WIERSZE PATRIOTYCZNE

Młody

Nie miał nawet osiemnastu lat,
Gdy do wojska przyprowadził go brat.
Młody, przystojny, a charakter- idealny,
Był miły, miał poczucie humoru, był lojalny.
Kochał cały świat, nawet tych raniących.
Rano rozniósł się dźwięk syren wyjących,
Wszyscy wybiegli na ulicę, przed bloki,
Patrzyli w górę na huczące obłoki.
Bombowce leciały nad miastem,
Spanikowani chowali się pod mostem,
Uciekali do domów i sklepów,
Poleciało w niebo mnóstwo głów,
Deszcz krwi niczym z wiadra się polał,
Każdy uciec od piekła by wolał.
Rozszarpane ciała na ulicach,
Przepełnienie w kostnicach.
Młody żołnierz wyruszył równym krokiem,
Wszystkie gruzy omiótł łzawym wzrokiem.
Szedł wraz z innymi żołnierzami z pułku,
Szło bezlitosne gestapo, skryli się w zaułku.
Rano rozpętało się istnie piekło,
Ulicą kilkaset litrów krwi pociekło,
Urwane kończyny ozdabiały chodniki,
W oczach migotały płaczące ogniki.
Nadeszła walka w cztery oczy z wrogiem,
Żołnierze zrównali ich z progiem.
Kolejna bitwa poszła gorzej,
Z pułku zginęli trzej.
Młody trzymał się przy życiu,
Lecz teraz siedzieli w ukryciu,
Czając się na gestapo w alejce,
Inni w małej kafejce.
Plan był taki- na trzy strzelać,
Za wolność krew mieli przelać.
Nadeszła trójka niczym grom.
Szedł strasznego gestapo ogrom.
Poleciały kule, granaty,
Leżały na ziemi zmasakrowane gnaty.
Kule świstały w całej okolicy,
Najwięcej było na tej ulicy.
Wtem jedna kula dosięgła chłopaka,
Powaliła na ziemię naszego młodziaka.
Ciała miały dziury w głowach, urwane ręce,
Ale ten chłopak przebite ma serce.
Krwawi dla Polski, za polską wolność,
Stracił do życia tą Bożą zdolność,
Ciało otuliły skrzydła orła białego,
Niosąc młodego do raju wiecznego.