Amnesia✔️

❔10❔

Με το που βγήκαμε έξω τράβηξα τα κορίτσια στην άκρη και τα κοίταξα.
"Εχθές βγήκατε και εγώ δεν ήρθα μαζί σας. Τι του είπατε; Τι του κάνατε και φέρεται έτσι;" Είπα και με κοίταξαν.
"Μάθαμε για την φήμη του στοιχήματος και τον τσιγκλισαμε αλλά δεν έδειχνε να ζηλεύει εχθές" είπε η Δάφνη.
"Τι του είπατε;"
"Ότι αν όντως σε είχε βάλει στοίχημα ένα κλικ να έκανες όλοι θα ήταν μπροστά σου οπότε να προσέχει τις πράξεις του γιατί ο επόμενος παραμονεύει στην γωνία"
"Για αυτό με φίλησε τόσο κτητικα μπροστά σε όλους;  Γι αυτό είχε το χέρι του στο μπούτι μου όλη την ώρα του μαθήματος;"
"Το πρώτο σίγουρα για αυτό το δεύτερο δεν ξέρω γιατί" είπα και μου φαινόντουσαν και οι δύο περίεργες.
"Μάλιστα... Θα σας πιστέψω...." Δεν λένε αλήθεια... Δεν θα το έκαναν αυτό.. βγήκα έξω και πήγα στον αδερφό μου. Με κοίταξε χαμογελαστός. Με αγκάλιασε και με φίλησε στο μάγουλο.
"Χρόνια μας πολλά μικρό" είπε και τον κοίταξα.
"Χρόνια μας πολλά μεγάλε κατά 2 λεπτά" είπα και κατάλαβα τι είχα ξεχάσει... Γι αυτό φέρονται έτσι αυτοί.
"Ξέρεις που είναι ο Αχιλλέας;" Είπα και με κοίταξε.
"Εκεί " είπε και κοίταξα. Καθόταν στο παγκάκι με τα ακουστικά του. Περπάτησα γρήγορα και έφτασα στο παγκάκι. Τον άρπαξα από τον γιακά και τον σήκωσα. Με κοίταξε με γουρλωμενα μάτια. Ένιωσα τα χειλη μου με τα δικά του και τα κούνησα απαλά.
"Σε ευχαριστώ..." Είπα και με κοίταξε.
"Για πιο πράγμα;" Είπε και χαμογελούσε.
"Για τον τρόπο που μου είπες χρόνια πολλά χωρίς να φανερωθεις στους άλλους γιατί το έχετε κανονίσει"
"Το κατάλαβες ε;"
"Δεν ενημερώσατε τον Έκτορα και μου το θύμισε"
"Σου άρεσε τουλάχιστον;" Είπε και τον κοίταξα.
"Ακόμη νιώθω τα χείλη σου..." Είπα και κάθησα πάνω του.
"Ναι ε;"
"Ναι..."είπα και χαμογέλασε.
"Σήκω φεύγουμε" είπε και με άρπαξε. Βγήκαμε από το προαύλιο και μπήκαμε στο αμάξι του. Έβαλε μπρος και ξεκίνησε να οδηγάει. Φτάσαμε έξω από το σπίτι του και κατεβήκαμε. Με άρπαξε από το χέρι και κόλλησε το σώμα μου πάνω στο δικό του. Με κόλλησε πάνω στην πόρτα της πολυκατοικίας και άνοιξε. Μπήκαμε μέσα και με την όπισθεν με έβαλε στο ασανσέρ. Έβαλε τα χέρια του στους γοφούς μου και κόλλησε τα χείλη του στα δικά μου. Κατέβηκε στο λαιμό μου και κατάλαβα ότι μου άφηνε σημάδι. Το κεφάλι μου είχε πέσει πίσω. Μόλις φτάσαμε στον όροφο  άνοιξε την πόρτα του ασανσέρ και πήγε γρήγορα στην δική του. Τον πλησίασα και με άρπαξε. Μπήκαμε μέσα και με κόλλησε πάνω στην πόρτα. Ένας αναστεναγμός έφυγε από το στόμα μου και τον ένιωσα να χαμογελάει. Κοίταξε το ολοκληρωμένο δημιούργημα του και ένωσε τα χείλη μας.  Μας πήγε στον καναπέ και κάθησε με εμένα πάνω του. Τα χέρια του ήταν στους γοφούς μου και με τραβούσε από εκεί πάνω του. Κούνησα λίγο τους γοφούς μου και ηδη ήταν αρκετά σκληρός.
"Γαμωτο μικρή.." είπε και κόλλησα τα χείλη μου στο λαιμό του.  Του άφησα ένα αρκετά έντονο σημάδι.
"Ανοιχτό γιακα θα φοράς αυτές τις μέρες." Είπα και χαμογέλασε.
"Μόνο αν δεν καλύψεις το δικό σου"
"Θα το σκεφτώ.." είπα και γύρισε το σώμα του. Έβγαλε το παντελόνι μου και την μπλούζα μου. Αφαίρεσε και το δικό του και με κοίταξε. Το κάνει κάθε φορά αυτό. Κάθε φορά κοιτάει το σώμα μου πριν κάνει οτιδήποτε. Αφαίρεσε τα εσώρουχα μας και δεν έχασε την στιγμή να διεισδύσει μέσα μου. Κουνιόταν γρήγορα. Οι αναστεναγμοί μας ακουγοντουσαν σίγουρα δύο τετράγωνα κάτω. Τράβηξε την μέση μου και με κόλλησε πάνω του. Ένιωσα τις συσπάσεις και γρατζουνισα την πλάτη του.
"Μπράβο μωρό μου" είπε και τον ένιωσα να τελειώνει... Έριξε το σώμα του διπλα στο δικό μου και τράβηξε πάνω μας την κουβέρτα από την άκρη του καναπέ. Κοιτούσα το ταβάνι και χαμογελούσα.
"Αχιλλέα..."
"Ξέρω.... Το ξέρω... " Έκλεισα τα μάτια μου και χώθηκα στην αγκαλιά του.

