Gusto kong maglong post. Ewan ko lang kung ano matatype ko dito. Basahin mo man o hindi, okay lang. Nakakaewan e.
Unang una sa lahat masyado akong naba-bother sa mga nangyayare. Masyadong naging mabilis e. Parang di pinag-iisipan. But.. No, I just don’t feel safe. I feel so alone. Ganun. I feel so empty yet nakakaya kong ngumiti. Sobrang dami kong naiisip pero di ko naman malabas dito. Idk.
Tungkol ba to sa kanya? Yup. Yes. Oo.
Mahal ko siya. Yun ang totoo. Ok na?
Mahal niya ba ako? Yup. Yes. Oo ulit.
Yun ang sabi niya. May tiwala ako.
Is it worth fighting for?
Ito yung nagpapaiyak sa akin na tanong lagi. Ang hirap hirap kasing mag-explain sa buong mundo kung ano bang nararamdaman ko at nararamdaman niya, naming dalawa. Maraming nagsasabi wag na. Di na raw tama. Akala ko di ako mahihirapan e. Isang iglap, parang epidemya na namang kumalat ang lahat. Ano baaa? Ganito ba talaga dapat?
Wala kaming dapat linawin.
Bahala silang mag-isip ng kung anuman against us.
Maybe the best thing to do now is to remain silent. Yes, I just don’t want to speak about what was currently happening. ‘Til then, the only person who can judge me is him and who can judge him is me, alone. Us alone.
Soon enough. Everything will get clearer.
BINABASA MO ANG
Confession To You
RomanceNaglalaman ito ng mga qoutes, confession. Maari nyo akong imessage para sa mga confession nyo, mga pinuputok ng butchi nyo. And bibigyan ko kayo ng mga advice :) -Bbypanget
