Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
A/N : Ito po ang first story ko sa wattpad. Sana magustuhan nyo ang chapter na ito. Good vibes na lang! *Bow*
*~*~*
⚫ Yume ⚫
Lumingon lingon ako saglit para obrserbahan ang lugar. Hmm. Pamilyar sakin ang lugar na ito. Nilibot ko pa ang tingin ko saka nagpasyang maglakad.
Napakaganda ng mga bituin dito. Ang peaceful. Pero teka..?
May nakita akong isang bata. Bakas sa mukha niya ang saya. Nilapitan ko ito at bigla ko nalang narealize, ang batang 'yun ay ako. Pero paano nangyari 'to? Am I inside of some dream?
Hahawakan ko sana yung batang babae or should I say ako, pero parang hangin lang ang nahawakan ko. Para bang multo lang ako dito..
"I'm so happy that I met you ___"
Nagtataka ako sa nakikita ko. Kitang kita ko na may sinabi pa siya pero hindi ko na narinig. Bumuka ang bibig niya pero wala na akong salitang narinig. Sino ang kausap niya? Bakit ganun? Pero malakas ang kutob ko na ang pangalan ng kausap niya ang binanggit niya. Pero bakit hindi ko ito marinig?
This is insane!!
"Yume,"
"Father!"
Napatingin ako dun sa lalaking tinawag nya (ako) na 'father'
Hindi ko din sya kilala..
Di ko magets ang nangyayari.. Ang dami kong tanong..
"_____and Yume.. Go inside the palace.. It's dangerous here outside" Sabi ng matandang lalaki na tinawag ng batang ako na 'father'
"Is it the Oni?" tanong ulit ng bata ako. And then the man smiled.
"Well, the moon is shining so bright in crimson color tonight. You know what it means, right?" Nawala ang ngiti ng matandang lalaki at tumingin sa may bintana di kalayuan sa kinatatayuan nila. "Onies are strong under the red moon's gleam."
"Don'ttell me, you're going out to fight them?" I feel pity looking at the little girl's eyes. Kahit na wala akong maintindihan sa nangyayari, ramdam ko ang pag-aalala niya. But why do I feel this? I feel like something terrible is going to happen. And that feeling is strong. Gusto ko rin sana pigilan 'yung matandang lalaki, pero bigo ako dahil walang tinig na lumalabas sa bibig ko.
"Don't worry Yume, I can handle this. And it's my responsibility. ______ is there for you.."
Then the girl looked at her left side.. As if there was someone there. After that, she looked to her father's eyes. And she hugged him tight while crying.
