UMUDUN MELODİSİ (ARA VERİLDİ)

~17. Bölüm: Etkileyen Düşünceler.~

Multimedya~ Alan Walker Faded

Keyifli okumalar efendim...

~17. BÖLÜM: ETKİLEYEN DÜŞÜNCELER.~

"Beni görünüşümle yargılayamazsınız,
Bilip bilmeden hakkımda konuşamazsınız.
Ben kimim? Sorgulayamazsınız.
Ne giyiyorum, karışamazsınız.
Beni dinlemeden, anlayamazsınız.
Çünkü siz, beni ön yargılarıyla yadırgayanlardansınız."
-Vıldar

Dersi dinlerken aklım öğle arasında yaptığımız ateşkesteydi. Ön yargıları yıkmak kolay olmamasına rağmen imkansız da değildi.

Yaşadığım durumu tarif edebileceğim tek bir kelime vardı; değişik. Başka hiçbir şey aklıma gelmiyordu.

Hafif yaşlı, saçlarına aklar düşmüş olan geometri hocamız, dersi anlatırken sınıfta hafif bir uğultu oluşmaya başlamıştı. Sınıftaki öğrenciler ders işlemek istemediğini söylerken hoca onlara kızıp dersine devam etti. Ama dersi pek dinleyenin olduğu da yoktu.

Pars'la yaptığımız ateşkes sonucu Giray'la oturmamamı söylemişti ve ben Giray'la oturmayı seçmiştim. Çünkü Pars'ın ön yargılarından dolayı o sıradan ayrılmıştım. Pars'ta bana 'Madem ön yargılarımızı yıkmak için ateşkes yaptık, o zaman neden ön yargılarımdan dolayı ayrıldığın sıradan ön yargılarını yıkmak için geri gelmiyorsun?' tarzında bir cevap vermişti.

Bu cevap kafamı karıştırdığından öğleden sonraki ilk dersin sonuna kadar bir şey dememiştim. Sonra teneffüs olunca Giray'la oturduğumuz sıradan kalkarak Pars'ın sırasına geçmiştim. Bu hareketimle sınıftakiler bana baksa da sonradan önüne dönmüşlerdi.

Zil düşüncelerimin içine girmek ister gibi tiz bir şekilde çaldığında irkildim. Alaz ve Miran beklemeden arkasını döndüğünde bu durumu sorgulayacaklarını zaten biliyordum.

Başlangıç Alaz'dan geldi. Ses tonuna her zamanki sevimliliğine ek olarak hafif bir sorgu da dahildi.

"Siz?" Dedi kaşlarını kaldırarak. "Aranızdaki sorunu çözdünüz mü?"

Miran'da Alaz'a katıldığını belirtircesine eliyle Alaz'ı işaret etti ve başını salladı. Onlara nasıl cevap vereceğimi bilmiyordum.

Pars'a baktım. Yanına oturduğumdan beri sesini çıkarmamıştı. Dersi dinliyor gibiydi ama arada sırada pencereden bakarken yakalıyordum onu. Dalgındı ama nedenini söylememişti. Bende sorgulamamıştım. Ona baktığımı hissetmiş gibi bana döndü.

Onay almak ister gibi gözlerime baktı, bende gözlerimi kırparak istediği onayı verdim.

"Ateşkes yaptık," diye ifadesiz bir sesle konuştu.

"Ha?" diye bir tepki geldi Miran'dan. Ses tonu saf şaşkınlık kokuyordu. Bu tepkiyi Miran'dan beklemediğimden kısa süreli bir afallama benliğimi esir aldı. Alaz ise; ımm, sanırım şu an Pars'a kaşlarını çatarak bakıyordu.

Konuşmaya başlayacağım sırada sınıfta bir topuklu ayakkabı sesi işittim. Kulaklarım anında sese dikkat kesilirken, o topuklu ayakkabı seslerinin giderek yaklaştığının da farkındaydım.