Amnesia✔️

❔35❔

Άνοιξα τα μάτια μου και πήγα στην κουζίνα μου έβαλα καφέ σε μια κούπα και πήγα στο σαλόνι. Άνοιξα το κινητό και ξεκίνησα να χαζεύω. Άκουσα βήματα και είδα τον αδερφό μου να με πλησιάζει. Με φίλησε στο μάγουλο και με αγκάλιασε σφιχτά.
"Καλημέρα μικρό" είπε και γέλασα.
"Καλημέρα... Κέφατος είσαι σήμερα γιατί τόσο πολύ;" Είπα και πήγα στην κουζίνα μαζί του. Έβαλε καφέ σε δύο κούπες και είδα την Δάφνη να μπαίνει στον ίδιο χώρο.
"Γι αυτό" είπε και χαμογέλασε. Την φίλησε πεταχτά και χαμογέλασε και αυτή πίσω.
"Επιτέλους" είπα και τους αγκάλιασα.
"Καφέ;" Είπε και της έδωσε την μια κούπα
"Αααα και μην πληγώσετε ο ένας τον άλλον και από τις δύο πλευρές κάποιον θα δειρω" είπα και έφυγα από την κουζίνα για να τους αφήσω μόνους.

(•••)

Άκουσα τον ήχο μηνύματος στο κινητό μου και το πλησίασα. Το πήρα στα χέρια μου. Ήταν στην ομαδική.

Δώρα:
SOS

Σηκώθηκα όρθια και πήγα στο δωμάτιο μου. Ντύθηκα και είδα την Δάφνη να βγαίνει από το δωμάτιο του αδερφού μου. Βγήκαμε από το σπίτι και πήγαμε γρήγορα στο σπίτι της Δώρας... Χτύπησα πόρτα και μας άνοιξε. Μας κοίταξε και έπεσε πάνω μας κλαίγοντας.
"Σσσσσς ηρέμησε μάτια μου. Τι συμβαίνει;" Είπα και απομακρύνθηκε μας κοίταξε και μου έδωσε το κινητό της. Κοίταξα το ημερολόγιο και γουρλωσα τα μάτια μου.
1 μήνα;
"Πώς δεν το παρατήρησες;"
"Τύχαινε να μου αργεί μερικές φορές στο παρελθόν και έτσι δεν το πήρα χαμπάρι εχθές όταν γύρισα με ρώτησε η μητέρα μου και όταν το είδα έπαθα σοκ. Δεν ήθελα να σας ενοχλήσω βραδιάτικα για αυτό έστειλα τώρα" είπε και τις κοίταξα.
"Δάφνη πάρε αυτά και πάνε να πάρεις 2 τεστ από το φαρμακείο κάτω" είπα και έφυγε σφαίρα. Με το που έφυγε. Δάφνη την κοίταξα με ένα βλέμμα γεμάτο απορία.
"Δώρα... Ποιος είναι ο πατέρας; Αν είσαι...." Είπα αλλά με έκοψε πριν ολοκληρώσω. Κάπου πηγαίνει το μυαλό μου αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρη
"Ας δούμε πρώτα και μετά  θα σας πω τα πάντα." Είπε και περίμενα την Δάφνη... Όταν ήρθε έδωσα κατευθείαν το ένα στην Δώρα και πήγε και το έκανε. Όσο περιμέναμε έκανε και το δεύτερο. Κοίταξα το πρώτο όσο ήταν στο μπάνιο και έκλεισα ραντεβού στο γυναικολόγο μου σε μισή ώρα.
"Τι λένε;" Είπε και την κοίταξα.. από το βλέμμα μου κατάλαβε τι εννοώ και άρχισε να κλαίει.
"Δώρα ηρέμησε και πήγαινε να ντυθείς σε 20 λεπτά πρέπει να είμαστε στον γυναικολόγο" είπα και εγνεψε. Πήγε να ντυθεί και μόλις ήταν έτοιμη  μπήκαμε  σε ένα ταξί και πήγαμε στο γιατρό.

