WIERSZE PATRIOTYCZNE

Idą żołnierze

Idą żołnierze, idą przez las,
Dla nich zatrzymał się czas,
Idą, tupią, łomoczą wśród traw,
Przed nimi wróg dumny jak paw,
Z karabinem na ramieniu,
Idą przez rzeź w Polski imieniu,
Niebios grzmoty, błyski,
Do snu zaprowadzą żołnierskie kołyski,
Tlenu w płucach coraz mniej,
Serce bije szybciej,
Okopy, huk, strzał,
Bóg życiem władał,
Karabin, bagnet, kula,
Śmierć do snu mundurki lula,
Rzeki spowite czerwienią,
Pociski w błyskawicach się mienią,
Czarna śmierć z karabinem,
Każdy żołnierz ojczyźnie to winien,
Bagnet w brzuchu,
Kula w głowie przy uchu,
Przed oczami obłoki,
Robią ostanie kroki...
Idą żołnierze, idą przez chmury,
Burzą wrogie mury,
Niebiosa otwarte,
Przyjmują serca rozdarte,
Mundurki, czapeczki, karabinki,
Robią uśmiechnięte minki,
Wolni, uradowani, niepodlegli,
Choć za kraj swój polegli.
Las pamięta tupot nóg,
Armatni huk,
Krwawy deszcz, konające krzyki,
Uradowane wolne okrzyki,
,,Polska, moja wolna,
Dusza w niebie swawolna,
Pocisku mój kompanie,
Niepodległe przyjmij oddanie",
Cisza, szum drzew,
Radosny skowronków śpiew,
Dębowy krzyż,
Skrywa duszyczki posłane wzwyż,
Patrzą twarzyczki z góry,
Poprzez białe chmury,
Usta wykrzykują wolności słowa,
Gdy wróg przed nimi się chowa,
Orzełki dumne, zakrwawione,
Chwałą na zawsze upamiętnione.