και έφυγε σφαίρα. Δεν ήταν κακός.  Η πόρτα άνοιξε και ήταν ο αδερφός μου με τα παιδιά. Όλους εκτός από... Ανάσα Εύη... τους αγκάλιασα και τους χαμογέλασα..
"Λοιπόν;" Είπε η Δώρα με χαμόγελο. Ξεκίνησα να τους εξηγώ την αφορμή που έφυγα και που πήγα. Όταν έφτασα στο σημείο που έπρεπε να τους πω για τον γάμο σταμάτησα... Τον ήθελα εκεί...
"Έρχομαι" είπα και πήγα στο δωμάτιο μου. Τον κοίταξα και σηκώθηκε.
"Θες να ερθω κάτω μαζί σου;"
"Ναι αλλά... Πάρε και την μικρή"
"Όπως θες " Βγήκαμε από το δωμάτιο και τους πλησίασα. Με κοίταξαν και ξανακοίταξαν τον Λεωνίδα δίπλα μου. Το βλέμμα τους όμως είχε καρφωθεί στην μικρή κορούλα μου.
"Εύη..."
"Για να πάρω τα χρήματα από την διαθήκη έπρεπε να παντρευτώ... Τον γνώρισα και αφού το συζητήσαμε... Δέχτηκα. 9 μήνες μετά τον γάμο..."
"Αποκτήσαμε την Ελίνα"  είπε και ο αδερφός μου μας πλησίασε.
"Παντρεύτηκες" είπε και εγνεψα.
"Ξέρω ότι θα θέλατε να έρθετε αλλά θα μαθαίνατε που είμαι και κυρίως θα το μάθαινε ο..." Είπα και χαμογέλασαν. Σηκώθηκα και περικύκλωσαν τη μικρή με τον Λεωνίδα και του χαμογέλασα. Σχημάτισα συγγνώμη με τα χείλη μου και γέλασε.
"Έλα αφήστε την πρέπει να την βάλω για ύπνο και είμαι και εγώ κουρασμένη."
"Εντάξει" είπε η Δάφνη και γέλασα. Πήρα την Ελίνα και ανέβηκα πάνω. Άκουσα βήματα και είδα τον Λεωνίδα να ανεβαίνει.
"Συγγνώμη για αυτό"
"Σου χρωτσαω" είπε και τον κοίταξα.
"Δεν μου χρωστάς τίποτα. " είπα και χαμογέλασε.  Έβαλα τις πυτζάμες μου και εντυσα και την μικρή. Την έβαλα στην μέση και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ξάπλωσε δίπλα της και τον κοίταξα.
"Καληνύχτα.. "
"Καληνύχτα " είπε έκλεισα τα μάτια μου ώστε να με πάρει ο ύπνος

(•••)

Σηκώθηκα από το κλάμα της μικρής και την πήρα στην αγκαλιά μου. Έβαλα μια πετσέτα στο κρεβάτι και την ακούμπησα. Της άλλαξα πάνα και έπειτα την τάισα.
Την πήρα και κατέβηκα κάτω. Πήγα στο σαλόνι και άνοιξα την τηλεόραση. Την έβαλα σε ένα κανάλι με παιδικά και κάθησα με την μικρή στην αγκαλιά μου.

Κοίταξα το ρολόι στον τοίχο και ηταν 9:30. Άκουσα το κουδούνι και σηκώθηκα να ανοίξω. Βολεψα την Ελίνα και άνοιξα την πόρτα. Έμεινα να κοιτάω όταν τον  αντίκρισα.... Ήταν άλλος άνθρωπός. Είχε αφήσει γένια. Τα μαλλιά του είχαν μακρύνει και τα είχε πιασμένα σε κότσο. Τα μάτια του όμως είχαν μείνει ίδια.... Το ίδιο βάθος... Το ίδιο βλέμμα

"Εύη; Τι... Πότε ήρθες; Τι κάνεις εδώ;" Είπε και κοίταξα την μικρή.  Άκουσα βήματα πίσω μου και ένας ημίγυμνος Λεωνίδας εμφανίστηκε δίπλα μου και έβαλε το χέρι του στην μέση μου.
"Μωρό μου ποιος ήρθε;" Είπε και εγώ στραβοκαταπια...

Χενλοοο

Αυτά είναι για σήμερα θα τα πούμε αύριο με διπλό κεφάλαιο.

Τα φιλιά μουυυ

Αντιοοο

Η συγγραφέας σας