Bana Git Deme(Tamamlandı)

18.BÖLÜM

Sabah ilk uyanan Giovanni oldu. Karnının üzerine gelişi güzel koyulmuş ele bakıp kendi elini hemen yanına yerleştirdi. Gözlerini tekrar kapattığında dün geceye gitti.

Tek başına uzandığı yatağında canı çok sıkılmıştı. Duvarlar üzerine üzerine gelmeye başlamış yalnızlık ummadığı bir şekilde rahatsız etmişti. Bunun için yatağından kalkmış ve odadaki çekmeceleri karıştırmıştı.

En üst çekmecede kenarları altın rengi işlemeli beyaz kalınca bir albüm bulmuştu. Üzerine yine altın rengiyle kendisinin ve evlendiği kadının ismi kazınmıştı. Adlandıramadığı bir heyecan dürtüsüyle yatağa kurulup tüm fotoğraflara tek tek bakmıştı. Görkemli düğünün fotoğraflarından en çok ilgisini çekeni hiç şüphesiz dudak dudağa oldukları anlardı. Bir aşağı katta karısı varken neden burada tek başına olduğunu sorgulamış ve bunun sonucunda da karısının yanına gitmeye karar vermişti.

Fotoğraf kareleri bir kez daha gözlerinin önüne gelirken daha fazla uyuyamayacağını anladı. Huzursuzca bir kaç kıpırtının ardından gözlerini açtı.

Biraz sonra Eda uyandığında kocasının gözlerinin açık olduğunu gördü. Gözlerini tavana dikmiş boş boş bakıyordu. Hangi ara uzattığını bilmediği elinin kocasını karnından çekince Giovanni ona döndü.

"Günaydın." dedi adam.

"Günaydın. İyi uyudun mu?"

"Uyumuşum."

"Ben kalkacağım. Bugün kaç gibi hastaneye gideriz?"

Giovanni gözlerini kapattı. "Biraz daha uyuyacağım. Bir iki saat sonra beni uyandır, gideriz." diyince Eda kalktı. Giovanni ise uyumaya devam etti.

İki saatin ardından genç kadın elinde fincan ile kocasını uyandırmaya geldi. Ancak genç adam öyle güzel uyuyordu ki... Yüzünde bir gülümseme bile vardı. Yatağa oturup o anı daha yakından izlemeye başladı. Bu adama -aslında kendisine aşık olan adama- aynı şekilde aşıktı.

Giovanni yavaş yavaş gözlerini açınca karısını böyle yakınında görmeyi beklemiyordu. Önce biraz afallasa da kendini hemen toparlamasını bildi.

"Rüyamda Aniela'yı gördüm. Öyle güzeldi ki... Hemen onu görmeye gidelim. " diyerek kalktı ve bir an önce kızına kavuşmanın heyecanıyla odasına gitti. Genç kadın ise bir kez daha bebeğini kıskanmanın altında ezilip kaldı.

***

İki Hafta Sonra

Aradan geçen iki haftada her şey daha güzeldi. Giovanni reddettiği tedaviyi kabul etmişti. Araları iyiydi ve normal çiftler gibi konuşuyor iyi birer anne baba olmak konusunda uzun sohbetler ediyorlardı.

Birlikte uyuduklarının ertesi günü doktoruna gitmişti Giovanni. Tedaviyi kabul etmesi doktoru sevindirmişti. Ancak doktor Giovanni'yi bir konuda uyarmıştı. Hiç kimse ona bir şey anlatmayacaktı. Kendisi ne hatırlıyorsa devamı gelecekti. Giovanni en son silahı olan adamın karşısında olduklarını ve karısına Türkçe "Korkma, ben buradayım." deyişini hatırlıyordu. İki sefer o aptal şeyleri kendi kafasına bağlamalarına izin vermiş ama genç adam hiçbir şey hatırlamamıştı. İki haftadır tek bir şey dahi gelmemişti aklına.

Evdeki güvenlik önlemleri artmıştı. Eda, Eda'nın ablası ve yeğeni kendisi olmadan dışarı çıkmıyordu. Zaten aralık ayı olduğundan havalar soğuktu. Bunun dışında nihayet bir ayını tamamlayan kızları bugün hastaneden çıkıyordu. Giordano Bebek gelişimi kısa sürede tamamlamış anne ve babasını daha fazla bekletmeden hastaneden çıkmaya karar vermişti. Bu yüzden sabah uyandıklarında herkesin yüzünde güller açıyordu. Kahvaltı bile yapmadan hastaneye gidip kızlarını aldılar.