He Doesn't Share

Chapter 26

Chapter 26

"ANONG NANGYARI?"

Madilim ang paligid, hindi ako makakita. Hindi rin ako makakilos dahil parang may pumipigil sa mga kamay ko.

Inangat ko ang mukha ko at pilit sinanay ang mga mata ko sa dilim. Sa pagkurap-kurap ko ay saka bumalik sa akin ang nangyari bago ako mapunta sa madilim na kuwartong ito. Nasa hagdan ako kanina ng may makita akong anino na may dalang kutsilyo.

Nang maalala ko ang nangyaring pamumukpok sa ulo ko ay nagsisigaw ako. Nagwala ako para lang maipon sa bibig ko ang lahat ng ingay. Kaya pala, meron palang busal na masking tape ang bibig ko.

Nasaan ako?!

Sino ang nanakit sa akin kaya ako nawalan ng malay-tao?

Nasaan si Alamid?!

Nakarinig ako ng pagpihit ng doorknob at pagbukas ng pinto. Kasunod ay marahang yabag ng mga paa.

"Mhmnpp!" pilit akong kumakawag. Nakaupo ako sa bangko at ang mga pulso ko ay nakatali sa aking likuran. Tila mga tela ang itinali sa akin.

Gumalaw ang nasisinag kong tao sa dilim. Tumunog ang switch ng ilaw saka bumaha ang liwanag sa buong kuwarto.

"Gising ka na pala..."

Natulala ako sa kanya.

Nang ilibot ko ang paningin ko sa kinaroroonan naming kuwarto ay natiyak kong nasa basement kami ng mansiyon. Wala man lang bintana sa lugar na ito. Wala ni isang gamit maliban sa bangko na kinauupuan ko. Bakit ako nandito?

Bakit dito niya ako dinala?

Bakit niya ginagawa ito? Ano ang kasalanan ko sa kanya?

Lumapit sa akin ang matandang babae at malungkot na ngumiti. Ang itsura ni Mang Tess ay tila ba may malaking problema siyang dinadala.

"Akala ko okay na siya..."

Anong sinasabi niya?

"Akala ko magaling na siya..."

Sino ang tinutukoy niya? Si Alamid ba?

"Sinubukan kong ibigay ang lahat sa kanya, kulang pa rin. Hindi pa rin siya nagbabago. Ayaw ko na masaktan ka niya, hija. Natatakot ako sa pwede niyang gawin sa 'yo."

Nagulat ako ng isa-isang pumatak ang mga luha sa mga mata ng matandang babae.

"Patawarin mo ako." Inalis niya ang tape sa bibig ko.

"Manang Tess, anong ibig sabihin nito?!" naguguluhang tanong ko sa kanya.

"Akala ko magiging okay siya dahil nandito ka na, Ingrid." Matabang siyang ngumiti sa akin. "Pero bumalik siya sa dati."

"A-ano ho?"

Lalong lumuha ang mata ng matanda. "Anong gagawin ko sa 'yo?" problemadong sumalampak siya sa sahig. Mahigpit ang kapit niya sa tungkod niya habang tumatangis siya. Awang-awa ako sa kanya.

"Manang... ano ho bang nangyayari?"

Hindi niya ako pinansin. "Anong gagawin ko sa kanya kapag may nangyaring masama sa 'yo? Sa inyo ng anak mo?"

Hindi ko siya maunawaan pero unti-unting bumabangon ang takot at kaba sa dibdib ko. Hindi para sa akin, kundi para kay Aki.

"Hindi ako mapapagod sa pag-intindi kay Ala, sa pagsunod sa kanya... kahit kailan hindi ako mapapagod dahil mahal ko siya bilang sarili ko ng anak. Pero ayoko ng madurog siya..."

"Manang..."

"Ayoko ng makitang durog siya..." tumingin siya sa akin. "Mahal na mahal ka niya, Ingrid."