Amnesia✔️

❔46❔

Μπήκα σπίτι και κάθησα στον καναπέ. Άφησα τα δάκρυα μου να κυλήσουν και άκουσα βήματα. Γύρισα το βλέμμα μου και είδα τον αδερφό μου. Με κοίταξε και με πλησίασε. Ηταν ανυσηχως κι αυτος αλλα εξαιτιας μου . Δεν μπορουσα ομως να του πω τι εγινε... εφταιγα. Το ηξερα οτι εφταιγα...
"Τι συμβαίνει μικρή; Με έχεις αγχωσει αυτές τις μέρες"
"Χώρισα" είπα και με έβαλε ανάμεσα στα χέρια του.
"Τι σου έκανε; Γιατί ήσουν... Ήσουν τόσο χαρούμενη; Έκανε κάτι που δεν ήθελες;" Είπε και έκλεισα τα μάτια μου και εγνεψα αρνητικά.
"Εγώ τον χώρισα..."
"Γιατί βρε κορίτσι μου;"
"Έκτορα δεν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτόν σε παρακαλώ" είπα και ήξερα ότι δεν ήξερε καν για ποιο μιλάω. Αν ήξερε δεν θα ήταν εδώ αλλά θα ήταν στο σπίτι του και θα τον είχε σπάσει στο ξύλο...
"Εντάξει μικρή ηρέμησε... Εγώ είμαι εδώ" είπε και χώθηκα καλύτερα στην αγκαλιά του αδερφού μου.

(•••)

Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Οχι παλι.... Οχι ξανα δεν θα το αντεξω παλι....
"Σε παρακαλώ βγες από το δωμάτιο μου αυτή τη στιγμή"
"Μικρή μην μου το παίζεις αθώα"
"Βγες έξω από το δωμάτιο μου αυτή τη στιγμή" φωναξα
" Μικρή... Αν δεν το ήθελες... Δεν θα φορούσες αυτό το κοντό σορτσάκι... Η αυτή την μπλούζα χωρίς... Σουτιέν" είπε και με πλησίαζε.
"Απομακυνσου..." Φώναξα και πήγα πιο πίσω. Πλέον ήταν από πάνω μου αλλά σε δευτερόλεπτα απομακρύνθηκε. Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Έκτορα να τον έχει βάλει στο πάτωμα.
"Είσαι καλά; Εύη απαντά είσαι καλά;" Είπε και με πλησίασε.
"Ναι... Ναι είμαι καλά."
"Σήκω..." Είπε και βγήκαμε από το σπίτι. Μπήκαμε σε ένα ταξί και είπε μια οδό. Μου μιλούσε αλλά δεν του έδινα σημασία. Μόλις φτάσαμε και κατεβήκαμε κατάλαβα ότι μας έφερε στο σπίτι του Αχιλλέα.
"Όχι εδώ... Έκτορα σε παρακαλώ... Όχι στον Αχιλλέα... Σε παρακαλώ" είπα και άφησα τα δάκρυα μου να κυλήσουν στα μάγουλα μου. Το τελευταίο που ήθελα ήταν να τον αντικρίσω.  Με τράβηξε από το χέρι και όταν φτάσαμε στην πόρτα ήταν ήδη ανοιχτά. Μπηκαμε μέσα και τον κοίταξα. Με κοιτούσε... Με νεύρα...
"Εύη πήγαινε μέσα" είπε ο αδερφός μου και κοίταξα το υπνοδωμάτιο του Αχιλλέα. Πλησίασα και μπήκα μέσα. Κοίταξα το κρεβάτι του και πάνω υπήρχε ένα χαρτί...

Αχιλλέας POV

"Έκτορα την πήδηξε... Άσε με να πάω να του γαμησω ότι έχει και δεν έχει "
"Εγώ φταίω" είπε και κάθησε στον καναπέ.
"Μην λες μαλακίες δεν φταις εσύ που την πήδηξε ο γκόμενος της μάνας σου."
"Εγώ φταίω... Δεν... Δεν το πήρα χαμπάρι.. έπρεπε να το καταλάβω... Να... Υπήρχαν σημάδια Αχιλλέα... Και αυτό σίγουρα δεν ξεκίνησε τώρα... Φάνηκε... Της το έχει κάνει στο παρελθόν.. και εγώ.... Εγω προσπάθησα να την προστατέψω από ανούσια πράγματα όπως εσένα" Αχ ρε Έκτορα... Αχ και να ήξερες...
"Λοιπόν... Εσύ πρέπει να πας πίσω και να βεβαιωθεις ότι δεν θα φύγει.. επικοινώνησε με την αστυνομία... Εγώ θα μείνω εδώ μαζί της και... Και θα προσπαθήσω να την πλησιάσω... Να την κάνω να μου μιλήσει.. Έκτορα δεν φταις για τίποτα... Σημασία δεν έχει αν το κατάλαβες αλλά αν μπορείς τώρα να την βοηθήσεις." Είπα και με κοίταξε. Σηκώθηκε και πήρε μια βαθιά ανάσα.
"Εντάξει... Θα είμαι σε επικοινωνία μαζί σου" κοίταξα την πόρτα του δωματίου μου αφού έφυγε και την πλησίασα.

Μπήκα μέσα και την βρήκα να διαβάζει το χαρτί που είχα αφήσει πάνω στο κρεβάτι.

Λίγα λεπτά πρίν

Εύης POV

Πήρα το χαρτί στα χέρια μου και το άνοιξα.

' Είσαι η ζωή μου.... Σε αγαπάω και.... Είσαι η μικρή μου γαμωτο... Πάντα θα είσαι η μικρή μου... Θα είμαι δίπλα σου

Ο Α σου'

Κάθησα στο κρεβάτι και η πορτα του δωματίου μου άνοιξε. Τον κοίταξα και μετά το χαρτί μπροστά μου. Τα ματια του ηταν κοκκινα και πρησμενα . Μυριζε τσιγαρο και ποτο...  Δεν ηταν καλα ουτε εγω ομως αισθανομουν ανετα με αυτον στον ίδιο χώρο...

Χενλοοο

Τι κάνετε αγάπες;
Ελπίζω να είστε καλά.

Αυτό είναι το σημερινό κεφάλαιο. Ελπίζω να σας άρεσε...

Τα λέμε

Αντιοοο

Η συγγραφέας σας