UMUDUN MELODİSİ (ARA VERİLDİ)

~6. Bölüm: Küçük Bir İntikam.~

Multimedya

• Edd Sheeran -> Perfect

Keyifli okumalar... 🤗🤗

~6. BÖLÜM: KÜÇÜK BİR İNTİKAM.~

"   +Ne güzel bir gece değil mi?
    - Evet. Ay ve yıldızlar çok parlak. Sanki karanlıkta kaybolanlara ışık, umudunu kaybedenlere umut olmuş gibi."
-Vıldar

Bu gördüklerim gerçek miydi? Bu kadar ileri gidilebilir miydi? Aklım almıyordu, bedenim bile kabul edemiyordu.

Panoda gördüğüm resimler, yazılar hepsi birer birer gözlerimin önünden geçiyordu.

Fotoğraf vardı, bir sürü...
Tek tek fotoğraflara bakmaya başladım.

Küçükken Alev beni merdivenlerden attıktan sonra hastaneye kaldırılmıştım. O hastanedeyken fotoğrafımı çekmişti, yanında da yazı vardı. 'Eserim güzel mi? Ben yaptım!'

Diğer fotoğrafta ise ergenlik döneminden kalan şişman, sivilceli bir halimdi. Altında da yazı vardı. Her fotoğrafın altında vardı. 'Ezik demekte haklıymışım Aleda'ya. ;)'

'Çirkin ördek yavrusu.' Pars'ın dedikleri, bana bakanların bakışları şimdi anlam kazanıyordu zihnimde.

Bir diğer fotoğraf ise benden yaşça büyük bir çocuğun bana tokat atarkenki pozuydu. Yazdığı yazı ise şöyleydi: Benim sayemde dövülmek nasıl bir duygu?

O günü hatırlıyordum. Benden üç yaş büyük bir çocuktu ve teneffüste beni okulun arkasına getirip nedensizce dövmüştü. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım beni sebepsizce dövmesinden kurtulamamış, temiz bir dayak yemiştim. Nedeni şimdi açıklanmıştı. Kim bilir benim hakkımda ne tür şeyler söylemişti.

Son bir fotoğraf daha vardı. Ona da baktım. Bu fotoğraf ise sanırım en acı verici olanıydı. Babam Alev'e sarılmış sevgiyle ona bakarken, ben ise üzgün bakışlarla babama bakıyordum. Bitirici darbe ise sözleriydi. 'Babanın beni senden daha çok sevmesi nasıl bir duygu?'

Gözlerimi sımsıkı yumdum. Allah kahretsin!

Gülüşmeler daha da artınca biraz sakinleşmem için tuvalete gitmeye karar verdim. Hızlı adımlarla tuvalete girdiğimde iki kız yaptıkları makyajı bırakıp beni işaret ederek gülüşmeye başlamıştı.

Var gücümle bağırdım.
"ÇIKIN DIŞARI!"

Bu tepkiyi beklemediklerinden birkaç saniye afallayıp dikildikten sonra hızla dışarı çıktılar. Ellerimi lavabo tezgahına dayayıp derin nefesler almaya başladım.

Kahretsin! Kahretsin! Kahretsin!

Sakinleşemiyordum. Musluğu açıp, önce ellerimi ardından yüzümü yıkadım. Suyun buz gibi olması rahatlatmıştı.

Son derse gireceğimiz için zil çalmıştı. Normalde olsa derse girmezdim ancak ben o evreleri atlatalı çok olmuştu.

Kendimi biraz daha iyi hissettiğime kanaat getirince tuvaletten çıktım.

Sınıfa girdiğimde tüm gözler üstümdeydi. Pars'ın yanına geçip oturdum. Alaz arkasını dönüp, "İyi misin?" diye sordu.