Amnesia✔️

❔50❔

1 εβδομάδα μετά

"Ευηη έλα να φάμε" είπε ο Αχιλλέας αλλά άλλαξα πλευρό. Ήταν να φύγει και δεν έφυγε για να τα βρω πρώτα με τον Έκτορα και μετά...
"Εύη... Βρε ψυχή μου" είπε και με πλησίασε.
"Δεν πεινάω Αχιλλέα παράτα με"

Αχιλλέας POV

"Εύη έχεις να φας 6 ημέρες είσαι με τα καλά σου έλα να βάλεις μια μπουκιά στο στόμα σου." Είπα και την σήκωσα.
"ΔΕΝ ΠΕΙΝΆΩ "φώναξε και την έβαλα στην αγκαλιά μου.
"Βρε μάτια μου".... είπα και την είδα να κλείνει τα μάτια της. Έπεσε το βάρος της στα χέρια μου. Έπιασα το χέρι της και δεν είχε μεγάλο σφυγμο. Βγήκα γρήγορα έξω από το δωμάτιο και την έβαλα στο αμάξι.

Φτάσαμε και μπήκα γρήγορα στο νοσοκομείο.  Την έβαλαν σε ένα φορείο. Τους ακολούθησα και περίμενα έξω από το χώρο που την έβαλαν πήρα τηλέφωνο τα παιδιά. Ήρθαν και μαζί τους ήταν και ο Έκτορας
Με το που τον είδα έπεσα πάνω του
"Είσαι τόσο μαλακας; Γαμωτο είναι αδερφή σου. Είστε  δυδιμα είναι δυνατόν; Εσύ ευθύνεσαι που είναι εκεί μέσα να το ξέρεις. Σταματά να φέρεσαι εγωιστικά γαμωτο" είπα και τον είχα κολλήσει στον τοίχο. Ο Ανδριανός με πλησίασε και με τράβηξε από πάνω του.
"Ει Αχιλλέα ηρέμησε"
"Τι να ηρεμήσω μου λες; Γύρισε και τις είπε να ξεχάσει ότι είναι αδέρφια. Έχει να φάει από εκείνη τη ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΗΜΈΡΑ" φώναξα και με κοιτάξε. Το βλέμμα του ήταν κενό. Τον κοίταξα με νεύρο και κάθησα κάτω να ηρεμήσω.
Είδα το γιατρό να βγαίνει και τον πλησίασα.
"Μπορείτε να περάσετε." Είπε χωρίς κάτι άλλο και μπήκα μέσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Την πλησίασα και την έβαλα στην αγκαλιά μου. Είδα τον Έκτορα να πλησιάζει.
"Έκτορα έξω. Βγες έξω δεν θα της κάνει καλό να σε δει."
"Δεν  εχω να πάω πουθενά." Είπε και τον πλησίασα. Ήμουν έτοιμος να φωνάξω όταν την άκουσα. Όταν ο γλυκός ήχος της φωνής της ήχησε στα αυτιά μου και με έκανε να ηρεμήσω.
"Σταματήστε" πήρα μια βαθειά ανάσα και την πλησίασα. Έπιασα το χέρι της και με κοίταξε. Ήταν αδύναμη. Με κρατούσε πολύ απαλά και φαινόταν ότι για αυτήν αυτό ήταν σφίξιμο από το τρόπο που με κοίταξε. Τα μάτια της. Αυτό το καφέ που σκοτεινιάζει όταν ζηλεύει και νευριάζει... Που χάνομαι μέσα του...
"Εύη..." Είπε ο Έκτορας και την πλησίασε. Την έβαλε στην αγκαλιά του και την έσφιξε. Βγήκα έξω και πήγα στις καρέκλες κάθησα και περίμενα με υπομονή. Ο Ανδριανός με πλησίασε και έβαλε το χέρι του στον ώμο μου. Κάθησε δίπλα μου και άφησα τα δάκρυα μου να κυλήσουν.

Εύης POV

Άνοιξα τα μάτια μου και τα σωληνάκια ήταν ακόμη πάνω μου. Ήταν δίπλα μου και κοιμόταν στην καρέκλα. Δεν έχει φύγει λεπτό. Είμαστε σχεδόν μιάμιση μέρα  εδώ και δεν έχει αλλάξει ούτε ρούχα. Κοίταξα το χέρι μου με το μηχάνημα και τους σφυγμούς στο καρδιογραφο. Ειδα τον Έκτορα να μπαίνει μέσα και με κοίταξε. Ήμασταν κάπως καλύτερα. Μιλούσε σε εμένα αλλά όχι στον Αχιλλέα.

"Καλημέρα μικρή" είπε και με πλησίασε.
"Έφερες καφέ;"
"Δεν κάνει να πιεις" είπε και με κοίταξε έντονα.
"Έλα μια γουλια" είπα και μου έδωσε το ποτήρι. Κοίταξε τον Αχιλλέα δίπλα μου και με ξανακοίταξε.
"Μίλα του σε παρακαλώ"
"Εύη"
"Ειναι σημαντικό για εμενα να τα πηγαίνετε καλά... Το ξέρεις αυτό..."
"Καταλαβαίνεις τι έκανε; Τι κάνατε;" Είπε και κοίταξε πάλι τον καρδιογραφο.
"Γι αυτό είναι σημαντικό να μιλάτε" Σηκώθηκε από την καρέκλα του και βγήκε έξω. Ο Αχιλλέας άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε.
"Μην τον πιέζεις" είπε και χαμογέλασα.. Δεν γίνεται να είναι έτσι... Άκουσα έντονα τους παλμούς να ανεβαίνουν και ο Αχιλλέας σηκώθηκε απότομα...
"Βαθιά ανάσα... Ένα.... Δύο... Τρία... " Ένιωθα τα μάτια μου να κλείνουν και στο τέλος σκοτάδι.

(•••)

Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα από πάνω μου.
"Είσαι καλά " είπε και με αγκάλιασε.
"Ναι..." Είπα και κοίταξα γύρω μου.
"Πώς νιώθεις; Θες να σου φέρω κάτι;"
"Όχι.. θέλω να πάω σπίτι.." είπα και γέλασε. Με ηρεμούσε το γέλιο του.
"Σε λίγες μέρες μικρή σου το υπόσχομαι" είπε και κάθησε δίπλα μου στο κρεβάτι.
"Αχιλλέα... Μίλα του εσύ.."
"Εύη"

Αχιλλέας POV

"Σε παρακαλώ" είπε και ξεφυσηξα. Εκμεταλλευόταν την κατάσταση και το ήξερε... Αλλά δεν μπορούσα να της πω όχι... Με κοιτούσε με το βλέμμα της σε απόγνωση.
"Αυτό που κανείς δεν είναι καθόλου ωραίο μικρή" είπα και σηκώθηκα. Βγήκα έξω και σηκώθηκε. Έκανε να μπει μέσα αλλά τον έπιασα από το μπράτσο.
"Έλα έξω" είπα και τον τράβηξα.
"Τι θες;"
"Θέλω να κάτσεις κάτω και να με ακούσεις. " Είπα και έκανε να μπει μέσα
"κάντο για την Εύη" είπα και σταμάτησε. Γύρισε και με πλησίασε.
"Έχεις 3 λεπτά.."
"Πριν δύο χρόνια μου το απαγόρεψες και σε άκουσα έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου. Πάντα πίστευα ότι για κάθε άντρα αντιστοιχεί μια γυναίκα. Ενώ για της γυναίκες δεν ισχύει αυτό. Έχω να σου πω λοιπόν ότι αυτή είναι η μία για εμένα. Δεν παίζω με την αδελφή σου. Ποτέ δεν θα το έκανα αυτό.... "
"1 λεπτό ακόμη" με έκοψε.
"Την αγαπάω γαμωτο.... Αυτό προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις ότι την αγαπάω. " Φώναξα ελάχιστα και με κοίταξε.
"Ένα δάκρυ... Μόνο αυτό έχω να σου πω... Είναι δεν είναι από εσένα την γάμησες." Είπε και μου χαμογέλασε. Μπήκε μέσα και πήρα μια βαθιά ανάσα. 

Χενλοοο

Τι κάνετε;

Ελπίζω να είστε καλά.

Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο αύριο λογικά

Αντιοοο

Η συγγραφέας σας