Amnesia✔️

❔41❔

Βγήκα από το σπίτι και με κοίταξε. Με πλησίασε και με φίλησε πεταχτά.
"Καλημέρα."
"Καλημέρα... Θα τα πούμε στο σχολείο" είπα και απομακρυνθηκα
"Δεν μας καταδεχεσαι πάλι. " Είπε με ειρωνία και κατάλαβα ότι ο αδερφός μου είχε βγει στην εξώπορτα. Γύρισα και τον κοίταξα.
"Δεν έχω όρεξη τα μούτρα σου πρωινιατικα" είπα και συνέχισα να περπατάω για την Δώρα.

(•••)

Ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει μέσα σε και από τις ντουλάπες του επιστάτη και τον κοίταξα.
"Είσαι τρελός;" Είπα και με κοίταξε.
"Πολύ" είπε και με φίλησε απαλά.
"Καλημέρα... Σωστά αυτή τη φορά" είπε και χαμογέλασα.
"Καλημέρα.."
"Το απόγευμα θα σταματήσω δύο στενά πιο κάτω από το σπίτι σου. Θα σε περιμένω μέσα στο στενό. " Είπε και έβαλε μια τούφα πίσω από το αυτί μου.
"Που θα πάμε;"
"Έκπληξη" είπε και με φίλησε. Άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω.

Βγήκα έξω με προσοχή και πήγα στο προαύλιο. Πλησίασα τα παιδιά και με κοίταξαν.
"Που ήσουν εσύ;" Είπε ο αδερφός μου και τον κοίταξα.
"Στις τουαλέτες"
"Μάλιστα..." Είπε και έψαξε με το βλέμμα του στο προαύλιο. Είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω σε κάτι και κοίταξα.
Ήταν ο Αχιλλέας με την Άννα στην άκρη... Όχι.. δεν... Τα χέρια της ήταν πάνω του ενώ αυτός είχε τα δικά του κάτω και την κοιτούσε. Έκανε κίνηση να τον φιλήσει αλλά γύρισα το κεφάλι μου στον αδερφό μου
"Έκτορα εγώ θα πάω σπίτι." Είπα και πήγα να πάρω την τσάντα μου .
"Ει τι συμβαίνει"
"Τίποτα απλά είμαι λίγο αδιάθετη και θέλω να ξεκουραστώ αυτό είναι ολο" είπα και βγήκα από το προαύλιο. Περπάτησα μέχρι το επόμενο στενό και κάθησα σε ένα παγκάκι. Άφησα επιτέλους τα δάκρυα μου ελεύθερα και χαμήλωσα το κεφάλι μου. Ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου και σήκωσα το κεφάλι μου. Τον είδα και σηκώθηκα όρθια.
"Τι κάνεις εδώ;"
"Σε είδα να φεύγεις απότομα και-" πήγε να πει αλλά τον έκοψα.
"Βασικά άστο δεν... Δεν με νοιάζει.." είπα και πήρα την τσάντα μου αλλά την πήρε από τα χέρια μου.
"Εύη τι έγινε; Ήσουν καλά πρίν και..."
"Όπως το είπες πριν... Πριν σε γνωρίσω καλύτερα... Πριν συμφωνήσω σε αυτή την ανοησία... Πριν πιστέψω πως άλλαξες" είπα και με κοιτούσε σαστισμένος.
"Εξήγησε μου τι ακριβώς έπαθες και είσαι έτσι σε παρακαλώ"
"Σε είδα Αχιλλέα... Σε είδα με την Άννα στη γωνία έτοιμη να σε φιλήσει και εσύ δεν την είχες σπρώξει από πάνω σου" είπα και κάθησα στο παγκάκι κοιτώντας ευθεία μπροστά. Κάθησε στα γόνατα του μπροστά μου και με κοίταξε.
"Εύη κοιτάμε... Δεν την φίλησα... Δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα... Αν έβλεπες όλη την σκηνή θα το έβλεπες και μόνη σου... Την έδιωξα.. " είπε και έβαλε το πρόσωπο μου ανάμεσα στα χέρια του.
"Αχιλλέα"
"Ποτέ δεν θα σου έκανα κάτι τέτοιο μικρή... " Είπε και με φίλησε απαλά. Σκούπισε μερικά από τα δάκρυα μου και χαμογέλασε.
"Συγγνώμη" είπα και ρουφηξα την μύτη μου.
"Σσσσσς δεν χρειάζεται..." Είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του. Σηκωθηκαμε και ένιωσα μια ζάλη. Έκανα να περπατήσω αλλά κατέρρευσα ανάμεσα στα χέρια του.
"Ζαλίζομαι" είπα και με κάθησε πάλι στο παγκάκι.
"Πιες λίγο νερό" είπε και μου έδωσε το μπουκάλι του.
"Ευχαριστώ"
"Έφαγες τίποτα;"
"Όχι... ακόμα" είπα και με κοίταξε άγρια
"Πάρε αυτό" είπε και μου έδωσε ένα τόστ.
"Ευχαριστώ δεν πεινάω"
" Είπα πάρε αυτό και θα φας τουλάχιστον τρεις μπουκιες" είπε και το πήρα στα χέρι μου. Πήρα μια βαθιά ανάσα και δάγκωσα το τόστ.

(•••)

Κατέβηκα κάτω και ο αδερφός μου με κοίταξε.
"Επ επ επ που πας έτσι ;" Είπε και με έδειξε από πάνω μεχρι κάτω.
"Θα... Θα βγω με ένα παιδί..."
"Πιο παιδί; Τον ξέρω;"
"Ναι... Θα βγω με..."
"ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΕΔΩ ΠΟΥ ΚΆΘΕΣΑΙ" φώναξε κόβωντας την συνέχεια της πρότασης μου και τον κοίταξα.
" Τι σε έπιασε;"
"Ξέρω με ποιον θα βγεις... Ξέρεις τον κανόνα γαμωτο σου." Είπε και γουρλωσα τα μάτια μου.
"Ιού όχι... Ιού... Με το παιδί που έκανε ντελιβερι... Τον πήρα τηλέφωνο" είπα και με κοίταξε
"Συγγνώμη όταν ειπές ότι τον ξέρω..."
"Ξέρεις ότι ποτέ δεν θα έβγαινα μαζί του... Ούτε για ένα εκατομμύριο ευρώ" είπα και τον φίλησα στο μάγουλο και πήγα στο σημείο που συμφωνήσαμε.

Χενλοοο

Τι κάνετε;

Εγώ διόρθωσα το Έρωτας στο ρίνγκ.
Δεν υπάρχουν αλλαγές στο βιβλίο αλλά έχει διαφορά σε ύφος και γενικότερα το γράψιμο είναι πιο ώριμο.

Αυτά από εμένα.

Τα λέμε
Αντιοοο

Η συγγραφέας σας