Yume at Moonlight

Chapter 37: Far From Distance

The Ruins of Lost Time [8/37]

Enjoy Reading!

*~*~*

Yume's POV

Umalis na naman si Haru. Parang kelan lang, magkasama kami. Hays. Nakaka-senti naman eh. Mamimiss ko na naman sya ng sobra-sobra. Matagal tagal na naman bago kami magkita.

Habang patagal ng patagal, palayo ng palayo ang mga lugar na pinupuntahan nila. Dati dito lang sila sa Moonlight Country, or also known as the Center Crescent nga.

Ngayon hindi na. Kasalukuyang nasa North Crescent sila. Naghahanap daw sila ng mga Merchant na nagtitinda ng Goddess Tear. Hay, malala na talaga.

*Knock*Knock*

Rinig ko na may kumakatok. Andito nga lang pala ako sa kwarto ko. Tinatamad akong bumangon eh. At mas lalo akong tinatamad kumilos.

"Sino yan?" Tanong ko.

"Kuya mo 'to. May I come in?" Nagulat naman daw ako. As in? Si Kuya pupuntahan ako dito? Ano naman daw kaya ang nakain nun?

"Yes. Come in." Sagot ko naman. At pumasok na nga sya.

"Anong pakay mo? Paki-bilisan at gusto ko ng matulog." Sabi ko. Mataray ba masyado.

"Wala ka bang balak bumangon dyan? At anong matutulog? Nasa higaan ka na nga buong araw. Yung totoo? Ano bang balak mo?" Sakrastiko ang pagkakasabi ni Kuya dun. Tss.

Balak ko? Actually balak kong dito lang ako! Ano bang big deal dun?

"Alam mo Kuya kung wala kang matinong sasabihin, the door is open for you." Sakrastiko ko ding sabi.

"Aba't talaga 'tong batang 'to. Walang tutulog." Nagulat ako ng bigla akong hinila ni Kuya para maka-bangon. Aish! Asar. =.=

"Sige, pag di ka bumangon sasabihin ko talaga kay Haru na crush mo siya!" Pinamulahan naman daw ako ng pisngi sa sinabi ni Kuya. Waah! Nakakahiya yun pag nagkataon.

"Waah! Kuya wag. Eto na nga babangon na. Ano naman daw kasi ang gagawin ko?" Inis kong sabi. Totoo naman eh. Wala naman talaga akong gagawin. Kaya nga mas gusto kong matulog nalang eh.

"Magpapaka-tao ka ngayon. Hali kana! Minsan lang 'to." Sabi nya habang hinihila ako. Sa kabila ng pagka-asar ko sa mga ka-shungaang ginagawa ni Kuya, naisip ko parin na minsan nga lang 'to mangyari.

Minsan lang na yayain ako ni Kuya. Kaya sulitin ko narin.

Ang dami naming ginawa ni Kuya ngayon. I didn't felt alone and left behind at all. He's my brother after all. The Kuya Thraun I have.

Tinuruan pa nga nya ako ng mga basic combat skills at fighting tactics. Umayaw talaga ako nun. Hindi ko naman binalak maging warrior noh!

Alam kong pangarap nya yun pero ibahin nya ako noh. Amp.

"You can use it when the time comes." Yan ang sinabi nya.

"Now first, focus." Sabi pa nya. And after that kung anu-ano pang ka-ewanan ang pinag-gagawa nya sakin. Pero in the end? It was awesome! :D

°°°

Iyak lang ako ng iyak. Sobrang lungkot ko ngayon. I failed. I failed to fulfill my promise to him.

Buti nalang, andito si papa. After all kahit busy sya, he always tries to have some time with us. And he's on the right timing.

Andito kami sa likod ng castle, the moon shined in it's brightes light. And embraced by the stars. They looked so beautiful in the nightsky.