Amnesia✔️

❔40❔

"Παω λίγο στο δωμάτιο μου και έρχομαι" είπα και σηκώθηκα από τον καναπέ. Ανέβηκα τα σκαλάκια και πήγα στην πόρτα του δωματίου μου. Ένιωσα ένα χέρι στο δικό μου και γύρισα το βλέμμα μου. Έβαλε το χέρι του στο χερούλι της πόρτας και μας έβαλε στο δωμάτιο μου.
"Αχιλλέα τι καν-" πήγα να πω αλλά με κόλλησε πάνω του και ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου.
"Μου έλειψες" είπε και τον κοίταξα.
"Αν μας έβλεπε..."
"Δεν με ενδιαφέρει " είπε κόβοντας την φράση μου. Τον κοίταξα και έκανα να απομακρυνθω αλλά τράβηξε το σώμα μου και με έσφιξε
"Αχιλλέα ακούς τι λες;"
"Ναι.. πολύ καλά... Δεν έχει δικαίωμα σε αυτό και το ξέρεις" είπε και έδειξε ανάμεσα μας.
"Δεν υπάρχει αυτό Αχιλλέα" είπα και γέλασε.
"Τι έκανες του τελευταίους μήνες Εύη; Γιατί εγώ δεν έκανα τίποτα... Τίποτα απολύτως. Τίποτα εκτός από το να σε σκέφτομαι..." Είπε και γουρλωσα τα μάτια μου.
"Αχιλλέα σταματά"
"Τι να σταματήσω ρε Εύη.. έχεις κολλήσει στο μυαλό μου. Δεν μπορώ να λειτουργήσω αν δεν φέρω την εικόνα σου μπροστά μου. "
"Αχιλλέα..."
"Τρελάθηκα κάτω στην ιδέα ότι μπορεί να έπαιρνες τηλέφωνο τον ντελιβερα. Ότι... Ότι"
"Σταμάτα " είπα κόβοντας τον.
"Ούτε για εμένα ήταν εύκολοι οι τελευταίοι μήνες." Είπα και με κοίταξε..
"Εννοείς..."
"Εννοώ ότι κάθε φορά που ήξερα ότι με κάποια περνάς τη νύχτα σου... Φούντωνα... Ήθελα να είμαι εγώ εκείνη... Ξυπνούσα σκεφτομενη εσένα και κοιμόμουν κλαίγοντας για εσένα." Είπα και χαμογελούσε. Έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπο μου το τράβηξε πιο κοντά και ένωσε τα χείλη μας.
"Πρέπει να κατέβουμε κάτω. Πάρε αυτό." Είπε και βγήκε από το δωμάτιο μου.
Τι συμβαίνει ανάμεσα μας γαμωτο; Άνοιξα το χαρτάκι και διάβασα με προσοχή.

' το βράδυ θα σου χτυπήσω το παράθυρο. Άνοιξε μου να μιλήσουμε...

Ο Α σου..'

Μου; Κοίταξα το δωμάτιο μου προσπαθώντας να θυμηθώ τι ακριβώς ήθελα από εδώ. Πήρα μια κουβέρτα για ξεκαρφωμα και βγήκα από το δωμάτιο πήγα στο σαλόνι και κάθησα δίπλα στον αδερφό μου. Καθόταν χαμογελαστός στον καναπέ και είχε το βλέμμα του την τηλεόραση. Γύρισα το δικό μου στη τηλεόραση και παρακολούθησα την ταινία.

(•••)

Καθόμουν στο κρεβάτι και κοιτούσα την πόρτα του μπαλκονιού μου.  Είδα την φιγούρα του στο μπαλκόνι και σηκώθηκα και άνοιξα την πόρτα. Με κοίταξε χαμογελώντας και μπήκε μέσα. Έκλεισα την πόρτα και γύρισα ξανά σε αυτόν. Με πλησίασε και ένωσε τα χείλη μας.
"Γεια σου μικρή" είπε και γέλασε.
"Γεια" είπα και γέλασα.
"Συγγνώμη.. που άργησα αλλά ο αδερφός σου δεν είχε πάει στο δωμάτιο του ακόμη." Είπε και κάθησα στο κρεβάτι.
"Λοιπόν; Για πιο πράγμα θες να μιλήσουμε;"
"Σκεφτόμουν..."
"Έτσι εξηγείται το καμμένο"
"Λέω σκεφτόμουν... Ότι... Θέλω να το προσπαθήσουμε" είπε παραλείποντας το αστείο μου.
"Πιο πράγμα"
"Αυτό" είπε και έδειξε πάλι ανάμεσα μας.
"Δεν υπάρχει αυτό" είπα και με πλησίασε.
"Ας το δημιουργήσουμε." Είπε και σηκώθηκα και τον πλησίασα
"Αχιλλέα ο Έκτορας δεν..."
"Δεν χρειάζεται να το μάθει" είπε και τον κοίταξα.
"Κάποια στιγμή θα πρέπει να το μάθει και... Δεν θα είναι ωραίο όταν θα το μάθει"
"Αλλιώς το πήρε όταν ήσουν σε κόμμα" είπε και τον κοίταξα.
"Ορίστε;"
"Τίποτα άστο" είπε και τον κοίταξα.
"Αχιλλέα" είπα και ξεφυσηξε.
"Ξέρω"
"Το ξέρεις δεν σε καταλαβαίνω" είπα και έκανα την ανηξερη.
"Τα πάντα ξέρω κόψε το δούλεμα" είπε και κάθησα στο κρεβάτι.
"Πώς;.. πως έμαθες;"
"Δεν έχει σημασία "
"Έχει για εμένα."είπα έντονα.
"Σε άκουσα... Την ώρα που μιλούσες με την Δώρα στο νοσοκομείο όταν ξύπνησες σε άκουσα... "
"Γι αυτό θες... Γι'αυτό στο βουνό... Ωωω Θεέ μου" είπα και έπιασα το κεφάλι μου με τα χέρια μου. Ένιωθα το δωμάτιο να γυρίζει. Ένιωθα ηλιθια
"Καμία σχέση..." Είπε και με πλησίασε.
"Αχιλλέα δεν είμαι χαζή" είπα έντονα και απομακρύνθηκα
"Σου λέω την αλήθεια σε... Ήθελα πολύ πιο πριν μάθω... " Είπε και τον κοίταξα και γουρλωσα τα μάτια μου
"Αχιλλέα τι λες πας καλά;" Είπα και με κοίταξε.
"Άκουσε με σε παρακαλώ" είπε και πήρα μια βαθιά ανάσα

