Amnesia✔️

❔44❔

Καθόμασταν όλοι μαζί στη καφετέρια απέναντι και πίναμε καφέ. Περίμενα τον Ανδριανό με την Δωρα να πάρουν το εξιτήριο. Άκουσα τον ήχο του  κινητού μου και το κοίταξα. Ήταν ο Αχιλλέας χαμογέλασα στην οθόνη και του απάντησα πίσω. Σήκωσα το κεφάλι μου και η Δάφνη με κοίταξε με ένα πονηρό χαμόγελο
"Ποιος ήταν και χαμογελάς;"
"Το παιδί με το οποίο βγαίνω.." είπα και ξανακοίταξα την οθόνη που χτύπησε.
"Και πότε θα μας τον γνωρίσεις;" Είπε και την κοίταξα.
"Δεν νομίζω ότι είναι σε αυτή τη φάση."
"Ναι δεν το νομίζω" είπε ο Αχιλλέας και τον κοίταξα.
"Θέλω να πω τα έχουν ποσο; 3 μήνες; Είναι νωρίς ακόμη" είπε και ήθελα να γελάσω.
"Θέλω να τον γνωρίσω. Άλλωστε από ότι έμαθα είναι το καλύτερο σεξ που είχε η κολλητή μου" είπε η Δάφνη και γουρλωσα τα μάτια μου. Μόλις κατάφερε να μου κάνει τη ζωή μαρτύριο
"Δάφνη είμαι και εγώ εδώ" είπε ο αδερφός μου αηδιασμένος.
"Αλήθεια; Και που το ξέρεις ρε μικρή αφού εσύ μόνο με τον Θάνο έχεις πάει" είπε ο Αχιλλέας αλαζονικά και τον κοίταξα.
"Αυτό αγόρι μου φαίνεται. Μάλλον δεν κατέχεις το άθλημα για να μην το έχεις πάρει χαμπάρι" είπα και με κοίταξε.
"Πρόσεχε τι λες μικρή" είπε και στριφογυρισα τα μάτια μου. Εστρεψα το βλέμμα μου στην οθόνη του κινητού και σταμάτησα να τον ακουω.

(•••)

Ήμουν στο σπίτι του Αχιλλέα και ετοιμαζόμασταν για ταινία . Εγώ πηρα τηλέφωνο και τον περίμενα. Βγήκε από το μπάνιο και ήρθε για να ξεκινήσει την ταινία.

30 λεπτά μετά χτύπησε το κουδούνι και σηκώθηκα να ανοίξω.
"10,40" είπε και πήρα τα λεφτά και του τα έδωσα. Άφησε την απόδειξη πάνω στο κουτί και έφυγε.
Πήγα στην κουζίνα και πήρα την απόδειξη στα χέρια μου. Την γύρισα και επάνω είχε τον αριθμό ενός τηλεφώνου.
"Όλα καλά;" Είπε και μπήκε μέσα.
"Ε; Ναι ναι πήγαινε και έρχομαι."
"Πόσο έκαναν για να δω;" Είπε και πήρε το χαρτί από τα χέρια μου. Γύρισα την πλάτη μου και άνοιξα το κουτί.
"10,40 έκαναν" πήρα δύο πιάτα και έβαλα επάνω από 2 κομμάτια πίτσα. Γύρισα και με κοιτούσε. Είχε γίνει κόκκινος ενω η φλέβες στα χέρια του πετάγονταν.
"Πίτσα;" Είπα και πήρε τα πιάτα από τα χερια μου και τα άφησε πάλι στον πάγκο. Με τράβηξε από την μέση μου πάνω του και ένωσε τα χείλη μας. Με φίλησε έντονα και κτητικα. Απομακρύνθηκε και με κοίταξε.
Ένιωθα τα χείλη μου πρησμένα.
"Αν τον είχα μπροστά μου δεν θα έβγαινε ζωντανός να το ξέρεις" είπε και πήρε τα πιάτα και πήγε στο σαλόνι.

