Yume at Moonlight

Chapter 42: The Nymph's Temple

*~*~*
Yume's POV

"Kelangan na nga nating umalis." I stated. And after that ay agad na silang kumilos.

Inalalayan ako ni Haru sa pagsakay at sumunod naman sya. Kaming dalawa dito sa isang Rageheart at sa kabilang Rageheart naman ay sina bebz at Renz.

"Kumapit kalang sa makapal kong balahibo."

Nagulat ako ng biglang nagsalita yung Rageheart sa isip ko. How come this creature can speak in my mind and how come I understand what it says?

"Simple. Because you are the princess of Moonlight Realm with remarkable powers."

Mas lalong nanlaki ang mata ko. Pano nya nalaman?

"And I know who's that man you are with. He is Harunoske, right? As far as I know he was the last--"

"Tara na!!"

Naputol yung sinasabi ng Rageheart ng biglang sumigaw si bebz. Teka, he was the last? What does it mean?

"Pardon me, your highness. But I can't communicate while flying."

Napabuntong hininga nalang ako.

"Okay."

I replied. Pinagaspas na nya yung pakpak nya at nagsimula ng lumipad. Todo kapit ako sa makapal nyang balahibo. Naramdaman ko namang yumakap si Haru sa waist ko and rest his head in my shoulders.

"Umayos ka nga, Haru. Baka ma-out balance tayo nyan." Pagkasabi ko nun ay agad naman syang umayos. And grin formed on my lips.

"But you can hug me if you want to." I said. Hindi naman nag atubili si Haru at agad akong niyakap ulit.

"I knew it. You want me to hug you, right?" He said with a teasing voice.

"I'm not!" I denied. But the truth is, I really liked Haru hugging me. I just feel safe at aaminin ko na kinikilig ako. Yes, you heard it right. Kinikilig ako ngayon!

"Don't deny. It's very obvious, my princess." Sabi nya na para bang inaasar nya ako.

"Yeah, whatever you say." Yun nalang sinabi ko. Narinig ko namang tumawa sya ng mahina. At ako? I look like fool grinning on my own. Inenjoy ko na lang ang panonood sa view. Ang ganda talaga! kahit medyo madilim pa ay kita ko ang yaman ng kalikasan. Di ko akalain na ang ganda ng mundong aalagaan ko. Wews.

Pinikit ko ang mga mata ko at dinama ang simoy ng hangin. Rinig ko ang pagaspas ng mga ibon. Dinilat ko ang mga mata ko, it's breaking dawn.

Dark blue ang kulay ng langit pero sa direksyon kung saan sisikat na yung araw ay may halo na ng faint yellow and white ang dark blue na kulay ng langit.

When we're in the middle of our flight here, bigla nalang pumasok ulit yung sinabi sakin nung Rageheart. I wonder kung ano yung huling sasabihin nya. He is the last what?

"I think malapit na tayo!" Rinig kong sigaw ni bebz sa kabilang Rageheart. Medyo malayo kasi sila samin. Syempre kelangan dumistansya baka magkadanggian ng pakpak 'tong mga Ragehearts. Tsaka kahit magkalapit man kami ay nahihirapan kaming marinig ang sinasabi ng isa't-isa gawa ng air pressure. Masyadong mabilis ang paglipad ng mga Rageheart. Kahit nga magkatabi na kami ni Haru nagsisigawan pa kami para marinig namin ang isa't-isa.

I just nodded at bebz as a response. And after a while, when we passed at the thick clouds ay nakakita ako ng isang bagay na lumulutang. Malayo pa kasi kami mula sa bagay na iyon kaya malabo pa ang figure ng bagay na yun.

At ng makalapit na kami ay doon ko napagtanto na lupa pala yun. Katulad nung mga lumulutang na tipak ng lupa sa Shiruma Fountain. At parang may bahay dun. Bahay nga ba talaga ang right term? Because it's too big to be a house. A mansion I prefer? Pero mas mukha syang castle! Ay tokneneng. Ang gulo! -___-