Bana Git Deme(Tamamlandı)

9.BÖLÜM

Çok istediniz, kıramadım. İyi okumalar...😇

Giovanni kendinden emin adımlarla uzun koridorda yürüyordu. Adımları hızlı ve sertti. Aklında ise hala hatırladığı kesit vardı. Uyandığı günden bu yana ilk kez bir şey hatırlamıştı. Bir an olsun aklından çıkaramadığı o sahne adamı huzursuz etmişti. Çünkü o kadını sevdiği gerçeğini kabul etmek istemiyordu. Onu hayatında istemiyordu. Tek başına yaşayıp öyle ölmeyi planlamıştı. Vücudunda o kadından izler taşıyan dövmeler, geçmişte ona söylediği cümleler, onu öpmesi... Aklından çıkmıyordu. Düne kadar inandığı her şey tuz buz olmuştu.

Sekreter kadın "Doktor Marcio Conti'nin odası burası." diyerek açtığı kapıdan Giovanni'yi içeri yönlendirdi.

"Hoşgeldiniz Bay Giordano."

Giovanni doktorunun uzattığı elini sıkmakla yetindi. Doktorun işareti ile deri koltuğa oturdu.

"Randevumuz gelecek haftaydı. Öne aldığınıza göre önemli bir şey olmuş olmalı."

"Evet." dedi Giovanni, doktor Conti'nin gözlerine bakarak. "Önemli bir şey oldu. Hatırladım."

Yaşlı doktor "Bu mükemmel bir haber." diyerek gülümsedi. "Zaten bu hafıza kaybı beklediğimiz bir durum değildi. İlaçlar etkisini göstermeye başlamış olacak ki hatırladınız."

Giovanni ceketinin düğmesini açtıktan sonra "Küçük bir olayı hatırladım sadece. Erken sevindin doktor." dedi.

Doktor Conti kısa bir sessizliğin ardından "Teknolojinin bize sunduğu imkânlarla tedaviye başlamadan her şeyi hatırlamanızı beklemiyordum." diyerek durumu toparlamaya çalıştı. Sözlerini devam ettiremeden genç adam araya girdi.

"Ben de buraya onun için geldim. Tedavi olmayacağım."

Doktor Conti şaşırdı. Böyle bir durumla ilk kez karşı karşıyaydı.

"Tedavi olmamanız demek belki de bir daha hiç hatırlamayacağınız anlamına gelir. Bunu istediğinizden emin misiniz, Bay Giordano? "

"Giden benim üç yılım doktor. Bu beni ilgilendirir." dedikten sonra ayaklandı. Giovanni'nin bu tavrı arkasında şaşkın bir doktor bırakmasına neden olmuştu.

Genç adam tekrar evine geldiğinde bahçedeki salıncağa oturan Leo ile karşılaştı. Adımlarını o tarafa yönlendirdi. Salıncağın sol tarafında kalan geniş minderin üzerine oturdu.

"Her zaman böyle cesurdun dostum. Yıllar önce sevgilimle birlikte olurken de, şimdi karımla arkamdan iş çevirdikten sonra buraya gelirken de... Söylesene bu cesaretin kaynağı ne?"

Derin bir nefes aldı Leo. Yıllar önceki olayı o da anımsadı. Gençlik yıllarında Giovanni'nin kız arkadaşıyla fazlasıyla yakınlaşmıştı. Suçlu olan kız olduğu için Giovanni'yi masum olduğuna inandırmıştı. Çünkü kız ayaklı flört makinesiydi. Herkesle hemen samimiyet kurup flört edebiliyordu.

"Bak Gio. Onun çok eski bir mesele olduğunu biliyoruz. Unuttuk bile. Söyle bana o kızın adını hatırlıyor musun? "

"Hayır ama bu yaptığın adiliği değiştirmiyor." dedi Giovanni. Eski mesele olabilirdi ama ikinci bir sefer olmaması için gündeme getirmekten çekinmezdi. Giovanni bir kez daha en yakın dostu olarak gördüğü bu adamın ihanetini kaldıramazdı.

"Haklısın. Öyleyse onu boş verelim ve günümüze dönelim. Gio, sen yanlış anladın. Eda ve benim aramda arkadaşlıktan başka bir şey olamaz." dedi. 

"O gördüklerim neydi öyleyse? Bir gün öncesinde senin o gereksiz endişelerin, bana savurduğun davranışlar, ona bir aşık gibi yaklaşman... Tüm bunların arkadaşça olduğunu söyleme."