(•••)

Άνοιξα τα μάτια μου και το σώμα του έλειπε από τον καναπέ. Σήκωσα το σώμα μου και όταν σηκώθηκα ένιωσα ότι τα πόδια μου θα καταρευσουν. Άρπαξα την μπλούζα του και την φόρεσα. Πήγα στην κουζίνα και μου έβαλα ένα ποτήρι νερό. Το ήπια και κάθησα στην καρέκλα.
Άκουσα κλειδιά και τον είδα.
"Επιτέλους..."
"Σκάσε" είπα και χαμογέλασε. Ήρθε με ένα μικρό σακουλάκι και το άφησε μπροστά μου. Έφυγε απο την κουζίνα και το κοίταξα. Έβγαλα το περιεχόμενο της σακούλας και είδα το κουτί. Όχι... Δεν... Όχι... Άνοιξα το κουτί και ευτυχώς δεν ήταν αυτό που φαντάστηκα...

Κοίταξα το ρητό και πήρα το κλειδί στα χέρια μου. Βγήκα από την κουζίνα και τον είδα να βγαίνει από το μπάνιο. Χαμογέλασα και με κοίταξε.
"Τι;" Είπε και τον πλησίασα. Θα έτρεχα αλλά δεν μπορούσα.
"Είσαι σίγουρος;"
"Εκατό τα εκατό" είπε και χαμογέλασε. Πλησίασα την τσάντα μου και έβγαλα τα κλειδιά μου. Έβαλα το δικό του εκεί.
"Ορίστε λοιπόν" είπα και ένιωσα τα χέρια του στην μέση μου.
"Τι έγινε δεν μπορούμε να περπατήσουμε καλά βλέπω" είπε και το χαιρόταν...
"Άσε ακόμα τα νιώθω να τρέμουν.
"Χαίρομαι" είπε και με χτύπησε στον γοφό. Τον κοίταξα με μισό βλέμμα και μου έκλεισε το μάτι.
"Ντύσου για να φύγουμε."
"Με τι ρούχα;"
"Στον καναπέ" είπε και κοίταξα τον καναπέ.
"Σε ευχαριστώ" είπα και πηρα τα ρούχα που μου διάλεξε.

Βγήκε από το υπνοδωμάτιο του και με κοίταξε.
"Έχε χάρη που μας περιμένουν" είπε και μπήκαμε στο αμάξι.
"Έκπληκτη το παίζεις έκπληκτη" είπε και χαμογέλασα. Έβαλε το χέρι του στο μπούτι μου και πάτησε γκάζι.
"Σε αγαπάω" είπα και χαμογέλασε.
"Και εγώ μικρή μου"

Χενλοοο

Τι κάνετε πως είστε;
Εγώ είμαι πολύ πολύ χαρούμενη.
Σήμερα ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου.

Ελπίζω να είστε και εσείς καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο.
Ακόμη είμαστε στην αρχή μην το ξεχνάτε 😉

Τα φιλιά μου
Αντιοοο

Η συγγραφέας σας