He Doesn't Share

Chapter 4

Chapter 4

"SINO KA?"

Parang tinatambol ang dibdib ko sa kaba habang nakatingala ako sa mukha niya. Kailangan ko talagang tumingala dahil hanggang dibdib niya lang yata ako. He was tall, probably over six feet.

He was familiar. Even his mere presence was familiar.

"I'm cousin of Helena David." He said with a deep voice.

Pinsan siya ni Ate Helen? Iyong kapit-bahay ko sa kabilang apartment? Sukat ay napatingin ako sa bitbit niyang maliit na tupperware. 

"Pinapadala ni Ate Helen, nagluto kasi siya ng adobong manok."

Nagta-Tagalog! Nakahinga ako nang maluwag. Akala ko kasi foreigner na kamag-anak ni Ate Helen.

"Adobong chicken?!" sumulpot mula sa likuran ko si Aki.

"Hi." Bumaba ang tingin ng lalaki mula sa mukha ko papunta kay Aki na nakakapit sa bewang ko.

"Hello!" Si Aki na ang tumanggap ng tupperware.

"Salamat. Nasan ba si Ate Helen at ikaw pa ang inutusan niya?" hindi pa rin maalis-alis ang paningin ko sa mukha ng matangkad na lalaki. Napakaguwapo niya.

And the man smelled sooo freakingly good. Parang natural lang na manly scent at hindi kung anong mamahaling men's cologne.

"Ano bang ginagawa niya?" Nakaka-engganyo na makipag-usap sa kanya. Hay, OA ko. Hindi na kasi ako gaanong nakakakita ng ibang tao dahil nga sa home based ang work ko.

"Pupunta siya rito mamaya."

"Ano bang ginagawa niya?" Nakaka-engganyo na makipag-usap sa kanya.

"Tinutulungan niya pa sa assignment si Meryl."

Si Meryl ang panganay na anak ni Ate Helen. Katorse ang dalagita at nasa Grade 8 na. Ang sumunod ay si Totoy na ka-edad at kalaro ni Aki. Dalawa lang ang anak ni Ate Helen dahil nasa Saudi ang asawa nito, tatlong taon parati bago nakakauwi ng Pilipinas.

At hindi ko alam na may pinsan pala si Ate Helen.

"Kuya, pasok ka!" Sigaw ni Aki mula sa kusina na katapat lang ng sala.

Nahiya naman ako dahil nakatanghod lang ang lalaki sa pinto. Niyaya ko na rin siyang pumasok, since parating naman daw si Ate Helen.

Ngiting-ngiti si Aki habang nilalantakan ang adobong manok. Paborito kasi iyon ni Aki at bihira ko lang iyong lutuin. Kapag kasi hindi pa sahod ay nagtitipid ako, puro de latas o kaya ay gulay lang ang hinahain ko.

Himala na hindi nagpakita ng kasalbahian ang bata sa bisita namin. Siguro dahil alam niyang kamag-anak ito ng kapit-bahay namin.

"Upo ka muna." Itinuro ko ang sofa.

"Thanks."

Titingin-tingin siya sa paligid. Naliliitan siya siguro sa apartment ko. Kumpara kasi sa apartment ni Ate Helen, mas maliit itong inuupahan ko. Pero iisa lang naman ang mga metro dahil magkatabi at iisa lang ang may ari.

"Ahm, may gusto ka ba?"

"Huh?"

Shit. Paano ba? Ano bang sasabihin ko sa kanya? Bakit bigla akong naa-out of words sa kanya? Hindi naman ako ganito, ah.

"I mean, do you need anything? Water kaya? O juice—"

"Wala tayong juice, Ate!" Sigaw ni Aki. "Di ba di ka nago-grocery sa Waltermart kasi nahihiya kang makita iyong manliligaw mong pangit! Si Junjun pangit!"