Yeni Dünya

Bölüm 14

***Oyverip yorum yaparsanız sevinirim. Birlikte büyüyelim...***    

 Gözlerimi kapattım ve suyun sesine odaklandım.

"Ellerinizi iki göğsünüzün ortasında birleştirin... Kalbinizi hissedecek şekilde... Düşüncelerinizi aklınızdan çıkartın..."

Omzumun üstünde bir el hissettim ama nedense irkilmedim. "Gevşe" Elleri ile omuzlarımı aşağıya doğru indirtti. "Rahatlamalısınız... Kendi düşünceleriniz yerine birbiriniz düşüncelerini hissedin"

Kendi düşüncelerinden uzaklaşmanın bu kadar zor olabileceğini hiç tahmin edemezdim.

"Hisset Nora... Kendi kendine konuşmaktan vazgeç"

Düşüncelerimden uzak dursan keşke diye düşündüm ve istemsizce gülümsedim.

Mika'nın omzumu sıktırdığını hissettim. Aiden'in hiç sesi çıkmıyordu. Acaba düşüncelerimi görebilmeye başladı mı?

"Noraaa" diye Mika'dan uyarı geldi. Bu duruma alışmam zor olacak.

Derin bir nefes aldım. Suyun sesine odaklanmaya çalıştım ve Aiden'in düşündüğü şeylere odaklanmaya çalıştım.

"Nora"

Bir anda gözlerimi açtım. Aiden'in bana seslendiğini düşündüm. Ama gözleri kapalı ve hiç seslenmişe benzemiyordu. Ayrıca Mika'da yerinde oturuyordu. Omzumda kimin eli vardı. Birden ayağa fırladım ve arkama baktım. Kimse yoktu. Ama birinin varlığını hissediyordum.

"Mika..." diye seslendim. "Biri bana dokundu" tekrar Mika'ya döndüm. Yüzünde hafif bir gülümseme vardı.

İnanılmaz korkmuştum ve tüylerim diken diken olmuştu.

"Otur Nora..."

"Hayatta oturmam... Görmediğim biri resmen bana dokundu"

"Hayatım otur hadi... Anlatacağım korkma" dedi ve eliyle oturmamı işaret etti.

Tedirgin bir şekilde oturdum. Ama gözlerimi kapatmaya korkuyordum.

"Hissettiğin el benim zihnimdi Nora... Seninle asla fiziksel temasa geçmedim ve konuşmadım... Hissettiklerin tamamen benim düşüncelerim ve yapmayı istediğim şeylerdi"

Nasıl yani? Yapabildim mi?

"Evet hem de çok hızlı ve başarılı bir şekilde"

Aiden'in ise hiç sesi çıkmıyordu. Gözlerimi ona diktiğimde yüzünde anlamsız bir gülümseme vardı. Yavaşça gözlerini açıp bana baktığını hissettim. Bütün düşüncelerimi okuduğunu hissettim. Sadece şuanda düşündüklerimi hissediyorsa iyidi. Fakat geçmişimi görebiliyor mu diye düşünmeden edemedim.

Kaç saat çalışma yaptığımızı kestiremedim. Ama gittikçe rahat bir hal almaya başladı. Artık odaklanmak daha kolaydı. Mika'nın düşüncelerini istediğim zaman çok net duyabiliyordum. Sanki sesi kulağımdaydı. Sanki benimle konuşuyormuş gibiydi. Ama tamamen zihnimde gerçekleşen bir şeydi. İlk başta çok korksam da git gide alışıyordum. Aiden'in sesinden ise sadece "Nora" sesini duyabiliyordum.

"Bu günlük bu kadar yeter" dedi Mika ve ayağa kalktı. Kalktığı gibi bir anda tökezlediğini gördüm. "Kendimi biraz fazla zorladım sanırım"

"İyi misin?" dedim ve ayağa kalkıp yanına gittim. Aiden'de hızla yanımıza geldi. Mika hiç iyi görünmüyordu. Daha önce de zihnimi defalarca okudu ama bu kadar bitkin görmemiştim.

"Yaşlanıyorum sanırım" diyerek güldü ve kendine gelmek için hafifçe silkelendi. "Hadi artık gidelim sizi odanıza bırakayım... Dinlenseniz iyi olur" elini uzattı.

Eline dokunur dokunmaz odada buldum kendimi. Aiden yoktu. Telaşlanmaya fırsat bulmadan Aiden'de geldi. Bu seferde Mika ortalıkta yoktu. Her zaman bizimle birlikte gelirdi. Onu tutmadan nasıl gelmiştik ki buraya.

"Mika nerde"

"Bilmiyorum Nora sen bir anda kaybolduktan sonra ben tutmadım elini... Tam neler oluyor diyecekken beni kendisi tuttu ve buraya geldim"

"Hiç iyi görünmüyordu"

"Gece olmuş buradan çıkamayız... O iyi sadece dinlenmeye gitmiştir"

"Umarım Aiden" dedim ve yatağa oturdum. "Bende yorulmuşum sanırım... Uyusak mı?"

Yanıma gelip uzandı "Neredeyse bütün düşüncelerini gördüm Nora" ona baktığımda bana muzip bir şekilde gülümsüyordu "Bütün endişelerini, korkularını, özlemini ve beni"

Ne bu Nora. Utanıyor musun yoksa?

"Onları bende özledim" bunu söylediğinde sesindeki hüznü hissettim.

"Evet özledim... Ama bu hiçbir şeyi değiştirmez" Aiden'in yanına uzandım ve ona arkamı döndüm.

"Değiştirmeyecek evet... Yine de özledim"

Bir süre hiç konuşmadık. Göz kapaklarımın ağır gelmeye başladığını hissettim. Buna karşı gelmemeliydim. Belki bedenim değil ama ruhum yorulmuştu.

"Beni sakın bırakma Nora" dedi Aiden ve arkamdan bana sarıldı. Diğer elini de boynumun boşluğundan geçirip beni kendine iyice yasladı.

Seni nasıl bırakabilirim diye geçirdim içimden. Duymuş mudur acaba?

...

***Oyverip yorum yaparsanız sevinirim. Birlikte büyüyelim...***