Patriota

90 23 0
                                        

Gdy kula leciała w jego stronę,
Gdy on walczył o Polski obronę.
Nikt go nie widział i nie znał.
Gdy sam na polu bitwy stawał,
Gdy karabin płonął w ręku.
Nikt nie słyszał jego jęku.
Gdy czarny proch ładował do dział,
Gdy przy swym sercu kulę miał,
Nikt nie widział jego krwi.
Gdy w jego myśli wolna Polska tkwi,
Gdy za niepodległość odda życie.
Ktoś napisał o nim w zeszycie.
Chudy, młody, odważny,
Choć nastolatek bardzo poważny.
Miły, pogodny, zawsze uśmiechnięty,
A walczy, jakby przez Boga w pole pchnięty.
Oczy ma miłe, niczym letnie niebo,
Powtarzał ,,Polska przyjmij mnie glebo".
Fajny był chłopak mądry, uczynny,
Więc czemu nie miał by zostać słynny?
Tymi słowami kończył się opis,
Widać, że chłopak dawał popis.
Ale taki patriota i żołnierz,
Odważny i mężny, jak rycerz,
Zasłużył na chwilę naszej uwagi?
Przecież był pełen nie lada odwagi!
To nasz obowiązek mu dziękować,
Tam gdzie chciał, w naszej ziemi pochować.

WIERSZE PATRIOTYCZNEOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz