With you? No , thanks •ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ•

Part 37

Στέφανος- έχε χάρη που πρέπει να φύγω είπε κοιτώντας το ρολόι του και έφυγε βιαστικά.

Έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου και βγήκα έξω προσπαθώντας με το βλέμμα μου να εντοπίσω τον Μάριο αφού δεν τον βρήκα πουθενά αποφάσισα να ρωτήσω τα παιδιά.

Ζωή- μήπως έχετε δει τον Μάριο ρώτησα  καθώς η αγωνία είχε καταβάλει όλο μου το σώμα.

Κώστας- εμ ναι ήρθε και πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του και έφυγε φάνηκε κάπως νευριασμένος.

Ζωή- εμ ξέρεις που μπορεί να πήγε;;

Κώστας- όχι δεν μου είπε κάτι .

Ουφ και τώρα;;

Μήπως να τον πάρεις τηλέφωνο λέω εγώ τώρα.

Οο σκάσε το βρήκα θα τον πάρω τηλέφωνο.

Ουαου πως το σκέφτηκες αυτό πραγματικά είναι απίστευτο.

Αφού έβαλα την   συζήτηση με το μυαλό μου στην σιγαση έβγαλα το κινητό μου για να πάρω τον Μάριο.

Αχ δεν το σηκώνει. 

Ζωή- εμ Κώστα μήπως θα μπορούσες να τον πάρεις εσύ τηλέφωνο;

Κώστας- τσακώθηκατε;;;

Ζωή- όχι ακριβώς  είναι μεγάλη ιστορία.

Αγγελική- μάλιστα.

Πλευρά Μάριου

Ώστε τους διέκοψα εε μάλιστα πολύ ωραία πήρα τα κλειδιά μου και έφυγα μετά από δέκα λεπτά ήμουν στο σπίτι μου αφού λόγο γιορτών μας αφήνουν.

Πήρα μια μπύρα από το ψυγείο και κάθισα στον καναπέ μετά από λίγο το κινητό μου χτύπησε.

Κώστας- που είσαι ρε;

Μάριος- σπίτι γιατί;

Κώστας - επειδή έφυγες απότομα και νευριασμένος έγινε κάτι;

Μάριος- έγινε αλλά θά σου πω άλλη στιγμή .

Κώστας- θέλεις να περάσω από εκεί;

Μάριος- όχι ρε μαλακα μια χαρά είμαι.

Κώστας- όπως θες  λέει και το κλείνει.

Κοίταξα την μπύρα και κατέβασα άλλη μια γουλια  ύστερα από κάνα τέταρτο χτύπησε το κουδούνι.

Μάριος- ποιος μαλακας είσαι μες την νυχ-  τι θες εδώ;;

Ζωή- άσε με να σου εξηγήσω σε παρακαλώ.

Οο μωρό μου και να μην ήθελα με αυτά τα μάτια θα σε άφηνα.

Μάριος- πέρασε μέσα πρόσταξα.