Amnesia✔️

❔36❔

3 μηνες μετα 

Καθόμουν στο κρεβάτι μου και έβλεπα παλιές φωτογραφίες... Κάποιες πιο πρόσφατες. Δεν είχε ξανασυμβεί τίποτα ανάμεσα σε εμένα και στον Αχιλλέα... Τουλάχιστον τίποτα που να μην είναι κόντρα... Κάποια στιγμή έτυχε να πέσει ο ένας πάνω στο άλλο, αλλά δεν κάναμε κίνηση όσο και αν φαινόταν ότι το θέλαμε. Έχω να νιώσω τα χείλη του πάνω στα δικά μου 3 μήνες και νιώθω ότι έχω πάθει στεριτικο. 
Άκουσα στον ήχο του κινητού μου και το πήρα στα χέρια μου. Ήταν από αυτόν αλλά στην ομαδική.

Αχιλλέας:
Λοιπόν το σπίτι μου στο βουνό είναι άδειο για το Σαββατοκύριακο και αφού πλησιάζουν Χριστούγεννα είπα να πάμε να στολίσουμε και να περάσουμε καλά τι λέτε;

Έκτορας: εγώ είμαι μέσα

Ανδριανός : και εγώ

Δάφνη: εννοείται

Δώρα: ναι αλλά με προσοχή

Εγώ:
Αφού συμφωνείται όλοι ας μην χαλάσω την  παρέα

Είπα και εκλεισα το κινητό μου. Πήγα στο δωμάτιο μου και πήρα την βαλίτσα από το πατάρι και ξεκίνησα να βάζω μέσα τα ρούχα μου. Δεν ήξερα τι θα κάνουμε εκεί ούτε όμως και τι ακριβώς έπρεπε να πάρω... Σίγουρα όμως θα υπάρχουν πολλές εντάσεις.

(•••)

Έβαλα ένα άσπρο πουλόβερ και ένα τζιν από κάτω. Φόρεσα τις μποτες μου και περίμενα τον αδερφό μου να ετοιμαστεί.
"Έτοιμος;" Φώναξα και τον είδα να βγαίνει από το δωμάτιο του και με αγκάλιασε.
"Θα μας πάρει ο Αχιλλέας" είπε και στριφογυρισα τα μάτια του και με κοίταξε.
"Πρέπει;"
"Ναι πρέπει προχωρά" είπε και βγήκαμε από το σπίτι. Μπήκα στο αμάξι του Αχιλλέα και έβαλα ακουστικά.
" Τι έπαθες μικρό δεν μας μιλάς;" Τον κοίταξα άγρια και γύρισα στο παράθυρο.
"Όπα κάποια έχει νεύρα" είπε και η διαδρομή ξεκίνησε.

(•••)

Κατέβηκαμε από το αμάξι και μπήκα μέσα στο σπίτι. Πλησίασα τα παράθυρα και τα άνοιξα για να μπει φως. Είδα τα κορίτσια να μας πλησιάζουν με τον Ανδριανό και χαμογέλασα. Θα είναι ένα πολύ μεγάλο σαββατοκύριακο....

"Λοιπόν... Έκτορα πάρε την Δάφνη και αυτή τη λίστα και πηγαίνετε στο σουπερμάρκετ." Είπα και τους έδιωξα.
"Εμείς φεύγουμε " είπε η Δώρα και την κοίταξα. Τι εννοεί φεύγουν; Θα μείνω μόνη μου με..  με τον Αχιλλέα στον ίδιο χώρο;  Αυτό δεν θα πάει καλά.
"Που θα πάτε έχουμε δουλειές εδώ" είπα και την κοίταξα με νόημα αλλά δεν το έπιασε
"Θέλουμε να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες " είπε και βγήκαν από το σπίτι. Ανάσες Εύη... Ανάσες...  Προχώρησα και δεν έδωσα σημασία στην παρουσία του Αχιλλέα και κατέβηκα στο υπόγειο. Πήρα μια κούτα με χριστουγεννιάτικα και ανέβηκα πάνω. Πήγα στο τζάκι και ξεκίνησα να στολιζω. Τον είδα να ανεβαίνει με το δέντρο και να το αφήνει στη θέση του. Με πλησίασε και έβαλε τα χέρια του στην μέση μου
"Τι θες ;" Είπα και τραβήχτηκα απότομα. Χαμογελούσε. Ήταν πολύ κέφατος σήμερα και ότι και αν του έλεγα απλά χαμογελούσε.  Δεν αντέδρασε ούτε μου αντιμιλησε.
"Τίποτα σπουδαίο" είπε και με τράβηξε ξανά από την μέση μου πάνω του. Η απόσταση μεταξύ μας ήταν μικρή και ήθελα να μηδενιστεί...