Nie wiem

57 13 1
                                    

Ja nie wiem, co się stało.
Kula świsnęła koło ucha,
Aż ja upadłem nań,
I grała cisza głucha,
I śpiewał głuchy pisk,
Przez chóru głos słychać,
Tych strzałów głośny bas,
Widziałem krew na rękach,
Wąchałem ostry proch,
I wtedy ją ujrzałem,
Stała u mych stóp.
Widziałem ją, patrzyła,
Wstałem, wziąłem broń.
Ja nie wiem, co się stało.
Poleciał w górę pył,
A ona nadal stała,
Widziałem przecież ją,
Nabrałem w płuca krwi,
Zacząłem dusić się,
Lecz szedłem wciąż,
Bo ona woła mnie.
Ja nie wiem, co się stało.
Pobiegłem do zasieków,
Stanąłem w pyle dusz,
I jedno tylko powiem,
Widziałem, stała tam,
Machnęła do mnie ręką,
Kazała do nań iść,
I ja, jakby zaklęty,
Zacząłem kroczyć w dal.
Ja nie wiem, co się stało.
Ciemno było tam,
I widzę tylko tunel,
I ją na końcu w nim,
I idę, choć bez nóg,
I śpiewam, choć bez krtani,
I widzę tylko ją, do niej ja iść chcę.
Ja nie wiem, co się stało.
Chwyciła serce me,
I krew leciała wszędy,
I duch zabolał mnie,
I widzę serce moje,
W rękach panny tej,
Co Śmiercią zowie się.
Ja nie wiem, co się stało.
Może, to tylko sen?
Lecz śniła mi się Polska,
I panna z sercem mym,
Co ciągle szuka mnie.

WIERSZE PATRIOTYCZNEOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz