Amnesia✔️

❔51❔

Την βοήθησα να κάτσει στον καναπέ και κάθησα δίπλα της.
"Πώς είσαι;"
"Τώρα που ήρθαμε σπίτι πολύ καλά" είπε και την έβαλα στην αγκαλιά μου.
"Θες κάτι χρειάζεσαι κάτι;" Είπα και εγνεψε αρνητικά.
"Αχιλλέα τι του είπες και μαλάκωσε;"
"Αυτά είναι ανάμεσα μας μικρή" είπα και την έσφιξα πάνω μου.
"Καλά θα μάθω να το ξέρεις" είπε και γέλασα.
"Λοιπόν για πες τι θες να δούμε;" Είπα και πήρε το τηλεκοντρόλ για να βάλει ταινία.

(•••)

Εύης POV

Καθόμουν ανάμεσα στα πόδια του και βλέπαμε ταινία. Κουνήθηκα λίγο για να μπορεσω να βολευτω και τον άκουσα να αναστεναζει. Γύρισα και τον κοίταξα.
Έβαλε τα χέρια του στη μέση μου και με κράτησε σταθερή. Έσκυψε στο αυτί μου και η αναπνοή του με έκανε να ανατριαχιασω ολόκληρη.
" Έχεις ιδεα τι έκανες;" Είπε και κατάλαβα ότι είχε ξυπνήσει.
"Δεν σε καταλαβαίνω" είπα και κουνήθηκα λίγο ακόμη. Αναστεναξε και τα χερια του μπήκαν μέσα απο το παντελόνι μου. Πέρασε το χέρι του μέσα από το εσώρουχο μου και πίεσε.
"Μήπως καταλαβαίνεις τώρα;" Είπε και έριξα το κεφάλι μου πίσω με αποτέλεσμα να πέσει πάνω του. Ένωσε τα χείλη μας και ξεκίνησε να κουνάει το χέρι του.
"Θεέ μου Αχιλλέα.... " Είπα και ο λαιμός μου εκτέθηκε.
"Ναι μωρό μου;" είπε και κατέβασε το κεφάλι του στο λαιμό μου. Με έτριψε λίγο με το χέρι του και αναστεναξα.

"Γαμωτο Αχιλλέα...." Έβγαλε το χέρι του και με γύρισε. Ένωσα τα χείλη μας και έβαλε τα χέρια του στους γοφούς μου. Τους κούνησα λίγο και άρχισα να τον νιώθω πιο σκληρό.
"Μωρό μου..." Είπε και κατέβασα το κεφάλι μου στο λαιμό του. Του αφησα μερικά σημάδια και τον κοίταξα περιφανη
"Ωωω μικρή " είπε και με γύρισε έτσι ώστε να βρίσκεται από πάνω μου. Αφαίρεσε τα ρούχα μου και τα δικά του.
Έβγαλε τα εσώρουχα μου και με κοίταξε.
"Είσαι... Θες....;" Ρώτησε στα ξαφνικά και τον φίλησα ως απάντηση. Μου χαμογέλασε και με φίλησε πεταχτά.  Έβγαλε το μπόξερακι του και μπήκε μέσα μου απαλα.  Κουνιόταν αργά. Άρπαξε την μέση μου και ξεκίνησε να πηγαίνει πιο γρήγορα..
"Γαμωτο... Αχιλλέα..." Είπα και ένιωσα συσπάσεις. Ταυτόχρονα τελείωσε μαζί μου και αναστεναξε.
"Εύη..." Είπε  και έριξε τα σώματά μας στο στρώμα. Τα πόδια μου έτρεμαν ακόμη.
"Τελικά την κατέχω την τεχνικη" είπε για τότε και γέλασα. Μπήκα ανάμεσα στα χέρια του και με έσφιξε πάνω του.

(•••)

Άνοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα δίπλα μου κάτω από το σεντόνι. Σηκώθηκα με το δικό μου σεντόνι γύρω μου και πήγα στην κουζίνα. Έβαλα καφέ να γίνεται και πήγα πάλι μέσα στο δωμάτιο.
"Μην ξανασηκωθείς αν δεν ξυπνήσω" είπε με τα μάτια κλειστά και πήγα δίπλα του.
"Καλημέρα" είπα και με τράβηξε πάνω του.
"Καλημέρα μικρή μου" είπε και με φίλησε
"Καφέ;" Είπα και εγνεψε αρνητικά.
"Θέλω να κάτσουμε λίγο ακόμα έτσι" είπε και γέλασα.
"Ναι ε; "
"Ναι " είπε και με φίλησε απαλά. Έκανα να ανέβω πάνω του αλλά άκουσα το κουδούνι και σηκώθηκα. Φόρεσα τη νυχτικιά μου και ένα εσώρουχο και πήγα γρήγορα  να ανοίξω.
"Καλημέρα" είπε ο αδερφός μου και μπήκε μέσα με μια βαλίτσα.
"Καλημέρα... Πώς και από εδώ"
"Φεύγουμε σήμερα... " Είπε και τότε ήταν που κατάλαβα..
"Φεύγεις" είπα και γύρισα το βλέμμα μου στον Αχιλλέα.
"Θα μιλάμε ναι;" Είπε και εγνεψα.  Προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυα μου.
"Το καλό που σου θέλω είναι να  προσέχεις. Να τρως ναι; Και να με παίρνεις κάθε μέρα τηλέφωνο..." Είπε και δακρυσε. Άφησα και εγώ τα δικά μου δάκρυα και τον αγκάλιασα.
"Θα μου λείψεις."
"Θα τα πούμε σύντομα... Θα δεις... Σε λίγο θα είναι εδώ τα Χριστούγεννα" είπε και ο αδερφός μου βγήκε από το δωμάτιο με την βαλίτσα του Αχιλλέα.
"Θα αργήσουμε.." είπε και με κοίταξε. Τον αγκάλιασα σφιχτά και με έσφιξε και αυτός στην αγκαλιά του .
"Πάρε μόλις φτάσεις" είπα και βγήκε από σπίτι . Γύρισα το σώμα μου πάνω στην πόρτα και άφησα περισσότερα δάκρυα να κυλήσουν. Άκουσα τον ήχο από το αμάξι του για μια τελευταία φορά μέχρι την επόμενη φορά που θα τον δω.
Πώς θα αντέξω χωρίς αυτόν...

Χενλοοο

Τι κάνετε;

Σήμερα θα ανέβει και δεύτερο κεφάλαιο γιατί είμαι χαρούμενη.

Χρόνια πολλά σε όποιον γιορτάζει.

Τα φιλιά μου

Αντιοοο

Η συγγραφέας σας