Amnesia✔️

❔53❔

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου με τα κλειδιά μου και μπήκα μέσα. Τον είδα στον καναπέ. Αξύριστος, αγέλαστος. Καθόταν και κοιτούσε τον τοίχο. Έκλεισα την πόρτα και με κοίταξε.
"Τι κάνεις εδώ;" Είπε και σηκώθηκε όρθιος.
"Θέλω να κάτσεις κάτω και να με ακούσεις"
"Δεν έχω να ακούσω τίποτα μικρή."
"Αχιλλέα..."
"Είπα τίποτα... Το ακούς; ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ δεν θέλω να ξέρω αν ισχύει ή οχι. Τελειώσαμε πάρτο χαμπάρι" είπε και έκανα ένα βήμα πίσω.
"Αχιλλέα σε παρακαλώ... Δεν το εννοείς..."
"Εύη τέλος. Αυτό ήταν τελειώσαμε... "
"Σε αγαπάω "
"Κι εγώ... Σε αγαπούσα" είπε και βγήκε από το σπίτι. Άκουσα τα βήματα του αδερφού μου και τον κοίταξα. Έτρεξα στην αγκαλιά του και άφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα.
"Σσσσσς ηρέμησε μικρή... Θα αλλάξουν τα πράγματα θα το δεις." Είπε αλλά δεν του έδιναν σημασία. Με αγαπούσε...  Παρελθόν αυτό ήμουν πλέον...

(•••)

Μπήκα στο παλιό μου δωμάτιο και κοίταξα τις κορνίζες. Τις πήρα και τις πέταξα στο πάτωμα. Σίγουρα ακουγομουν έξω.  Γιατί γαμωτο; Γιατί δεν κάθησε να με ακούσει...  Η πόρτα μου άνοιξε και τον κοίταξα.
"Συγγνώμη.... Συγγνώμη Έκτορα είχες δίκαιο... Δεν έπρεπε να σε παρακουσω... Δεν έπρεπε... Είχες δίκιο... Τον μισώ είναι ένα κάθαρμα" είπα και με έβαλε στην αγκαλιά του χωρίς να μιλήσει. Για πέντε λεπτά επικρατούσε σιωπή μέσα στο δωμάτιο μέχρι που την έσπασε.
"Δεν είχα δίκιο μικρή... Σε αγαπάει.... Πληγώθηκε και δεν σκέφτεται καθαρά... Αλλά σε αγαπάει."
"Όχι... Όχι Έκτορα... Όχι πλέον...." Είπα και γέλασε.
"Θα συμβεί κάτι και θα τα ξαναφτιαξετε. Θα το δεις." Είπε και σταμάτησε εκει. Σηκώθηκε και με βοήθησε να σηκωθώ.
"Κοιμήσου σήμερα εδώ και αύριο θα πας πίσω...  Το να είσαι μακρυά θα σε κάνει να ξεχαστεις... " Είπε και ξάπλωσα κάτω από την κουβέρτα. Βγήκε από το δωμάτιο και έκλεισε το φως.

3 εβδομάδες αργότερα

Περπατούσα πέρα δώθε μέσα στο διαμέρισμα μου και προσπαθούσα να ηρεμήσω. Κάθησα στον καναπέ και κοίταξα την κορνίζα που είχα αφήσει σε ένα τραπεζάκι στην γωνία.  Δεν μπορεί... Δεν είναι δυνατον.... Πήγα στο μπάνιο και πήρα το δεύτερο κουτί. Έκανα το τέστ και περίμενα δέκα λεπτα. Θετικό.

Προσέχαμε γαμωτο..... Ήθελα να φωνάξω τα κορίτσια αλλά ήταν μακρυά. Όχι τώρα... Όχι.... Όχι τώρα δεν μπορεί να έρθει τώρα.
Άρπαξα την τσάντα μου και πηρα τηλέφωνο μια συμφοιτήτρια μου που ήταν από εδώ και τη ρώτησα το γυναικολόγο της. Κλείσαμε ραντεβού στην πλατεία για να με πάει. Την είδα να έρχεται στο μέρος μου και με αγκάλιασε.
"Όλα θα πάνε καλά" είπε και ξεκίνησε να περπατάει προς το ιατρείο. Μπήκαμε μέσα και περιμέναμε σε αυτό το κλασσικό σαλόνι σε όλα τα ιδιωτικά ιατρεία. Με τους μαύρους δερμάτινους καναπέδες, τα σχετικά περιοδικά ανάλογα πάντα τον γιατρό, φυλλάδια με ενθαρρυντικά μηνύματα, πληροφορίες.
"Δεσποίνης Εύη.... Αναγνωστάκη." Είπε και σηκώθηκα. Μπήκα μέσα και με κοίταξε.
"Λοιπόν; Πείτε μου "
"Έχω καθυστέρηση 2 εβδομάδες και... Ήρθα σε επαφή πριν ένα μήνα αλλά... Δεν θυμάμαι αν χρησιμοποίησα.... Έχω κάνει δύο τεστ και ήταν θετικά" είπα και σηκώθηκε. Την ακολούθησα στην αίθουσα για να με εξετάσει και κατευθείαν άπλωσε το τζελ στην κοιλιά μου.
"Μάλιστα.... Συγχαρητήρια είστε ενός μήνα...." Είπε χαμογελαστή.
"Σας ευχαριστώ" είπα και πήρα το χαρτί για να σκουπίσω την κοιλιά μου.
"Υπάρχουν επιλογές σε περίπτωση που..."
"Όχι... Όχι θα το κρατήσω δεν υπάρχει αμφιβολία... Αλλά θα είμαι μόνη σε αυτό" είπα και με κοίταξε.
"Ο... Πατέρας;" Είπε και γέλασα ελαφριά.
"Χωρίσαμε.... Πριν από 1 μήνα ακριβώς..." Είπα και σηκώθηκα. Πλήρωσα την γιατρό και βγήκα από το ιατρείο της. Κοίταξα την συμφοιτήτρια μου και της έδειξα το χαρτί.
"Πώς είσαι;"
"Το προσπαθώ" είπα και βγήκαμε από το ιατρείο.

(•••)

Κοίταξα ξανά την επαφή του και πάτησα συνεχόμενα πάνω.  Πρόσθεσα τα ψηφία της απόκρυψης και πήρα τηλέφωνο.
"Παρακαλώ;" Ακούστηκε η φωνή του... Άνοιξα το στόμα μου για να μιλήσω αλλά δεν μπορούσα να βγάλω φωνή.
"Θα μιλήσεις γιατί έχω και δουλειά... " Είπε και άκουσα ένα μικρό αναστεναγμό. Έκλεισα τα μάτια μου και το τηλέφωνο.
Προχώρησε.

Αχιλλέας POV

Άφησα το τηλέφωνο στην άκρη και κοίταξα την κοπέλα πάνω μου. Την έσπρωξα και με κοίταξε.
"Δεν έχω όρεξη... Δίνε του" είπα και σηκώθηκε. Έκλεισα τα μάτια μου και έφερα πάλι την εικόνα της στο μυαλό μου...

Χενλοο

Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά!

Το σημερινό κεφάλαιο  είναι αυτό θα τα πούμε ξανά αύριο.

Αντιοοο

Η συγγραφέας σας