Amnesia✔️

❔33❔

Άνοιξα τα μάτια μου και κοιταξα γύρω μου. Καρδιογραφος... Σωληνάκια... Όρος... Γιατί είμαι στο νοσοκομείο; Κοίταξα δίπλα μου και είδα τον Θάνο.
Τινάχτηκα και άνοιξε τα μάτια του.
"Τι κάνεις εσύ εδώ; Που είναι ο Αχιλλέας; Η Δώρα; Ο αδερφός μου; "
"Αγάπη μου ηρεμησε σε παρακαλώ"
"Είσαι καλά" είπε ο Αχιλλέας στην πόρτα και με πλησίασε.
"Τι κάνει εδώ ; Γιατί είμαι εδώ; Τι συμβαίνει εχθές..." Πήγα να πω αλλα έκοψα την φράση μου. ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ....ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;
"Ευη πριν τρεις μήνες έπεσες από τις σκάλες.... Είχες άσχημα χτυπήματα και είσαι σε κόμμα από τότε" είπε ο Αχιλλέας μου και τον κοίταξα. Αποκλείεται. Δεν μπορεί να τα φαντάστηκα όλα αυτά... Όλα ήταν τόσο... Αληθινά....
"Φέρε μου την Δώρα... τώρα" είπα και βγήκαν από μέσα. Την κοίταξα όταν μπήκε και ξεκίνησα να της λέω τη δική μου οπτική.

(•••)

"Μισό λεπτό εδώ και τρεις μήνες που κοιμάσαι είδες το πιο τρελό όνειρο της ζωής σου; "
"Ναι ."
"Γιατί με τον Αχιλλέα;"
"Δεν ξέρω εγώ με αυτόν δεν τα  πηγαίναμε καλά όχι ότι τώρα που ξύπνησα θα τα πηγαίνουμε..."
"Να σου πω την αλήθεια αυτός ήταν εδώ μαζί σου ο Θάνος ερχόταν μια δυο φορές την εβδομάδα... Ο Αχιλλέας ήταν εδώ και κοιμόταν δίπλα σου..."
"Δεν ξέρω μια φορά είναι σίγουρο ότι εγώ δεν τον βλέπω φιλικά πλέον" η πόρτα άνοιξε και τον κοίταξα. Ένιωθα την ανάγκη να τον φιλήσω αλλά κρατήθηκα. Τα μάτια του είχαν ακόμη αυτό το βαθος της αβύσσου.  Τα μαλλιά του ήταν αυτό το υπέροχο χρυσαφένιο ίσιο σγουρό
"Ο γιατρός είπε ότι θα φύγεις αύριο εντάξει αγάπη μου;"είπε η φωνη
"Ναι"
"Θα πάω από το σπίτι έχω μια δουλειά θα τα πούμε αύριο.. Αχιλλέα θα την φέρεις εσύ;"
"Ναι μην αγχώνεσαι" είπε και τον κοίταξα. Φαίνεται περίεργος. Εγώ πρέπει να γυρίσω στο να τον μισώ... Πώς ακριβώς θα του πηγαίνω κόντρα; Πώς θα καταφέρω κάτι τέτοιο ενώ τον....  Γαμωτο... Γιατί έπρεπε να είναι αυτός..
"Μπορώ να περπατήσω" είπα και η Δώρα με κοίταξε έκπληκτη
"Θα σε πάω εγώ τέλος" είπε και τον κοίταξα με μισό βλέμμα.

(•••)

"Η δεσποινίς μπορεί να φύγει σήμερα"
"Πάω να υπογράψω το εξιτήριο σου και θα σε πάω από τον Θάνο" είπε και βγήκε από το δωμάτιο. Σηκώθηκα και ντύθηκα βγήκα από το δωμάτιο και τον είδα να έρχεται.
"Πάμε;" Είπα και πήγαμε στο αμάξι του. Μπήκα μέσα και το κοίταξα. Ήξερα πως έμοιαζε. Στον ύπνο μου είχα μπει πολλές φορές εδώ μέσα.
"Πρώτη φορά στο αμάξι μου έτσι;"
"Όχι... Εεεε ναι" είπα και κοίταξα έξω απο το παράθυρο.

