Yume at Moonlight

Chapter 30: The Ruins Of Lost Time

The Ruins of Lost Time [1/30]

A/N : Ok. Alam kong sinabi ko dun sa second A/N ko na madami ang ia-update kong chap. Wala eh, na-excite lang ako kaya naipublish ko agad yung chapter 29. Sensya na kung binitin ko kayo. Ahoho~

Warning : Short Update ulet :)

Enjoy Reading!

*~*~*

Yume's POV

"You are the sacred princess of Moonlight Realm. And Moonlight Realm is your real home. You were gone for such a long time. And I think this is the right time to be back to end this wars." Lady Rubia.

"Diba you said earlier, na magka-angkan tayo? Kung ganun bakit hindi nalang ikaw ang mamuno sa Moonlight Realm? You're incredibly strong, Lady Rubia." I said.

"No. No. You don't understand." She said, shooking her head.

"Then why?" Tanong ko.

"You'll know soon." She retorted.

"Tsaka may tanong pa ako. I just saw this girl recently. I think that was a dream. She really looks like me. Pero pula ang buhok nya, mata at pati yung mga nakatiklop nyang pakpak. And she said she is my other half. Although in-explain na nya sakin nung nag-usap kami, naguguluhan parin ako." I said. Nagbuntong hininga si Lady Rubia.

"Yes. She is really your other half. Because she is your power. Kahit ako ay hindi makapaniwala. Dahil sa lakas mong tinataglay, ang kapangyarihan mo ay nagkaroon ng sariling isip simula pa nung bata kapa. It was the reason why the time was repeated. Muntikan kana kasing mawala noon. At ang kapangyarihan mo ang gumawa ng paraan para makabalik ka. At sa pagbalik mo ay sya ding pagbalik ng oras. And when you were cursed by the fly away spell, naapektuhan ang kapangyarihan mo. Hindi mo pa kasi alam kung pano ito gamitin at kontrolin. Oo nga't ikaw ang pinakamakapangyarihan. Pero kung wala kang knowledge at control dito, your power will end up in rampage." Lady Rubia.

Napalunok ako sa natuklasan ko. G-ganun ba talaga ako kalakas? parang ang hirap paniwalaan. I lived my whole life at Twilight City as a normal, typical teenage girl. All this time, yung mga inimagine ko na may power at nakakalipad ako ay katiting palang pala. What Lady Rubia said was beyond my imagination.

"At dahil naapektuhan ito, the curse successfully erased all your memories. Except for your first name. 'Yume'. And because of that, your power is in a deep sleep. And you need to wake up the other you." Lady Rubia.

"So she's like my sister ganun?" Ako.

"No. Once she awakes, kayong dalawa ay magiging isa na. Kaya lang naman sya nabuo is because of the war a long long time ago. The erased time." Lady Rubia. Biglang tumayo si Lady Rubia at kuminang na naman ang mga mata nya.

"Teka. Tapos na? Yun lang ang pede kong malaman?" Hala. Ang daya. Super dami ko pang katanungan!

"Get dressed. Then we will go to the answer of your everything." Lady Rubia.

°°°

Aish! ano ba naman tong mga maliliit na sanga ng puno. Sagabal! sumasabit dito yung palda ng dress kong suot.

Binigyan kasi ako ni Lady Rubia ng dress. Kulay pula itong above the knee ang length. Parang layer-layer ang style ng palda. Then may design sa braso na kadugsong nung dress. Di ko ma-explain ang disensyo eh. Ang cute naman nung doll shoes. Kulay black naman ito na parang yung sa mga ballerina na may lace na nakapulupot sa binti. Nakalugay lang ang brownish kong hair.

Sila Haru ay hindi na nagpalit. Kumportable naman daw sila sa suot nila. Ako nga din ayaw ko eh but Lady Rubia insisted.

"Ah! Ambad naman." Sabi ko sa sarili ko. Sumabit kasi yung palda sa isang sangang nakaharang sa daan. Napunit tuloy. :(

Kung bakit naman kasi sa sanga malago ang gubat na ito at hindi sa dahon! Sabi ni Lady Rubia ay isa itong patay na gubat kaya patay rin ang mga halaman at puno dito. Wala din animals or creatures na naninirahan dito. Totally dead.

"Ayos ka lang?" Tanong sakin ni Haru na nasa likuran ko lang. Ngumiti lang ako sakanya.

"Oo." Sagot ko at itinuon na ang atensyon sa paglalakad. San ba kasi kami pupunta at dito pa talaga kami dumaan. Ba't ganun? pag si Lady Rubia, kusang gumagalaw at tumatabi ang mga nakaharang na sanga o tangkay. Daya.

After a few minutes, we finally reached our destination. Isang circle field ang nadtnan namin. Sa gitna nito ay may malalaking rocks na pa-curve paloob ang porma. At may mga nakalutang na stones sa paligid. Nag-glow ito in blue color na samahan mo ng mga mukhang alitaptap na liwanag pero kulay blue.

Sa pinakagitna nung curved rocks ay may malaking stone na diamond shaped. Then naka-circle doon ang lahat ng birthstones.

Napatingin ako kay Lady Rubia. Ano ang lugar na toh? Pinalapit ako ni Lady Rubia doon. Kaming dalawa lang ang lumapit at sila Haru ay nanatili lang nakatayo pero di naman kalayuan samin.

"This is The Ruins of Lost Time" Lady Rubia said.

"And this is the answer to your everything." She added. Nilibot ko ang tingin ko dito.

"What Am I supposed to do?" I asked.

"Simple. Just go near to that huge stone and touch it. Close your eyes and think of what you seek." Lady Rubia. Tumango ako sakanya. Pero bago ako lumapit doon sa bato ay tumakbo muna ako patungo kay Haru at niyakap ito.

"When I come back, I won't let myself or anything to forget you. Mark my words." I said while hugging. At last, maaalala ko na sya. I'm glad. And thinking na makalimutan ko ulit sya, I think I'll fall apart and breakdown. Hindi ko kaya.

"I will. Yume-hime." I love it when he calls me like that. Parang nakakakiliti sa pandinig. Feeling ko ako lang talaga ang prinsesa nya. Well, ako lang naman talaga eh. Lels.

Kumalas na ako sa pagkakayakap at ngumiti sakanya. Nagulat nga ako when he planted a soft, fast kiss on my lips. Ng napawi na ang pagkabigla ko ay ngumiti nalang ulit ako at feeling ko namumula ako. After that I went back to Lady Rubia. I didn't say goodbye to Haru. Feeling ko kasi pag nagpaalam ako baka yun na nga ang huli. Maybe I'm just paranoid and over-thinking. I should think positive. Right. Think positive, Yume.

I looked at Lady Rubia and she just nodded at me. Dahan-dahan akong lumapit sa stone. Si Lady Rubia ay nagteleport papunta sa pwesto nila Haru.

I closed my eyes and took a deep breath. Nang mailapat ko na ang palad ko sa bato ay bigla itong nagliwanag ng pa-vertex. Nasa loob ako nito. At inisip ko na ang gusto kong malaman.

Ang kulay blue na liwanag na nasa paligid ko ay naging kulay gold na may golden dusts. Unti-unti akong nilalamon nito.

And before I dissapear, I took a last glance at Haru.

"I Love You." I mouthed. And then my visions were filled with gold light and dusts.

End Of Chapter 30

*~*~*

SHORT UPDATE.

~BlackButterfly186