Bana Git Deme(Tamamlandı)

🎉ÖZEL BÖLÜM🎉

"İki haftadır abi-kardeş gibiyiz. Yeter artık, sıkıldım."

Genç kadının kahkahası adamı sakinleştirmek yerine daha da hırçınlaştırdı. "Komik mi? Neyine gülüyorsun? Yanıyorum diyorum, anlamıyor musun?" diyerek dipsiz bucaksız gözlerini karısının gözlerinden bir an bile çekmedi. Kadının belini kavramış iri ellerini daha çok bastırdı ve bedenini kendisine doğru çekti. Dudakları onun dudaklarına doğru yol çizerken "Çocuklar içeride uyuyor." diyerek yüzünü sakındı genç kadın. Ancak bu yeterli olmadı.

Elleri kadının belini aşağı yukarı okşamaya başladı. Aldığı karşılıkla adamın öpüşü hiddetlendi ve gideceği yolu bildiğinden şimdiden büyük bir haz duydu. Öpücükleri dudaklardan boyun boşluğuna gitti.

"Durmalıyız."

Duysa bile devam etti adam. Şu an onu durdurabilecek bir Allah'ın kulu yoktu. Ancak bu sefer kapının çalınma sesi karıştı kendi nefes seslerinin arasına. Ardından "Mamma e papà?" diyen kızının sesini işitince durdu. Hemen kendini geri çekti. Onun burada ne işi vardı?

Yaşadıklarından mı yoksa sinirden mi bilinmez kıpkırmızı bir yüzle Aniela'nın çevirmeye çalıştığı kulpun kilidine basıp kendisi açtı kapıyı.

Sarı dalgalı saçları yüzünün iki yanına eşit olarak dağılmıştı. Bu yatağından kalkıp geldiğini kanıtlıyordu.

Giovanni'nin çocuğa hiçbir şey demeden yanından geçip gitmesi üzerine Eda dayandığı duvardan ayrılıp kızına doğru yürüdü. Yanına çömelip "Sen uyumamış mıydın?" diye sordu. Çünkü genç kadın bizzat kendisi onu uyutmuştu.

"Ben sizinle uyumak istiyorum."

Leila'nın yanına kıvrılan kocasına doğru bir bakış fırlatıp tekrar kızına döndü. "Neden?" diye sordu.

"Çünkü o bebeklerin ikisi burada."

Anlaşılan gece gece uykusundan kaldıracak bir kıskançlık tutmuştu Ela'yı. "Leila hasta ve Aida çok küçük. Onların bize ihtiyacı var. Ama sen kocaman ablasın. Kendi başına uyuyabilirsin." diyerek ona açıklama yaptı. Birkaç ay sonra altı yaşına girecekti ama hala kardeşlerini kabullenemeyen bir kız çocuğuydu.

"Hayır."

"Tamam o zaman bir de babandan izin al bakalım."

Aniela sevinçle babasının yanına koşturdu. Yatağa çıkmadan başını babasının omzuna koydu. "Babacığım, bu gece sizinle uyuyabilir miyim?" diye sordu.

Genç adam gözlerini açmadan yanıt verdi. " Tabi uyuyabilirsin. Zaten yakında taşınacağım bu odadan rahat rahat yatın annenizle diye."

Aniela babasının yardımıyla yatağa çıkarken "Huysuzluk etme." diyen Eda alacağı duştan vazgeçip odaya dönmüştü. Gün içinde çocuklarla vakit geçirmek eğlenceli olmakla birlikte fazlasıyla yorucuydu. Biraz önce de banyoda sıkıştırılınca yorgunluk üstüne çöktü. Sabah alırım duşumu, düşüncesiyle hareket etmişti.

Beşikte uyuyan üç aylık Aida'ya baktıktan sonra Ela'nın yanında küçük kalan Leila'nın ateşini kontrol etti. Bugün biraz halsizdi ve ateşi çıkmıştı. Onu ılık suyla yıkayıp giydirdikten sonra odasından uyutup burada yatırmıştı. Şimdi mışıl mışıl uyuyordu ve ateşi de yoktu.

Kendisine ayrılan dar alana uzandı. Yorganı üzerine almadan Leila'yı kolunun üzerine doğru yatırdı. Ardından yorganı hem kendisinin hem de kızının üzerine örttü. Ve nihayet yorgun geçen gün sonunda bitmişti.

***

Giovanni yataktaki hareketlenmeye uykusundan uyandı. "Nasıl çıkacağım buradan?" diye huysuzca söylenen Aniela'nın sesini duyunca gözlerini açtı. Etrafın aydınlık olmasıyla derin bir nefes çekti. Gece uyanmalarını artık sevmiyordu.