Αχιλλέας POV

flashback

2 χρόνια πρίν

Είχα το βλέμμα μου πάνω της. Καθόταν στο παγκάκι με δύο φίλες της και μιλούσαν.
"Αχιλλέα;"
"Ε... Ναι "είπα και με κοίταξε.
"Τι συμβαίνει ρε όλα καλά;"
"Ναι... Θέλω να σου μιλήσω βασικά." Είπα με κοίταξε.
"Λέγε"
"Τι... Θα έλεγες αν... Αν ζητούσα από την αδερφή σου να βγούμε;" Είπα και με κοίταξε.
"Που να πάμε ρε όλοι μαζί; Αυτή θα θέλει να φέρει και τις φίλες της"
"Όχι... Εγώ και αυτή... Να βγούμε εγώ και αυτή" είπα και με κοίταξε. Το βλέμμα του σοβαρεψε και κατευθείαν τον είδα να θυμώνει.
"Ξέχνα το" είπε και γύρισε το βλέμμα του σε εκείνη.
"Άκουσε με..."
"Είπα ξέχνα το... Μακρυά της.. Αν τα φτιάξει μαζί σου με κάποιο τρόπο θα την πληγώσεις. Μείνε μακρυά της αλλιώς θα σε κάνω κιμά."
"Έκτορα είναι η αδερφή σου δεν υπάρχει περίπτωση να την πληγώσω ποτέ δεν θα το έκανα αυτό" είπα και με κοίταξε άγρια.
"Μακρυά της... Αυτό είναι διαταγή." Είπε και απομακρύνθηκε πηγαίνοντας σε εκείνη.

End of flashback

Εύης POV

"Μετα τα έφτιαξες με τον Θάνο. Όσο ήσουν στο νοσοκομείο δεν... Έφυγα από δίπλα σου και... Ξανά τσακώθηκα με τον Έκτορα για το ίδιο θέμα." Είπε και πλέον κοιτούσα στο άγνωστο.
"Έτσι εξηγείται... Γιατί δεν μιλούσατε για ένα διάστημα... Ο κανόνας που εμφανίστηκε στο ξεκαρφωτο... Γιατί ήσουν δίπλα μου στο νοσοκομείο... Γιατί σε άγριο κοιτούσε μετά... 2 χρόνια; 2 χρόνια που εγώ σε βρίζω από πάνω μέχρι κάτω... Εσύ... Εσύ" είπα και τον κοίταξα.
"Εγώ..." Είπε και κάθησε δίπλα μου. Έπιασε το χέρι μου και με κοίταξε μέσα στα μάτια.
"Γιατί δεν μου μίλησες νωρίτερα."
"Γιατί... Τα είχες με τον Θάνο... Δεν ήξερα αν έχεις αισθήματα για εμένα και αν ο Έκτορας μάθαινε κάτι... "
"Και τώρα μπορεί να το μάθει..."
"Τώρα θα έχω όμως εσένα τουλάχιστον." Είπε και τον κοίταξα.
"Θα μείνει κρυφό από όλους... Και από την μητέρα σου" είπα και εγνεψε.
"Ότι θέλει η μικρή μου" είπα και χαμογέλασε. Ας μπλέξουμε λοιπόν....

Χενλοο

Τι κάνετε βρε αστέρια;
Εγώ είμαι πολύ πολύ καλά
Ελπίζω να είστε και εσείς.

Κεφαλαιακή ωραίο έτσι;

Άντε θα τα πούμε αύριο ξανά
Αντιοοο

Η συγγραφέας σας