Aşka Küskünler "EyFet"

1.BÖLÜM

Yazardan
Eylem yine herzaman ki kabusları görüyordu ona zehir edilmiş bir çocukluk ve o alçak herifin ona yaptıkları.... Çok zor aşmıştı bunları aslında aştığını sanıyordu eğer aşaydı her Allahın günü bu kabusları görür müydü bıkmıştı artık herşeyden bıkmıştı nefes almak bile zor geliyordu ona hayatta kalması için bir sebebi yoktu ona göre ölmesi herkes için daha hayırlı olurdu ama yok işte olmadı ölmeyi bile beceremeyen zavallı biri olarak görüyordu kendini ne yapacağını şaşırmış haldeydi aslında aşmıştı bunları hatırlamıyordu ama o alçak müdür ün ölüm haberi geldikten sonra pisikolojisi alt üst olmuştu her gece kabus lar görüyor bağırarak uyanıyordu yine öyle bir gecede Eylemin sesi duyulmaya başladı kısık kısık geliyordu sesi ama kabus devam ettikçe bu büyüyor ve çığlığa dönüşüyordu .

E:Hayır. ... Hayır.... Yapma ..ne olur bırak beni yapma ...dokunma bana..

E: Rabbim sen bana güç kuvvet ver bu acılarla baş etmek için tek yardımcım sensin neolur bana yardım et . Dedi kendini tutamıyarak ağlamaya başlamıştı normal de öyle biri değildi Bahar Nazlı ve Ateş hariç onu ağlarken gören olmamıştı. Ne yaşarsa yaşasın güçlü kalmak zorundaydı .Bir türlü kendine gelemiyordu Eylem en iyi si soğuk bir duş almaktı zaten ne zaman ağlasa ve ya üzülse soğuk bir duş alıp kendini toparlar acılarının o suyla birlikte bir süreliğine akıp gitmesini sağlardı yine öyle yaptı duşunu alıp güzel bir uyku çekmek umuduyla yatağa girdi bir zamanlar umudu tükensede vazgeçmeme ye çalışıyordu .

Eylemden
Sabah kalktığımda pencere den yüzüme çarpan güneş ışıklarıyla uyandım .Bu beni sebepsizce hep mutlu etmiştir. Yatakta doğrulup saate baktım bugün izinliydik ve ben ne zamandır kitap okumuyordum bu yüzden bugün çarşıya inip kitapçıya gidecektim ama önce yataktan kalkmayı becermem lazımdı sabahları hep bir üşengeçlik vardır üstümde sonunda ha gayret deyip yataktan kalktım elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirip tim in yanına gittim kahvaltı hazırlayacaktım yine artık menemen den bıktığımız için kahvaltı ları ben hazırlıyordum aslında sadece kahvaltı değil öğle ve akşam yemeklerini de ben hazırlıyordum içeri girince hepsi hazırola geçti rahat deyip tezgaha doğru ilerledi m ve keşanlı konuştu.

M:Günaydın Eylem komutanım . Yüzünüzde güller açıyor maşallah .

E:Günaydın ve herzaman ki halim keşanlı .

M:Komutanım sen aynaya bakmıyorsun bence senin güldüğünü görmek benim askerliği bırakmam kadar zor bir şey

E:Abart Keşanlı abart o kadar ketum muyum ben .

M:Azıcık olabilir.

A:Bu keşanlı kaşınıyor biraz daha zorlasa Eylem komutanım fena kaşıyacak onu.

E:Keşanlı Ateş i dinle hayrına olur .

M:Tamam sustum komutanım.

E:Susmayın gelin bakalım kahvaltı hazır kıymalı börek yaptım .

Yapmamıştım hazırı böreği ısıtmıştım sadece .

F:Allahh valla komutanım Annem i aratmıyorsunuz ne ara yaptınız ya mis gibi kokuyor ellerinize sağlık .

E:Afiyet olsun. Hadi ben çıkıyorum

M:Siz yemiyonuz mu komutanım

E:Yok Yavuz komutanıma söyleyip çarşıya inicem bir kaç işim var

A.H:Selametle komutanım.

E:Saol Hafız.

Yanlarından çıkıp Yavuz komutanın yanına gittim bahçedeydi .