Yume at Moonlight

Chapter 15: Thoughts of Him

Enjoy Reading!

*~*~*~*~*~*~*~*~

Yume's POV~

Kanina ko pa kinukulit si Haru kung baket sobrang dami nyang sugat. Pero ayaw nya naman sabihin. Kaya in the end, hindi ko nalang kinulit. Baka hindi pa makapagpahinga yung tao dahil sakin. Inayos ko muna saglit yung kumot nya. Mahimbing syang natutulog ngayon.

I smiled.

Hinaplos haplos ko yung buhok nya. Ang gwapo nya pala kapag natutulog :)  naramdaman ko namang biglang uminit yung pisngi ko. Ohmygosh, nagbu-blush ba ako?

Napatigil ako sa pag haplos ng bigla syang gumalaw. Agad ko namang tinanggal ang kamay ko mula sa ulo nya. What am I doing? ramdam ko parin na parang nagbu-blush ako. Ginalaw galaw ko ang ulo ko na para bang umaayaw. WALA AKONG GUSTO KAY HARU 'KAY?

Eeeeh ang defensive ko naman masyado. Eh ano naman. Nagblush lang naman eh, tsaka konting crush lang naman.

(Umeksena si Brain) : Oh edi inamin mo rin. Kaloka talaga to.

Heh! ang epal nito. Ah basta! konti lang naman eh. Tumayo na ako para sana umalis pero bigla nyang hinawakan ang kamay ko at hinatak ako papunta sakanya. Sa sobrang lakas ng pagkakahatak eh na out-of-balance agad ako at napasubsob sa dibdib ni Haru.

*lub*dub*lub*dub*

Oh my goodness! what the heck happened? ang bilis ng tibok ng puso ko. Ano ba naman to si Haru. Lasing ba to?

"P-please stay...don't l-leave me.." What did he say? nabibingi ata ako. Nananaginip ba to? pero pede din. Umayos na ako ng tayo. Pero hawak padin nya yung kamay ko. Anobayan. Para syang bata. Ang cute cute! tsaka sinabi ko na bang gwapo sya? ahihi anlandee!!

"Don't...leave..m-me." he said in a husky voice.

"I won't." napatakip ako sa bibig ko. Ano ba yung sinabi ko? nananaginip lang sya okay? that's probably not for me kundi kung sino man yung sinabihan nya sa panaginip nya. Umupo nalang ulit ako at pinagmasdan sya.

"Please...t-try to...remember m-me.." There he talked again. But wait, try to remember him?

"What kind of dream is he seeing?" sabi ko as if may sasagot sa tanong ko. Parang masamang panaginip ata ang nakikita nya. I heared him talked several times saying 'don't leave me'   'please stay'   tinry ko syang gisingin kasi baka bangungot nato.

"Haru! Haru gising.. Hey wake up!!"

niyuyugyog ko na nga sya pero wa-epek padin.

"Pleare stay." I heared him say it again for the nineth time!

"I will." I'm starting to panic na. Kaya naman humingi na ako ng tulong.

Please wake up.

---

Kinabukasan, binisita ko si Haru. I just want to know if he's okay na. Pagkatapos kasi nung araw yun, pagkagising nya putlang putla sya at pinagpapawisan. Then bigla nya nalang akong niyakap. Saying,

"I thought you left me."

Ewan ko ba kung bakit ganun nalang ang inasta nya. Tinanong ko din yung mga kasama nya sa bahay kung meron ba syang ka-relative dito. Pero mismo daw sila, hindi pa nakikita. Matagal na daw silang nagtatrabaho kay Haru. But they never got the chance to see them.

He is... some kind of mysterious.

Pumasok na ako sa kwarto nya.

"Okay na ba pakiramdam mo?" tanong ko sakanya. Tumango naman sya saka nagsmile. A weak smile.