Alles Of Niets

16

Ondertussen is het zaterdag, de dag van de familiedag. En ik kan je vertellen, ik keek er niet naar uit. De hele eetzaal beneden zit vol met vrolijke mensen, ze spelen spelletjes, eten wat en lachen met elkaar.

Ik sta ik de deuropening en draai me resoluut om wanneer ik een hand op mijn schouder voel. Jake staat naast me en kijkt me bezorgd aan. Nu pas valt het op dat de tranen over mijn wangen heen lopen.

"Kom even mee wat drinken, dat is goed voor je." Jake wilt me meenemen maar snel trek ik me los. Dat dacht ik niet. Mijn benen bewegen in een snel tempo en brengen me naar de grote deuren. Ik duw ze open en ren het sportveld op. Achter me hoor ik geroep, maar daar reageer ik niet op.

Steken ontstaan in mijn borst door het rennen, mijn ademhaling is gejaagd maar ik stop niet. In plaats daarvan versnel ik mijn pas nog wat.

Hard word ik teruggetrokken en knal ik tegen een borst aan. Ik buig hijgend voorover en sluit mijn ogen even door de zwarte vlekken die voor mijn ogen dansen. Jake duwt me tegen de grond zodat ik zit en hurkt voor me neer.

"Je bent niet alleen, nooit niet." Verbaasd kijk ik op bij zijn woorden.

"Ik werk hier al hartstikke lang, het is niet zo moeilijk om te zien." Zegt hij zwak glimlachend.

"Je voelt je alleen, alsof de wereld tegen je is. Maar dat is niet zo. Er zijn nogsteeds mensen die van je houden." Zijn stem klinkt overtuigend, en ik wil het zo graag geloven.

"Het is gewoon moeilijk, zoals vandaag. Er is geen familie die voor mij komt." Antwoord ik zacht.

Ik sta na een tijdje op van de grond. "Ik ga naar mijn kamer." Deel ik mee.

Jake schud echter zijn hoofd, pakt mijn hand en trekt me mee terug het gebouw in. We stoppen voor een kamer.

"Wie zijn kamer is dit?" Vraag ik terwijl ik hem naar binnen volg. "Mijne, we gaan samen een film kijken. Ik laat je nu niet alleen." Een zwakke glimlach siert mijn lippen.

Ik plof neer op zijn bed terwijl Jake een film aanzet.