Amnesia✔️

❔62❔

Άνοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα. Κοιμόταν γαλήνιος. Βγήκα σιγά σιγά από την αγκαλιά του και πήγα δίπλα. Η μικρή ακόμη κοιμόταν. Πήγα στην κουζίνα και έβαλα καφέ στην καφετιέρα. Τεντώθηκα για να πιάσω την ζάχαρη και την κατέβασα. Πήρα μια κούπα και έβαλα δύο γεμάτες κουταλιές ζάχαρη και ελάχιστο γάλα. Ένιωσα δυο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και ένα φιλί στη βάση του λαιμού μου.
"Καλημέρα μικρή" είπε και έβαλα καφέ στην κούπα.
"Καλημέρα" είπα και γύρισα να τον κοιτάξω. Πήρε την κούπα μου και ήπιε μια γουλια από τον καφέ μου, μου την έδωσε ξανά στο χέρι και ήπια και εγώ. Άκουσα κλάμα στο μόνιτορ και βγήκα από τα χέρια του. Πήγα στο δωμάτιο και πήρα την μικρή στην αγκαλιά μου.
"Σσσσσς " είπα και κάθησα ώστε να την θηλάσω. Ξεκίνησε να τρώει το γάλα όσο εγω την κοιτούσα.
"Μπράβο το κορίτσι μου" είπα και την σήκωσα ώστε να ρευτει όταν τελείωσε.  Πήγα στην αλλαξιερα και την άλλαξα και πήγα στο σαλόνι. Την έβαλα μέσα στην καλαθουνα με τα κρεμαστά παιχνίδια. Γύρισα και τον είδα να μας κοιτάζει με τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος.
"Γιατί μας κοιτάς έτσι;"
"Σας απολαμβάνω... Τα δύο όμορφα κορίτσια μου." Είπε και με πλησίασε.
"Σου μοιάζει" είπε και τον κοίταξα.
"Δεν θα το έλεγα... Η μικρή Μήνα μας μοιάζει σε εσένα..." Είπα και με κοίταξε με το γνωστό του βλέμμα όταν αναφερομουν σε αυτή με το όνομα της
"Ποτέ δεν σε ρώτησα... Αλλά... Από πού στο καλό βγαίνει αυτό το Μήνα;" Είπε και γέλασα.
"Από το Αλκμήνη"
"Θα ονομάσουμε το παιδί μας Αλκμήνη;" Είπε και τον κοίταξα παράξενα.
"Ναι γιατί; Τι κακό έχει το όνομα;"
"Είσαι σίγουρη θέλω να πω μπορούμε να το πούμε αλλιώς όπως... Ελίνα" είπε και τον κοίταξα.
"Πως στο καλό σου ήρθε αυτό το όνομα "
"Έτσι δεν την ονόμασες; Όσο ήσουν... Ξέρεις " είπε και γέλασα. Πώς το καλό το θυμόταν;
"Θες να την πούμε Ελίνα δηλαδή;"
"Νομίζω πως είναι.... Σημαδιακό " είπε και γέλασα.
"Ελίνα λοιπόν " είπα και την κοίταξα να κουνάει τα ποδαράκια και τα χεράκια της.

2 μήνες μετά

Κοιτούσα την οθόνη και περίμενα να δω το αποτέλεσμα της καθεμιάς.
"Λοιπόν;" Είπα και κοίταξα την Δάφνη αφού αυτή ήταν το επίκεντρο της υπόθεσης.
"Αρνητικό"
"Πώς... Είσαι; "
"Όλα καλά... τα δικά σας; " Είπε για να αλλάξει θέμα
"Δεν το κοίταξα " είπα και έκανα να πάρω το δικό μου, το οποίο έκανα και εγώ και η Δώρα από συμπαράσταση επειδή μας το ζήτησε, και έμεινα να το κοιτάω.
"Εύη; Όλα καλά;" Είπε η Δώρα και σήκωσα το κεφάλι μου. Έδειξα το τεστ στην οθόνη και σοκαρίστηκε. Άρπαξε το δικό της και πήρε μια ανάσα ανακούφισης.
"Εύη;" Πήρα το κινητό και μπήκα στο ημερολόγιο.
"Έχω καθυστέρηση... Πώς δεν το παρατήρησα;"  Είπα και με κοίταξαν
"Δεύτερο;" Είπαν και γέλασαν
"Ναι..." είπα και χαμογέλασα στο τέστ
"Λοιπόν; Πώς θα του το πεις;"
"Σε μια εβδομάδα που θα έρθουμε.... Τότε θα του το πω... Μην πείτε κάτι στα αγόρια" είπα και εγνεψαν.

1 εβδομάδα μετά

Κατέβηκα από το αμάξι με την καλαθουνα και μπήκα μέσα στο παλιό μου σπίτι.
"Καλώς την" είπε ο αδερφός μου και με αγκάλιασε.
"Μου έλειψες" είπα και τον έσφιξα. Άκουσα βήματα και κοίταξα τον Αχιλλέα με την βαλίτσα πίσω μου. Μπήκε μέσα και κοίταξε την καλαθουνα στον καναπέ.
"Που είναι η Δάφνη;"
"Στο δωμάτιο μας με την Δώρα" είπε και έφυγα επάνω. Μπήκα μέσα και με κοίταξαν. Τις αγκάλιασα και χαμογέλασα.
"Μου λείψατε" είπα και γέλασαν.
"Κι εμάς"
"Πώς είσαι;"
"Καλά... Ήταν λίγο δύσκολο να το κρατήσω κρυφό αλλά όλα καλά"

Αχιλλέας POV

"Να δω να δω" είπα και πλησίασα το κουτί του Ανδριανού
"Πότε με το καλό θα γίνει;" Είπα και με κοίταξε.
"Εγώ... Θέλω μια χάρη... Σκέφτηκα να το κάνω στο γάμο σου... Άλλωστε πλησιάζει... " Είπε και εγνεψα.
"Εννοείται πες μου τη θες και θα το έχεις" είπα και μου έδωσε ένα χαρτί με το τραγούδι .
"Εσύ πως το έκανες; " Ρώτησε ο Έκτορας και στραβοκαταπια.
"Δε θα σου αρέσει η ιστορία" είπα και με κοίταξε.
"Είχαμε... Ξέρεις και πήγε στο δίπλα δωμάτιο να ηρεμήσει την μικρή, με το σεντόνι γύρω της. Όταν ήρθε είχα καθήσει στα γόνατα μου με το σεντόνι γύρω μου, την τράβηξα κοντά μου και έκανα την πρόταση" είπα και μου έριξε ένα άγριο βλέμμα.
"Έχε χάρη" είπε και γέλασα.

Χενλοοο

Τι κάνετε;
Ελπίζω να είστε καλά.
Να και το δεύτερο κεφάλαιο.

Δεν έχω να πω πολλά. Όλα πάνε καλά....

Τα λεμεεε
Αντιοοο

Η συγγραφέας σας