Τον πλησίασα και αφού άφησε τα πιάτα του τον κοίταξα.
"Ελα να δούμε την ταινία" άρπαξα το πρόσωπο του και ένωσα τα χείλη μου με τα δικά του. Κάθησα μέσα στην αγκαλιά του και κοίταξα προς την τηλεόραση. Τον είδα να γελάει και ξεκίνησε την ταινία

(•••)

Καθόμουν στο κρεβάτι μου και κοιτούσα το ταβάνι. Η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε και κοίταξα τον αδερφού μου που μπουκαρε στο δωμάτιο μου.
"Χτυπάμε"
"Θα βγω με την Δάφνη" είπε και του εγνεψα.
"Καλά να περάσετε"
"Εσύ τι θα κάνεις;"
"Δεν ξέρω θα κάτσω λίγο θέλω να μπω να δω την σχολή μου" είπα και με φίλησε στο μάγουλο και έφυγε. Πήρα το λάπτοπ και μπήκα στην ιστοσελίδα της σχολής μου.
Είχε ένα άρθρο για μεταγραφές και το πάτησα. Διάβαζα το άρθρο μεχρι που είδα ότι υπάρχει τμήμα στην Πάτρα. Κοίταξα τα κριτήρια και με έπιαναν με το ζόρι αλλά με έπιαναν. Πήρα το κινητό μου και τον πήρα τηλέφωνο όσο πιο γρήγορα μπορούσα.

"Το βρήκα" είπα μόλις το σήκωσε.
"Τι βρήκες;"
"Θα πάρω μεταγραφή.. η τουλάχιστον θα κάνω αίτηση με πιάνει με το ζόρι αλλά θα τα καταφέρω. Θα έρθω στην Πάτρα... " Είπα και περίμενα να τον ακούσω.
"Εύη..."
"Είναι η πιο τέλεια ιδέα είναι το ιδανικό"
"Εύη ήθελες να περάσεις στην Θεσσαλονίκη"
"Ναι αλλά ήθελα να είμαστε μαζί"
"Και θα είμαστε.. από απόσταση αλλά θα είμαστε..." Είπε και κάθησα στο κρεβάτι μου.
"Δεν θα μπορέσω να μείνω για τόσο μεγάλο διάστημα μακρυά σου. "Είπα και άφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα.
"Θα έρχομαι συχνά.. και εσύ το ίδιο.. "
"Ναι αλλά... Δεν θα είσαι εδώ αν σε χρειάζομαι" είπα και ήμουν σίγουρη ότι με άκουσε.
"Κλαις;" Ρώτησε αλλά δεν ήθελα να του πω την αλήθεια
"Όχι..." Είπα αλλά το τηλέφωνο έκλεισε. Κουλουριαστηκα με το μαξιλάρι αγκαλιά και άφησα τα δάκρυα μου να κυλήσουν εκεί.

Πέρασαν δέκα λεπτά και τον είδα στην μπαλκονόπορτα. Σηκώθηκα και άνοιξα την πόρτα. Με άρπαξε και με έβαλε στην αγκαλιά του.
"Σσσς ηρέμησε" είπε και τύλιξα τα χέρια μου γύρω του. Τον έσφιξα πάνω μου και έκλεισα τα μάτια μου.
"Δεν θέλω να μείνω μακρυά σου."είπα και με κοίταξε.
"Εύη δεν θα χαλάσεις τα όνειρα σου για εμένα... Ήθελες να σπουδάσεις στην Θεσσαλονίκη από μικρό παιδί."
"Αχιλλέα... Εσυ είσαι το όνειρο μου.. όχι η Θεσσαλονίκη... Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη σαν τις άλλες... Αν είσαι εσύ εκει όμως είναι μοναδική... Γιατί καμιά άλλη δεν σε έχει" είπα  και τον κοίταξα. Ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου και με φίλησε  κτητικα. Άκουσα την πόρτα και απομακρύνθηκα.
"Ο Έκτορας... Κρύψου" είπα και βγήκε στο μπαλκόνι αλλά δεν τον είδα να πηδάει. Πήρα το λάπτοπ στην αγκαλιά μου και κάθησα στο σάιτ της σχολής. Άκουσα βήματα να πλησιάζουν και η πόρτα του δωματίου μου άνοιξε απότομα.
"Hello μικρή μου" είπε και με πλησίασε και με φίλησε στο μάγουλο.
"Τι κάνεις εσύ εδώ;"

Χενλοοο

Τι κάνετε;
Δεν σας ξέχασα απλώς διάβαζα.
Ελπίζω να είστε καλά
Σήμερα επειδή δεν ανέβασα εχθές θα ανεβάσω σήμερα άλλο ένα

Αυτά από εμένα.
Τα λέμε
Αντιοοο

Η συγγραφέας σας