Yume at Moonlight

Chapter 36: Destiny Never Fly Away

The Ruins of Lost Time [7/36]

Play the background music >>

Soundtrack from Tsubasa Chronicles

Enjoy Reading!

*~*~*

Yume's POV

Haru and me is doing well. Unti-unti na syang nagbabago. Nakikisama na sya sa mga tao. Hindi na sya yung Haru na laging nasa madilim na part ng isang kwarto, it's his time to shine. And I'm happy about that. Even Tito Yurikeru, Papa and Onii-chan.

And every single day that pass, napapalapit ang loob ko kay Haru. Ang saya nga eh, may kasama nako sa mga trip ko sa buhay. May nakikisakay na sa jokes ko, at may napagsasabihan na ako ng problema.

Isang araw ay pinasyal kami ni Tito Yurikeru sa labas ng palasyo. Pumunta kami sa Twin City, ang capital city dito sa Moonlight Country.

Pumayag naman si papa tutal kasama naman daw namin ni Haru si Tito Yurikeru. Nang bababa na kami ay sinuot ko na ang hood ng makapal kong coat. Si Haru ay ok lang walang coat dahil hindi naman sya ganun ka-kilala dito sa lugar namin.

"Dito lang kayo magtingin-tingin ha. Wag kayong lalayo. May bibilhin lang ako sa Ferditha's Hut." Sabi ni Tito Yurikeru bago umalis. Alam ko yung Ferditha's Hut na yun. Yun ang shop nung witch na nagngangalang Ferditha.

"Dito tayo Haru, dali." Sabi ko kay Haru sabay hila sakanya. Bumalik na naman sya sa pagkatahimik. Busy kasi sya sa paglilibot ng tingin sa City. Naninibago siguro sya. Eversince napadpad sya sa palasyo namin ay na-stuck narin sya doon kagaya ko. Pareho lang naman kaming naninibago.

Pagkatapos naming mamasyal ay agad na kaming bumalik sa palasyo nung mag-gagabi na. Masaya naman kami ni Haru. Napapahaba na naman ang kwentuhan namin ni Haru nito.

"Oh, alam kong nag-enjoy kayo pero kelangan nyo nang pumunta sa inyong mga kwarto at magpahinga." Sabi samin ni Tito Yurikeru.

"Pero Tito, gusto ko pang makipagkwentuhan kay Haru. At alam ko namang si Haru ay gusto ding makipagkwentuhan sakin. Di ba Haru?" Nagpout pa ako pagkatapos kong sabihin yun.

"A-ah. Oo." Sagot ni Haru.

Tumawa ng bahagya si Tito Yurikeru at ginulo ang mga buhok namin ni Haru.

"Kayo talagang mga bata kayo, oo. Pero kailangan nyo talaga munang magpahinga. Bukas nalang, ok ba yun?" Sabi samin ni Tito Yurikeru. Napabuntong hininga nalang ako.

"Haist. Sige na nga." Sabi ko. Ngumiti nalang ako kay Haru at kay Tito Yurikeru.

"O, sya. Mauna nako sainyo. Kelangan ko na ding matulog at maaga pa ang alis ko bukas. Matulog na kayo ha." Sabi ni Tito Yurikeru bago tuluyang umalis.

Oo nga pala, magkatabi na ang kwarto namin ni Haru. Ako kasi nagsabi na dito nalang sa tabi ng kwarto ko ang kwarto ni Haru para masaya. Hihi. :D

Andito pa kami ni Haru sa labas ng pintuan ng mga kwarto namin. Nakatingin lang ako sakanya.

"Bakit?" Plain nyang sabi.

"Wala lang. Masama bang tumingin?" Sabi ko naman. Umiwas naman sya ng tingin sakin.

"H-hindi naman." He retorted.

"Kayong mga bata kayo! Matulog na kayo. Baka magka-developan. Ke bata-bata nyo pa!" Napatingin naman ako sa may staircase di kalayuan dito, at nakita ko doon si Kuya.

"O-Onii-chan!! Anong ginagawa mo jan?" Gulat kong sabi kay Kuya. Ano ba namn 'tong si Kuya. Parang kabute, bigla-bigla nalang sumusulpot. Tsaka di ko ma-gets yung sinabi nya. Magkadevelopan? Si Onii-chan talaga imba din ang trip sa buhay. Kung san-san nalang napupulot ang salita nya. -_-