Μπήκε μέσα και όταν βγήκε ο γιατρός χαμογελούσε και αυτή φαινόταν σκεπτική.
"Θα μιλήσουμε" της είπε και φύγαμε. Πήγαμε σε μια καφετέρια ακριβώς από κάτω και πήραμε κάτι να φάμε και να πιούμε

"Λέγε τώρα"
"Όσο ήσουν στο... Νοσοκομειο.. ήρθα πιο κοντά με τον... Ανδριανό και ένα βράδυ πριν από ένα μήνα περίπου ήρθαμε σε επαφή με προστασία όμως δεν καταλαβαίνω πως έγινε αυτό. Πώς θα του το πω;" Είπε και χαμογέλασα. Το ήξερα.
"Πρέπει να του το πεις" είπα αμέσως σκεπτόμενη αυτό που είχε συμβεί σε εμενα σε... Ότι κι αν ήταν αυτό στο οποίο βρισκόμουν
"Δεν ξέρω αν μπορώ"
"Μπορείς. Πρέπει να ξέρει. Μην του στερήσεις αυτή τη δυνατότητα πίστεψε με δεν αξίζει"
"Σε ευχαριστώ Εύη" είπε και με αγκάλιασε.
Έβγαλε το κινητό της και του είπε να έρθει.  Περιμέναμε 10 λεπτά και όταν ακούσαμε το κουδουνάκι γυρίσαμε το κεφάλι μας. Είχε έρθει μαζί με τα αγόρια.
Κοίταξα τον Αχιλλέα και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το χθεσινό φιλί του στο μπάνιο. Γαμωτο σου Αχιλλέα...
"Είσαι καλά; " Της είπε και αυτή εγνεψε.
"Παμε σε ένα τραπέζι πρέπει να μιλήσουμε." Είπε και απομακρύνθηκαν. Ο αδερφός μου είχε κολλήσει πάνω στη Δάφνη και εγώ πήγα στην τουαλέτα ώστε να μην αναγκαστώ να κάτσω μαζί του εξω. Η μοίρα όμως παίζει άσχημα παιχνίδια μαζί μου αφού η πόρτα άνοιξε και η φιγούρα του εμφανίστηκε στον καθρέπτη.
"Εδώ είναι οι γυναικείες" είπα και με κοίταξε. Με πλησίαζε αργά ενώ τα βλέμματα μας είχαν κλειδωθεί στον καθρέπτη. Γύρισα το σώμα μου και πλέον τον κοιτούσα. Αν πλησίαζε κι άλλο δεν ήξερα αν μπορούσα να κρατηθώ. Το βλέμμα του ήταν ακόμη καρφωμένο στο δικό μου ενώ κοιτούσε που και που τα χείλη μου όπως και εγώ τα δικά του.
"Το ξέρω" είπε και αφού έφτασε κοντά μου με  άρπαξε, σήκωσε το σώμα μου και το έβαλε πάνω σε έναν πάγκο δίπλα από την βρύση. Ένωσε τα χείλη μας και με κρατούσε γερά από τη μέση μου. Τα χέρια μου μπλέχτηκαν στα μαλλιά του και τα τράβηξα ελαφρά. Αναστεναξε μέσα από το φιλί μας ενώ εγώ χαμογέλασα.
"Μμμ μικρή"είπε και απομακρύνθηκε για να πάρει ανάσα
"Αχιλλέα..."
"Ξέρω... " Είπε και τον κοίταξα. Δεν είχε αφήσει τη μέση μου, ούτε όμως είχε πάρει το βλέμμα του από το δικό μου.  Ήμουν ακόμη πάνω στον πάγκο και τα πόδια μου ήταν τυλιγμένα γύρω του ασυναίσθητα. Με φίλησε πεταχτά και χαμογέλασε.

Χενλοοο

Καπάκι ανεβαίνει το δεύτερο θα τα πούμε όλα εκεί. Αύριο είναι η τελευταία μέρα που θα ανέβει διπλό κεφάλαιο. Τα φιλιά μου

Αντιοοο

Η συγγραφέας σας