He Doesn't Share

Chapter 21

Chapter 21

"GALIT KA BA?"

Pagkatapos kumain ng lunch ay bumalik sa paglalaro si Aki. Hindi niya ako pinapansin mula kagabi. Tahimik lang siya. Hindi niya rin ako inuutusan. Kusa niyang ginagawa ang mga bagay-bagay.

Ultimo pagligo kanina ay hindi siya humingi ng tulong sa akin. Baliktad pa nga ang briefs niya, gusto ko sanang sabihin sa kanya kaso baka mabadtrip siya.

Pinalamig ko muna, pero hanggang hapon, hindi niya pa rin ako pinapansin. Hindi ko na kaya.

Hindi ako sanay na hindi niya ako pinapansin at inuutusan. Hindi ako sanay na lilipas ang isang araw na hindi niya ako binubuwiset at ginagalit. Hindi ako sanay na hindi naglalambing sa akin ang anak ko.

Oo, anak ko. Hindi ako sanay na galit sa akin ang nag-iisang kayamanang meron ako.

Hindi na ako nakatiis, nilapitan ko siya sa sofa. Nanonood siya ng TV pero tagus-tagusan naman ang tingin niya.

Tinabihan ko siya. Tumikhim ako. "Balak kong tumanggap ng mas maraming files sa homebased job ko, para marami akong extra money."

Para siyang walang narinig. Nakapako pa rin ang mga mata niya sa screen ng TV.

"Isang daan ibibigay kong baon sa 'yo, gusto mo ba?"

Tuloy pa rin siya panonood.

"Uhm, kumusta pala 'yong alaga mong gagamba?"

Tahimik pa rin siya.

"Parang type ko maglagay ng icecream sa ref, anong flavor ang like mo?"

Para lang akong hangin sa tabi niya na hindi niya pansin.

"Aki..." napasigok ako. "Di ako sanay na ganito tayo."

Wala pa rin siyang imik.

"Bati na tayo, o." Ang sakit sa dibdib na ganito kami. Kinalabit ko siya. "Sori na."

Tumingin siya sa akin. Blangko ang kulay abo niyang mga mata.

"I love you, Aki."

Seryoso ang mukha niya. "Sinigawan mo ko. Bata pa ko. Tama ba yon?"

Sumimangot ako. "Galit ka pa ba sa 'kin? Sorry na. Nabigla lang naman ako..."

"Tuwing mabibigla ka, gaganonin mo ko?!"

"Hindi naman sa ganon... sorry na, please?"

Seryoso pa rin siya nang bumuka ang mga labi niya. "One-hundred na baon ko plus pwede na ko maglaro gagamba dito sa bahay plus chocolate icecream palagi sa ref."

Tumango ako habang naluluha. "Oo, baby. Kahit ano, baby."

Doon siya ngumiti, lumabas ang maliliit niyang ngipin. "Bati na tayu."

Napaiyak na ako at niyakap ko siya ng may ngiti sa labi. "I love you, baby. Kahit napakagulang mo, mana ka sa pinagmanahan mo."

...

AKIN SI AKI.

Pasimple kong pinapanood ang batang lalaki sa pag-aayos nito ng sirang kamay ng robot. Hindi ko inaalis ang paningin ko sa kanya. Natatakot ako na kapag kumurap ako, magalit na naman siya.

Parang bagungot sa akin noong magalit siya at hindi niya ako pansinin. Hindi ko pala talaga kaya ang ganoon. Kahit may pagka-sutil, mahal na mahal ko siya. Hindi ko kakayanin na mawala siya sa akin kahit sandali. Kinaya ko siyang buhayin noon, kakayanin ko pa rin ngayon.