He Doesn't Share

Chapter 30

Chapter 30

"MAHAL MO PA RIN BA SIYA?"

Importante pa ba iyon ngayon?

Napatingin ako kay Acid. Tatlong araw ng hindi nagpapakita si Alamid ng bigla siyang dumating. Bigla na lang siyang pumasok sa pinto ng apartment ko. Mabuti na lang at nasa kabilang bahay si Aki ngayon at busy sa paglalaro.

Palaging busy si Aki. Galit kasi sa akin ang bata dahil nakita niya ng halikan ako ni Abraham sa harapan ng pamangkin ni Manang Tess noong—

Alam na kaya ni Alamid ang nangyari?

Alam niya na ba na galing kami ni Abraham sa mayor ng Quezon City at alam niya na rin kaya na—

"Hi, Ingrid." Napakakaswal ng boses ni Acid na para bang may isang business lang siya na kinukumusta.

"Anong ginagawa mo rito?" He was wearing a business suit at hindi siya bagay sa maliit kong apartment. Para tuloy may dumalaw na diyos sa aming simpleng tirahan.

Naabutan niya akong tulala sa sofa. Pasimple kong pinunasan ang luha ko.

"You're crying because you love him." Sumandal si Acid sa pinto at nakahalukipkip na tumingin sa akin.

"Sino ka ba? Kaibigan ka niya, bakit kailangang sabihin mo ito sa akin?" Bakit kailangan mong sirain ang lahat?

Kung di dahil sa kanya, baka masaya pa rin kami ni Alamid. Baka hindi pa ako nababaliw ng ganito ngayon. Siya naman talaga ang may kasalanan ng lahat ng ito. Dahil masyado siyang pakialamero!

Pero di ba dapat ay magpasalamat ako kay Acid? Dahil kung hindi siya pumapel ay baka nakatali na ako ngayon kay Alamid?

Pero kahit na. Kasalanan niya pa rin ito.

"Ang laki ng gulo na ginawa mo," mapait na sabi ko sa kanya.

"This is so cliché, you know that?" Umismid siya. "Can't you see? Kaya siguro hindi niya masabi sa 'yo, ito mismo iyong iniisip niyang mangyayari. You will end up hating him."

"Kaya ka nanghimasok?" mapaklang tanong ko.

Hindi ko siya maintindihan. Ka-frat siya ni Alamid, kaibigan, pero isiniwalat niya ang isang bagay na naging dahilan kaya wala na si Alamid sa tabi ko. And now he's acting like he wanted me to be with Alamid again. Parang gusto niyang maging okay ulit kami ng kaibigan niya.

And this is weird. Paanong ang isang bilyonaryong tulad niya, isang busy na tao, ay mag-aaksaya ng panahon para puntahan ako? Para ano?

"Mr. Thunderwood, I am flattered na pinag-aaksayahan mo ng panahon ang lovelife ko, pero pwede ka ng umalis. May gagawin pa kasi ako."

"You hate me because I told you the truth?" Natawa si Acid na lalong ikinapuyos ng loob ko.

Paano niya nagagawang maging masaya gayong may relasyon siyang nasira?

"You're looking at me like you want to strangle me to death, Miss."

"Umalis ka na please."

"Gusto mo talagang maging clueless habambuhay?" Natawa na naman si Acid. Tawang nakakaloko. "Kaya mong mabuhay na hindi mo alam ang totoo? Di bale ng 'wag mong malaman ang totoo, di bale ng habambuhay kayong maglokohan kaysa masaktan ka ng katotohanan?"

"Umalis ka na sabi." Habang nakakapagtimpi pa ako.

"I just want the best for Alamid."

"Best for him? Dalhin mo siya sa asylum, baka iyon, makatulong sa kanya." Tiningnan ko siya nang matalim. "No sane man will do this shit to the woman he loved!" Hinawi ko ang buhok ko para ipakita ko sa kanya ang bar code sa leeg ko.