Alles Of Niets

13

De hele dag heb ik in mijn kamer gezeten. De deur is op slot en ik mag er niet uit. Mijn eten word naar mijn kamer gebracht en de middag activiteiten mag ik niet aan meedoen.

Ik heb maar een beetje geslapen tot nu, de volgende morgen.

Met mijn ontbijt voor me zit ik op bed. Jake staat in de deuropening te wachten tot ik het op heb. Nou, dan kan hij lang wachten. Muizenhapjes neem ik van het broodje, maar echt eten doe ik niet.

"Eet het broodje op." Zegt Jake. Wanneer ik op kijk zie ik dat zijn armen over elkaar geslagen zijn. Klein schud ik mijn hoofd.

"Mag ik niet." Fluister ik zachtjes, bijna niet hoorbaar.

Maar Jake lijkt het gehoord te hebben, want hij komt naast me zitten op bed. "Waarom mag dat niet?" Vraagt hij zacht.

Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op. "Omdat ik het niet verdien." Mijn gedachten beginnen meteen volop te draaien en gefrustreerd sla ik met mijn handen tegen mijn hoofd aan.

Jake neemt snel mijn handen in de zijne vast en probeert me te kalmeren.

Mijn ogen sla ik neer en zuchtend blijf ik zo zitten.

"Waarom vind je dat jij dood had moeten gaan en je ouders niet?" Zichtbaar schrik ik door de vraag die hij stelt en snel schud ik mijn hoofd. Dit mogen ze niet weten.

"Toen je je polsen door sneed heb ik je zo iets horen zeggen Madi, je moet erover praten." Gaat hij verder.

Ik weet zelf niet echt waarom maar woede borrelt op in mijn lichaam. Hij kan het allemaal zo lekker makkelijk zeggen, maar hij heeft niet zo'n kut leven.

"Misschien wil ik wel niet dat mensen weten dat ik het heb gedaan. Dat het allemaal mijn schuld is. Ik had dood moeten zijn, hun niet!" Mijn stem verheft zich wanneer ik verder spreek. "Ik kan niet leven met dit schuldgevoel.

Mijn lichaam trilt als een rietje wanneer ik uitgepraat ben. Diep adem ik in en uit en kijk ik Jake aan.
I
Dat had ik nooit mogen zeggen.