Aşka Küskünler "EyFet"

27.BÖLÜM

Fethiden
Eylem'in kalbini çok kırmıştım.
Ama ben o cümleleri söylerken aklımda o konuyla ilgili zerre birşey vardıysa , Eylem'i bir daha görmek nasip olmasın.
Daha nasıl bir yemin edip inandırabilirdim kendi mi ?
Eylem Benim Canımın Ciğeri.
Yaşadıkları Yüzünden ben Eylem'i Suçlayamam .
Bu , Canilik .
Başka HiçbirŞey Değil.
Bir kız Tecavüze Uğruyorsa Bu Onun suçu değildir.
Kendini -Fiziksel Olarak- savunamadı diye , Bir kız suçlu değildir.
Masumiyeti zorla Elinden Alındı diye , Bir kız suçlu değildir.
Hayatı Mahf oldu diye , Bir kız Suçlu değildir.
Hayalleri Elinden Alındı Diye ,Bir Kız Suçlu değildir.
Eylem'de suçlu değil.
Eylem'in kalbini almak biraz zaman alacaktı.
Ama aklımda güzel bir plan vardı.
Bildiğim kadarıyla Eylem Hayatında sadece 1 kere lunaparka gitmişti.
Güzel ve Romantik bir lunapark eğlencesi hiç fena olmaz herhalde.
Bunun için Gizem ve Selin'den az buz yardım istemem gerekicek.
Tabi ki onları postalıyıcam , Eylemle başbaşa kalmak istiyorum.
Yani demi sonuçta normal çiftler başbaşa vakit geçirir.
Gerçi kendim de söylüyorum ya , normal çiftler.

________________

Eylemden
Hayat Neden Bu Kadar Adeletsiz ?
Ne ki benim canımı bu kadar yakan ?
Allah’ın Cezası bir herif tarafından defalarca bedenimin kirletilmesi mi ?
Yoksa Canından Kanından bir parçanın senden zorla alınması mı ?
Ya da , Kirpik Sayılarına Kadar Bilip , Canım diye Sevdiğin Adamın -İstemeden de olsa- Bunları Senin Yüzüne vurması mı ?
Hangisi daha çok yakıyor canımı ?
Hangisi bu denli acıtabiliyor kalbimi ?
Aslında Canımı Yakan Şey Bunların Hiçbiri değil.
Sadece Gerçeklerle Yüzleşemeyecek Kadar Korkak ve Güçsüzüm.
Bu yüzden gerçeklerle karşı karşıya gelmek yakıyor canımı.
Ben oda da uzanıp biraz dinlenmeye çalışırken çalan telefonum düşüncelerimi bir kenara bırakıp telefonu açmamı sağladı .
Kimin aradığına bakmamıştım.

Telefon Konuşması 📱

E:Alo

H:Ufaklık ?

E:Hakan Abi ?

Şaşkınlıkla Kulağıma Dolan Sese cevap verdim.
Hakan Abim'di .
Ben onun Ufaklığı o Benim Kahramanım.
Yetimhaneye ilk gittiğimde o 15 yaşındaydı.
Herkesin korktuğu belalı bir tip gibiydi.
Ama benle Ateş Onu bile yumuşatmıştık.
Yetimhanede kaldığımız sürece -elinden geldiği kadarıyla-
Bizi hep korudu , yetimhaneden çıkınca da biz 17 ye basana kadar hergün geldi.
Sonra o da MİT'da işe başlayınca haftada bir görüşmeye başladık.
Sonra bizde yetimhaneden çıktık Harp Okuluna yazıldık.
Öyle gittikçe görüşemez olduk ama o herzaman benim Abim .

H:Heyy Ufaklık Yine Nereye Daldın ?

E:Abiim , Çok Özledim Seni.

Sesim Son derece ağlamaklı Çıkmıştı.

H:Ufaklığım Neyin Var senin ?
Nerdesin sen söyle hemen geliyim.

E:Karabayırdayım ya ben Abi.
Nasıl gelmeyi planlıyorsun ?

H:Herzaman ki gibi Saçmalayan Bir Ufaklığım var .
Dökül Bakalım Eylem Hanım.
Neyin Var , Yine Niye Buğulandı O Sesin ?

E:Neler Olmadı ki be Abi ?
Çok Uzun Hikaye .

H:Eylemm !

E:Bu sanırım , "Başlatma Uzun Hikayenden Konum At Geliyorum " demekti.

H:Bir Aferini hak ettin ufaklık.

E:Abii , 26 Yaşındayım.

H:İstersen  90 yaşında Nine Ol.
Sen her zaman benim ufaklığımsın.
Neyse konuyu Değiştirme Karşında Yılların İstihbaratçısı var.
Nerdesin ?