Alles Of Niets

06

Door wat zachte geluiden om me heen word ik langzaam wakker. Mijn nog half dichtgeknepen ogen glijden door de ruimte heen en blijven hangen op mijn begeleider die naast me staat.

"Eindelijk ben je wakker. Je heb het ontbijt gemist maar dat maakt voor deze keer niet uit." Zegt hij waardoor ik op de klok kijk. Het is inderdaad al kwart voor 9. Ik was vast uitgeput na gister.

"Er staat eten op je nachtkastje. Ik verwacht je over een kwartier in mijn kantoor. Einde van de gang aan de linker kant." Zegt hij waarna hij de kamer verlaat.

Met het dienblad eten op mijn schoot zit ik in bed. Al tien minuten staar ik naar het eten zonder een hap genomen te hebben. Het lukt gewoon niet.

Uiteindelijk sta ik maar op en kleed ik me om in een joggingbroek en een wijde trui.

Tijd voor het gesprek. Met het nog volle dienblad in mijn handen loop ik door de gang heen. Alle deuren bekijk ik en voor de laatste deur blijf ik stil staan. "Jake Brown." Staat er op het kaartje.

Jake. Dat moet dan zijn naam zijn.

Kort klopt ik aan en hoor ik al snel een stem 'binnen' zeggen.

Mijn hand leg ik op de deurklink en ik duw hem naar beneden zodat de deur open gaat.

Iets wat zenuwachtig loop ik verder de kamer in en geef ik het dienblad aan mijn begeleider.

Jake dus.

Zijn ogen staren me iets wat bezorgd aan wanneer hij naar de lege stoel voor me wijst.

Zwijgend neem ik plaats en bestudeer ik mijn handen. Wat moet ik zeggen, ik heb geen idee hoe zoiets werkt.

"Nou Madison, allereerst welkom in onze kliniek. "Ik ben Jake Brown en ik zal de komende tijd je begeleider zijn. Dit houd in dat ik gesprekken met je houd en je voortgang bij houd." Zegt jake.

Kort kijk ik op en knik ik even.

"Wanneer er iets is of je je niet goed voelt mag je naar me toekomen ik zit altijd in dit kantoor." Gaat hij verder. Hij heeft het vast over de paniekaanval van gisteren. Maar wanneer ik die heb is het al te laat, dan kom ik zeker niet meer bij dit kantoor aan. Daar is de gang te lang voor.

Zachtjes zucht ik waarna ik gewoon knik. Ik zal moeten meewerken, wil ik hier snel weg zijn.

"Hoe zit het met de regels die je zou vertellen?" Vraag ik na even denken aan hem.

"Ah ja, die kunnen we nu wel doornemen. Het ontbijt is om acht uur, de lunch om half 1 en het avondeten om zes uur. Dit is verplicht en er word gelet op wat en hoeveel je eet." Zegt hij kort blikkend op het nog volle dienblad dat ik terug gaf.

"Verder heb je 4 keer in de week een gesprek met mij, die plan ik in en geef ik op tijd aan je door. In de middag hebben we verschillende tijdsbestedingen, zoals kunst, sport, en verschillende workshops. Dit is ook verplicht om aan deel te nemen, bij de keuzevakken mag je je aanmelden bij hetgeen dat je het leukst lijkt." Vertelt hij waarop ik weer opnieuw netjes knik.

"Vanmiddag is er een les in het kunstlokaal, ik zal je komen ophalen wanneer het tijd is om te gaan. Je mag nu gaan, volgende keer praten we verder." Zegt Jake waarna ik knik en opsta. Dit gesprek viel best mee. Ik was al bang dat ik over mijn ouders moest gaan praten.

Snel schud ik die gedachte weg en loop ik naar de deur.

"Tot straks Madison."
—
Beautifull angels,
don't forget to vote and comment x