Aşka Küskünler "EyFet"

23.BÖLÜM

Fethiden
Neden bilmiyorum ama içimde büyük bir sıkıntı vardı.
Ne yaparsam yapayım bir türlü sakinleşemiyor , Kendime gelemiyordum.
Eylem'e birşey oldu diye içim içimi yiyordu adeta.
Yorgun , Bezmiş ve son derece Üzgündüm.
Nedensizce canım yanıyordu.
Kalbime bıçağı saplayıp acı çekmem için çıkarmıyorlardı sanki oradan
Nefes almak güç geliyordu.
Eylem'in nefes alıp almadığından emin değilken nefes almak ona ihanet gibi geliyordu bana.
"Ya Eylem'e birşey olduysa" aklımdan çıkmıyordu bu kelime dizesi.
Sanki biri çıldırmamı istiyor gibi sürekli kafamın içinde tekrar ediyordu bu kelimeleri.
Düşüncesi bile bana bu kadar acı verirken , gerçek olma ihtimali varolduğum için kendime lanet okumama sebep oluyordu.
Ne olacak şimdi , Eylem'i almaya gidiyoruz ama o herifin kılına bile zarar gelemez. Nasıl Olacak inanın gram bir fikrim yok.
Adelet gerçekten bu mu ?
Bir genç kızın hayatını mahf ettikten sonra , Yaşayabilmek mi adalet ?
Sırf kendi duygularını köreltmek için , masum hayalleri çalıp sonra da hayatına devam etmek mi adalet ?
Eğer öyleyse , Ben böyle adalet istemem.
Ben böyle adaletin taaa......!

A:Fethi kardeşim kendinde misin ?

Kendimde miydim ?
Eylem olmadan mı ?
İşte bu saçma bir soruydu

F:Kendimdeyim oğlum .
İyiyim birazdan daha da iyi olacağım.

İyi değildim . Hiçbirşekilde iyi
değildim !
Ama olacağım hem Eylem bana hep sadece iyilik , güzellik ve Sevdayı getirmemiş miydi ?
Bu yüzden Eylem'i alınca iyi olacağım.

F:Ne kadar kaldı Çaylak ?

F:7 kilometremiz kaldı abi depoya .
15 dakikaya orada oluruz.

Başımla onayladıktan sonra gözlerimi yola diktim.
Yola bakarken dahi Eylem'in siületini görmek , Delirdiğime bir kanıt olarak sunulabilirdi sanırım.

______________________

Mehmetden

Eylem Karşımda Kanlar içindeyken dahi çok güzeldi.
Herşeyiyle benimdi Eylem.
Bedeniyle , hayatıyla bana aitti.
Hatta 1-2 saat öncesine kadar çocuğumuzuda taşıyordu karnında.
Eylem benimdi , Benim olana dokunulmasına izin vermem.
Ölmesine de izin vermem.
Eylem seviyordum onu yani yeğenim olmasaydı evlenirdim de herhalde.

FlashBack -13 Yıl Önce-

Aysun (Eylem'in Annesi) : Al işte abi bu kızı , Umurumda dahi değil .
Ne halt edersen et.
Her gördüğümde bu kızı aklıma o gece geliyor abi dayanamıyorum.
O kadar pişmanım ki doğurduğuma.

M:Saçmalama Aysun ! Ne halt edicem ben bu kızla ?

A:Ne yaparsan yap .
İster büyüt yanına eş et , İster Büyüt bu devlete düşman et geberip gitsin.
Benim başımdan al da ne yaparsan yap !

M:Nasıl lan sen ne dediğinin farkında mısın ?

A:Gayet farkındayım . Eylem çok güzel bir kız .
Senin olmasını istiyorsan elini baya çabuk tut.

M:Defol git lan buradan .
Al kızınıda git .

A:İyi yeğenin olarak alma yanına
Ben bu kıza bakamıyorum.
Yetimhaneye bırakıyorum ne halt edersen et.

M:Lan senden iğreniyorum ulan .
Defol git !

A:Hiç güleceğim yoktu abi bunu bana sen mi söylüyorsun ?
Ben o salak insanlardan değilim abi.
Kendini istediğin kadar iyi , duyarlı göster bana.
Sadece O gece bile senin ne kadar adi pislik biri olduğunu hatırlamama yetiyor.

M:O gece , Cezanı çekmek zorundaydın.

A:Allah Senin Belanı Versin Lan !
Sevdiğim Adamdı lan o benim, sırf onu sevdim diye , önce gözleri ö-önünde b-ba--..!

Son derece şiddetli bir şekilde ağlıyordu Aysun , Bütün hayatını mahf eden o gece gelmişti yine aklına yine her gün gördüğü kabusları gelmişti.
Sevdiği adamın o gece ona hala aşkla bakan gözleri .
Ne olursa olsun onsuzluğu kabul etmeyen sevdiği gelmişti.
Eğer Abisi olmasaydı , o da böyle bir insan olmazdı belki , Güzel bir anne olurdu biricik KaraGözlü , GüzelGülüşlü , Kahküllü prensesi kızına .
Hep içinden öyle severdi kızını Aysun , ama hiç diline vuramazdı bu sözcükleri sevdiği adama ihanet ettiğini düşünürdü hep .
Sevemezdi bu yüzden küçük prensesini ne kadar istesede sevemezdi işte...İhanet edemezdi sevdiği adama.
Bazen aklına düşüyordu Aysun'un abisini öldürmek ama o fikri düşünmeye bile cesaret edemeden atardı aklından korkuyordu çünkü çok fazla hemde.

