Alles Of Niets

25

Met mijn handen in elkaar gevouwen sta ik in de gang. Jeremy en Troy nemen beiden afscheid van hun begeleider.

Ze vertrekken vandaag.

Zuchtend sla ik mijn ogen neer en voel ik al snel twee armen om me heen. "we gaan je snel weer zien, dat weet ik zeker." Troy trekt mij tegen zijn borst aan en ik verberg mijn gezicht in zijn shirt.

"Zodra ik hier weg mag kom ik jullie opzoeken." Vertel ik hem. Dat is iets wat ik zeker ga doen.

Nadat Troy mij losgelaten heeft word ik bijna meteen vastgepakt door Jeremy. Glimlachend knuffel ik hem terug.

"Ik ga jullie missen jongens." Zeg ik zacht.

"Wij jou ook!" Roepen ze in koor terwijl ze langzaam de gang uit lopen.

Ik blijf staan, en zwaai. Tot ze uit het zich verdwenen zijn. 

Mijn ogen sla ik verdrietig neer en al snel voel ik een hand op mijn schouder.

"Gaat het Mads?" Klinkt Jake zijn bezorgde stem.

Ik draai me naar hem om en knik met een zwakke glimlach.

"Jawel, maar ik zou graag even alleen zijn." Zeg ik tegen hem.

Ik open de deur van mijn kamer en kijk nog even naar Jake die nog op dezelfde plek in de gang staat.

"Ik kom dalijk weer bij je kijken." Jake drukt een snelle kus op mijn voorhoofd en loopt dan de gang uit. Naar zijn kantoor waarschijnlijk.

Ik laat me op mijn bed vallen en trek de dekens op tot aan mijn kin. 

Mijn enige vrienden hier zijn weg, dat doet pijn. Maar ik ben hier snel weg, daar ga ik mijn best voor doen, en dan zoek ik ze op.

Hoelang ik zo in bed lig weet ik niet. Maar waarschijnlijk is het aardig lang. Want wanneer Jake na een tijd binnenkomt lig ik nog steeds op dezelfde plek in bed.

"Zullen we samen even naar buiten gaan?" Vraagt hij.

Meteen zit ik enthousiast rechtop, ik ben al weken niet meer buiten deze kliniek geweest.

"Mag dat wel?" Vraag ik hem zachtjes. "als ik er bij ben wel."

Ik schuif uit bed en trek makkelijke kleding aan.  Mijn Nikes trek ik erbij aan waarna ik bij de deur wacht op Jake.

Jake loopt voor mij uit en blij ga ik achter hem aan. Als ik eerlijk ben heb ik er best wel zin in, even lekker naar buiten.

Jake neemt mij mee naar een parkje in de buurt. Na een tijdje voel ik zijn hand tegen de mijne aan, mijn ogen schieten omhoog naar hem. Onze vingers verstrengelen met elkaar en zo lopen we rustig verder.

Na eventjes lopen krijgt Jake ineens een enorme grijns op mijn gezicht. Fronsend kijk ik hem aan. Jake wijst blij naar een ijskraampje. Ja, net een klein kind.

"Wij gaan lekker een ijsje eten samen, welke smaak wil jij?" Ik volg hem naar de kar en kijk naar de smaken die ze hebben.

"Ik wil graag een bolletje aardbeien." Vertel ik tegen het meisje achter de kar.

Jake neemt zelf 3 grote bollen en neemt met een blij gezicht zijn ijsje aan.

Ik grijp Jake zijn hand weer vast en trek hem mee naar een bankje iets verderop.

"Het is zo rustgevend buiten." Zucht ik.