Φτάσαμε στο σπίτι του Θάνου και κατέβηκα. Μπήκα στην πολυκατοικία με τα κλειδιά μου και ανέβηκα στο διαμέρισμα. Μπήκα μέσα χωρίς να κάνω φασαρία και πήγα στο δωμάτιο του.

"Εύη; Τ-τι κανεις-"
"Eδω; Πάλι καλά που με άφησαν νωρίτερα" είπα και βγήκα από το διαμέρισμα του.
Ξεκίνησα να περπατάω. Έφτασα έξω από την πολυκατοικία του και χτύπησα το κουδούνι.

"Ευη; Τι κάνεις εδώ; Γιατί δεν είσαι με τον Θάνο;"
"Μπορώ να μείνω εδώ απόψε. Σε παρακαλώ"
"Εννοείται μπες μέσα. Τι συμβαίνει όμως θα μου πεις;"είπε και έκανε στην άκρη ώστε να περάσω.
"Τον έπιασα με άλλη"
"Τι; Θα τον - "
"Δεν θα κάνεις τίποτα" τον έκοψα
"Ευη σε απάτησε και μου ζητάς να μην τον σπάσω στο ξύλο;"
"Δεν αξίζει Αχιλλέα" είπα και πήγα στο δωμάτιο του παραδόξως είναι στο ίδιο σημείο που το φανταζομουν... Ειρωνεία...
"Πώς το ήξερες;" Είπε και τον κοίταξα.
"Το μάντεψα" είπα και μου έβγαλε ρούχα από την ντουλάπα του και μου τα έδωσε.
"Καληνύχτα" είπε και έκανε να φύγει.
"Που πας;"
"Στο σαλόνι. Εσύ θα κοιμηθείς εδώ και εγώ θα -"
"Εσύ θα κάτσεις στο δωμάτιο σου και εγώ θα πάω στο σαλόνι δεν θα σε βγάλω από το κρεβάτι σου"
"Ευη "
"Είπα τέλος" βγήκα από το δωμάτιο και πήγα στον καναπέ ξάπλωσα και έκλεισα τα μάτια μου. Ένιωσα τα χέρια του να τυλίγονται στην μέση μου και τον κοίταξα. Ο κόμπος στο στομάχι μου δεν έλεγε να φύγει.
"Καληνύχτα" είπε και βολεύτηκε.
"Τι κάνεις;"
"Ή θα έρθεις μέσα στο δωμάτιο και θα κοιμηθούμε σαν άνθρωποι ή θα κοιμηθούμε εδώ μαζί" είπε και τον κοίταξα. Έκλεισα τα μάτια μου και βολεύτηκα στην αγκαλιά του.

(•••)

Τινάχτηκα από τον καναπέ και πήρα μια βαθιά ανάσα. Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα. Ένιωσα ένα δάκρυ στο μάγουλο μου και αμέσως το σκούπισα. Εννοείται πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν πραγματικότητα. Γελάω μόνο που το πίστεψα.. ένιωθε όμως τόσο αληθινό..

"Όλα καλά ;" Είπε η φωνή του και τινάχτηκα λίγο ενώ βγήκα από την σκέψη μου.
"Εε; Ναι μια χαρά ήθελα λίγο νερό απλά."
"Σίγουρα; Φαίνεσαι περίεργη"
"Αχιλλέα δεν θέλω να μιλήσω και ιδιαίτερα σε εσένα" είπα και βγήκα από την κουζίνα. Πήγα στον καναπέ και με πλησίασε.
"Θα σε παρακαλούσα να -" με έκοψε σηκώνοντας το σώμα μου και πηγαίνοντας με στο δωμάτιο.
"Κοιμήσου εδώ ναι;" Είπε και βγήκε από το δωμάτιο. Έριξα το σώμα μου πίσω και πήρα μια βαθειά ανάσα. Μυρίζει... Αυτός...

Χενλοοο

Δεν έχω να πω κάτι θα έρθει και δεύτερο κεφάλαιο. Για τυχόν απορίες ρωτήστε αλλά νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο.

Τα φιλιά μουυυ

Αντιοοο

Η συγγραφέας σας