Alles Of Niets

22

Zittend op mijn bed staat ik voor me uit. Mijn gedachten gaan alle kanten uit en alle negativiteit lijkt weer drie dubbel zo hard terug te zijn.

Mijn trillende handen liggen op mijn schoot en mijn handen zijn samengeknepen tot twee vuisten.

De woorden van de sport leraar blijven maar rondspoken door mijn hoofd en doen de tranen weer in mijn ogen verschijnen.

"Ohnee wacht, je ouders wouden natuurlijk ook van je af."

Ik pak de foto van mijn ouders van het kastje af en staat verdrietig naar onze vrolijke gezichten. Was het nog maar zo.

Je hebt het zelf gedaan, vet varken.

Gefrustreerd druk ik mijn handen tegen mijn hoofd aan.

"Ik weet dat het mijn schuld is en ik weet dat ik dik ben. Laat me alsjeblieft met rust." Jammer ik zachtjes.

Naast mij voel ik het bed inzakken en langzaam draai ik die kant op. Jake zit op het bed en haalt voorzichtig mijn handen van mijn hoofd weg.

"Niet naar luisteren Madi. Je bent sterker dan de stemmen in je hoofd." Spreekt hij me toe.

Kort haal ik mijn schouders op. Hoe kan ik de gemene dingen die ze zeggen nou negeren.

"Ze zijn zo erg Jake. Ik sneed gewoon mijn polsen door omdat ze dat zeiden." Mijn stem klinkt zwak maar Jake lijkt het gehoord te hebben want hij neemt mij vast en laat ons achterover op mijn bed zakken.

"Ik wil dat je naar mij toe komt wanneer ze stemmen gaan spreken. Ik leid je ervan af. Al is het midden in de nacht." Jake zijn ogen kijken hoopvol in de mijne maar ik trek twijfelend mijn schouders op.

Ik wil hem niet tot last zijn.

"Beloof je dat Madi?" Zijn hand ligt op mijn wang en onze ogen staren in elkaar. Het voelt vertrouwd, zo vertrouwd.

Als antwoord op zijn vraag knik ik zachtjes. Door de weinige afstand tussen ons raken mijn lippen bijna de zijne. Het is Jake die de afstand overbrugt en zijn lippen met de mijne verbind. Vuurwerk ontploft in mijn buik en terwijl onze lippen liefdevol tegen elkaar aan bewegen. Niet veel later laten we los.

Jake opent zijn armen en snel kruip ik tegen zijn borst aan. Een warm gevoel verspreid zich door mijn lichaam, het lijkt wel een gevoel van geluk.

Ja, ik voel me voor het eerst sinds de dood van mijn ouders echt gelukkig.