FlashBack -Son-

________________

Yazardan
Genç kadınının acı sınırı dolmuş gözlerini huzura kapatmıştı.
Gerçi acı sınırı dediğime bakmayın fiziksel acılar onun yanında işlemeyeli çok uzun zaman olmuştu.
Hissetmiyordu vücudunda ki acıları , Yüreğinde ki acıdan ona fırsat kalmıyordu ki...
Hiç kendi bedeninizden iğrenmek nasıl bir ağırlık bırakır insanın omuzlarına bilir misiniz ?
Ya da sevdiklerinin yüzüne sanki suçlu kendinmişsin  gibi utancından bakamamak ?
Peki ya sevdiği adam , onu her öptüğünde aklına geldiği o iğrenç anlar ?
Her Allah'ın günü Ölmek için dua etmek mesela nedir bilir misiniz ?
Ölümün hayatınızda tek çare bırakılması nasıl birşey ?
Nasıl bir çaresizliktir ki bu , iğneden korkan biri bileklerinde derin kesikler bırakarak canına kıymak ister ?
Nasıl bir vicdandır ki bu insanlarda ki , yine suçlu kız olur .
Bunca yaşadığına rağmen suçlu yine kız olur .
Masumluğu elinden alındığı için ,
Hayalleri Çalındığı İçin ,
Çocukken Anne Yapıldığı için , Yine suçlu kız olur .
Daha 5 yaşındayken sarf ettiği kelimeleri çektiği acıyı o kadar açık gösteriyordu ki .

''benim daha okulum bitmedi oyunlarım yarıda kaldı nasıl büyütünüz beni. Nasıl karar verdiniz büyüdügüme. Boyum da aynı benım saçımda uzamada ki nasıl büyüdüm ben bir gecde bana da söyleyin nasıl büyüdüm nasıl büyütünüz beni ."

Büyümüştü değil mi ? Daha 5 yaşındaki kız büyümüştü .
Zorla büyütülmüştü.
Zorla omuzlarına kaldıramayacağı bu yükleri bırakmışlardı küçük kızın
Halbu ki sadece babasına sarılmak istiyordu küçük kız .
Babasına sarılıp herkesten kaçmak istiyordu .
Bir ruh hali düşünsenize

en umutsuz olduğun yerdesin. kafanı bir yerlere dayamış bir şeyleri dinliyorsun. kendinden başka her şeyi dinliyorsun. herkesi de dinledin. tekrar şaşırdın, tekrar ağladın, tekrar yenildin. geçer dediler geçmedi. geçer dedin, biliyorum dedin. yine de geçmedi. yemedin, yedi ama unutamadın. yalnız kaldın, kalabalıkla taştın, çok konuştun, çok sustun. çok gezdin, çok uyudun, hiç uyumadın, sadece pencereden baktın. oyalandın, umutlandın, birazcık bayatladı numaraların. az okudun, sonra çok okudun. çok yazdın, çok fazla yazdın. hem ona, hem kendine, hem insanlara yazdın. insanlara anlattın, insanları dinlettin, onları susturdun. sonra dinlemediler, onlara kızdın. ağladın, yalnız kaldın, dövündün. bağırdın, kavga ettin, durmadın, yılmadın. en yakınını, en uzağını, en tehlikeli olduğunu, en tehlikeli bulduğunu seçtin. umutlandın, umutsuzluğa kapıldın. “beni yalnız bırakır mısınız?” da dedin, “müsaitsen arayabilir miyim?” de. geçti sandın geçmedi. ağlamadığını sandın ama gözlerin doldu. özlemediğini sandın ama içinde acıyan bir şeyler vardı. anlamlandıramadın, anlamlandırdın ama konduramadın, kondurdun ama yakıştıramadın kendine. unuttum dedin unutamadın. unuttum dedin, yalanladın. unuttum deyince hatırladın. hatırladıkça kanattın kendini. anılara sığındın, milyonlarca kez hatırladın, sonsuz kere ağladın. anıları sevdin, anıları kokladın, onları öptün. kokuları unuttun, sesleri unuttun, fotoğraflardan yoruldun. çok dinledin, dinlediklerine ağladın, ağladıklarına kızdın. kızınca bağırdın, bağırırken sesini beğenmediğinden midir nedir, konuşmak istemedin sonra. baktın, umutlandın, dayanamadın ama eve gidince yine ağladın. öğrendin, gördün, geçirdin, kaçırdın, kaçındın, tekrardan yapmadın. tekrardan kanmadın. tekrardan kanamadın, hala dirisin.

Bu kelimeler yaşadıklarının 10'da 1'ini dahi anlatmıyordu halbuki.